Άπιστη με έλεγε ο Βασίλης όταν τον παράτησα για τον Ιάσονα και μου πέταγε την οδοντόβουρτσα στον φωταγωγό. Άπιστη με φώναζε και η γιαγιά μου, όταν δεν έκανα τον σταυρό μου μπροστά από την εκκλησία. Η Νατάσα το μετάνιωσε αλλά και αυτή άπιστη με είχε πει, όταν με έπιασε να ακούω Ξύλινα Σπαθιά, ενώ ορκιζόμασταν στους δίσκους από τις Τρύπες. Άπιστη και περήφανη. Γιατί οι πιστοί του τόπου Βασίλη, γιαγιά και Νατάσα, εύχονται να σαπίσει το χέρι σας και να τρυπήσει το στομάχι σας. Να γίνει πέτρα, να μη χωνεύεται.
Μητροπολίτη Αμβρόσιε καλωσόρισες στα 6 reactions. Δεν θα σου ευχηθούμε τίποτα, από όσα μας έχεις πει και αηδιάσει κατά καιρούς. Εδώ θα παραμείνεις ζωντανό παράδειγμα χυδαιότητας. Ας δούμε τί μας είπες αυτή τη φορά:
“Το κράτος προσπαθεί να εντάξει τα παιδιά των μεταναστών-κατακτητών μας στα δημόσια σχολεία. Άλλοι Έλληνες γονείς αρνούνται να το αποδεχθούν και άλλοι το αποδέχονται! Τα δεινά άρχισαν ήδη. Εν τω μεταξύ οι δήθεν μετανάστες, στην ουσία όμως απεσταλμένοι κατακτητές, άρχισαν ήδη την εγκληματική δράση τους! Επιτίθενται, κλέβουν, τραυματίζουν ή και φονεύουν αθώους Έλληνες πολίτες. Ο Χριστός διώκεται!”
Τον Οδυσσέα Αλεπουδέλη τον μάθαμε ως Ελύτη, την Ευγενία Καρπούζη ως Καρέζη και την Κυριακή Παπαδοπούλου ως Μαρινέλλα. Κανένας όμως δεν κατάφερε Αθανάσιε Λενή, να ξεπλύνει ένα τόσο ματωμένο όνομα, τόσο εντυπωσιακά όσο εσύ. Αμβρόσιος όπως αμβροσία, η τροφή των αθανάτων. Όλων εκείνων δηλαδή που συνάντησες στα μπουντρούμια του ΕΑΤ-ΕΣΑ. Καμαρώνουμε την αυτοπεποίθηση κάθε βασανιστή που βασίζεται στην κοντή μνήμη ενός λαού που μαρτύρησε στα χέρια εκείνων, που ο “άγιος” αυτός αποκαλούσε πρότυπα. Βγαίνει ο Αμβρόσιος ξεπλυμένος από το ράσο του, παίζει τον Μητροπολίτη και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Χειροκρότημα, μεγάλο μπράβο και συνεχίζουμε καλέ μου γέροντα.
Η αγαπημένη στιγμή που οι άνθρωποι που εξουσιάζουν τους λαούς με τη θρησκεία υπό το καθεστώς του φόβου, δεν φοβούνται τον θεό γιατί είναι δαίμονες. “Να γίνει δηλητήριο το κρέας που θα φάνε οι άθεοι και να τους τρυπήσει το στομάχι, να γίνει πέτρα και να μην το χωνέψουν” και κάνει το σταυρό του. ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ. Χειροφιλήματα, υποκλίσεις και εξομολογήσεις στον πνευματικό της καρδιάς μας. Ξέρει ο Αμβρόσιος, με το παρατσούκλι “χωροφύλακας” που μέχρι το 1974 υπηρέτησε το ιερό της Ελληνικής Αστυνομίας. Μόνο που η μνήμη του ήταν αδύναμη και ό,τι του εξομολογούνταν οι μελλοθάνατοι τα εκμυστηρευόταν σε κάποιον ένστολο, μην τυχόν και τα ξεχάσει. Γλυκός παππούλης!
Θα γελούσαμε με την υποκρισία και την κατάντια των θεσμών, αλλά πλέον δεν έχει πλάκα. Θα μπορούσαμε να διασκεδάσουμε με τη μικρότητα και τη στενοκεφαλιά, αλλά αυτό και αν δεν έχει πλάκα. Προχωράμε…
Ράσο κατάμαυρο φαντάζει μαγικοοοο, θα τρελαθωωωω! Ο δημόσιος υπάλληλος Λενής, που δε βρίσκει λόγο να συνταξιοδοτηθεί στα 79 του και αποχαιρέτησε συντετριμμένος τον στρατηγό του Ντερτιλή χαρακτηρίζοντας τον ήρωα και μάρτυρα της πατρίδας και της ελευθερίας, διαπιστώνει ΠΑΝΣΟΦΑ: “Οι περίφημοι ξένοι κατά κανόνα δεν έχουν αναστολές. Μπορούν να σε φονεύσουν για το τίποτα”. ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΠΑΙΔΙΑ. Ο τύπος λέει ό,τι του κατεβαίνει στην κούτρα, παραβιάζοντας ξανά και ξανά τον αντιρατσιστικό νόμο. Αδικήματα που διώκονται αυτεπάγγελτα και θα έπρεπε να οδηγήσουν τον άγιο παππούλη στο αυτόφωρο. ΜΑΓΙΚΟ ΡΑΣΟ αλλά όχι αρκετά μαύρο, για την ψυχή του εκφραστή του λόγου του θεού.
Τη μάνα μου λυπάμαι και μόνο. Που με κάθε τέτοια μαλακία που ακούω μου γυρίζει το μάτι και τη στολίζω, λες και βγήκαν από το δικό της στόμα οι οχιές. Στεναχωριέται η γλυκούλα, μου λέει ότι ο Θεός δεν είναι όλοι αυτοί. Και την πιστεύω. Εκείνη! Κανέναν θεό κανενός. Πιστεύω στην αγάπη και στην αλληλεγγύη της. Στο σεβασμό και στα δάκρυα της για τον συνάνθρωπο της. Την πιστεύω γιατί μέσα από τον δικό της Θεό εγώ έμαθα να αγκαλιάζω τον άνθρωπο. Μέσα από την πίστη της, μπόρεσα να δω ότι η συμπόνια δεν κοστίζει και τα γέλια λυτρώνουν. Και αν εκείνη ανάβει ένα καντήλι το βράδυ στο θεό της, εγώ τη φιλάω στο μάγουλο. Ίσως λυπάμαι και για την ψυχή σου Αμβρόσιε, που μυρίζει σαν να έχει πάθει σηψαιμία. Λυπάμαι που δεν πιστεύω στη μετά θάνατον ζωή, οπότε δεν ελπίζω ότι κάπου θα σωθεί.
Σε πειράζουν τα παιδιά γέροντα! Δεν αντέχεις την αγνότητα τους, γιατί γαλουχήθηκες από νωρίς να ευλογείς βασανιστήρια, αίμα και ιδρώτα. Γέρασες και αντί να κάνεις τον κόσμο να πιστέψει στον θεό, βρήκε το διάβολο στο πρόσωπο σου. Εσύ βρίσκεις γλυκιά ελπίδα για τον απελπισμένο πολίτη τα πρωτοπαλίκαρα με τις μαύρες μπλούζες. Εμείς τραγουδάμε την ελπίδα σε γλώσσες που δεν καταλαβαίνουμε και μας ανατριχιάζουν. Δεν μας φοβίζουν οι ομοφυλόφιλοι, οι πόρνες, τα πρεζάκια. Είναι αυτά που αγκάλιασε ο Χριστός που λες ότι πιστεύεις. Ούτε εσύ μας φοβίζεις! Δεν είσαι όμως ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος που τρελαίνει τη λογική μας. Σου δίνουμε την ευλογία μας και κάνε την ό,τι θέλεις…
