“Να λοιπόν τι θέλω τώρα να σας πω. Μες στις Ινδίες, μέσα στην πόλη της Καλκούτας, φράξαν τον δρόμο σε έναν άνθρωπο. Αλυσοδέσανε έναν άνθρωπο κει που εβάδιζε”. Με αυτούς τους στίχους του Ναζίμ Χικμέτ, αποφάσισα να ξεκινήσω το κείμενο με τις αντιδράσεις για το πέσιμο που έκαναν κάποιοι πολύ άντρες σε σχολείο στο Πέραμα. Σκέφτηκα ότι για να με καταλάβουν θα έπρεπε να γράψω κάτι του στυλ: “Είστε η ντροπή του ανθρώπινου είδους”, αλλά προτίμησα έναν δυσνόητο για αυτούς στίχο. H Tέχνη σου Ναζίμ, είναι ασφαλής για την ώρα…
Στο Πέραμα λοιπόν, ένας κάποιος βουλευτής που το στόμα μου δεν το λερώνω με το όνομα του, πήρε τους κολλητούς του που μάλλον έχουν υπερεκτιμήσει το περιεχόμενο των παντελονιών τους και ανέβασαν τον γελοίο θίασο τους, μπροστά στα μάτια παιδιών, δασκάλων και γονιών.
Οι άνθρωποι που παλεύουν για τα αυτονόητα, τρώνε μπουνιές, πέφτουν και σηκώνονται έχουν τον απόλυτο σεβασμό μας. Αμπαρώνονται στο γραφείο και σου λένε: “Mάγκα μου εγώ αυτά τα 25 παιδιά που βρέθηκαν στο προαύλιο μου, θα τα μορφώσω. Μπορεί να μην κατάφερα να μορφώσω όλους αυτούς τους πουθενάδες που κοπανάνε τις πόρτες, αλλά αυτά δεν θα μου ξεφύγουν”. Ας φωνάζει όσο θέλει ο κάποιος βουλευτής που το επώνυμο του, του δίνει ταχύτητα να κάνει την κότα με μεγάλα αφτιά. Και τη σύσκεψη έκαναν και δεν μάσησαν τη τσίχλα που έτρωγε μπροστά στις κάμερες ο υπόδικος βουλευτής με το γαμπριάτικο κοστούμι. Κάνουμε φούσκες με το σάλιο μας, τόσο πολύ βαρεθήκαμε τα ζογκλεριλίκια σας.
Σας γλεντάει η Τατιάνα! Υαλουρονικό Vs Φασίστες, άσσο ημίχρονο άσσο τελικό. Υπέροχα και πάλι ντυμένη και με μαλλί στην πένα, είπε ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ σε φασίστα δήθεν γονέα που πήρε να πει “μου σου του” και ότι το ναζιστικό κόμμα πήγε ειρηνικά να τραμπουκίσει. Σοκαρισμένο το πανελλήνιο χειροκρότησε την antifa Τατιάνα, που προφανώς και καλά έκανε για το άκυρο που έριξε. Στο τέλος της μέρας, λαός και νούμερα θα τη δικαιώσουν. Τσέκαρε εδώ τι τους σκάρωσε απο του πουθένα.
Μπορούμε να γελάσουμε μέχρι να κλάψουμε με όσους γονείς στάθηκαν στο πλευρό των τύπων, που θεωρούν κάθε δημόσιο και πολλές φορές ιδιωτικό χώρο τσιφλίκι του πατέρα τους. Δεν γουστάρουν ρε παιδί μου τη βρωμιά 25 προσφυγόπουλων. Να μολύνουν τα θρανία, τις καρέκλες, τα ντουβάρια που έχουν πασαλείψει με σκατά μέσα στο μυαλό τους; Γελάμε στα μούτρα σας. Είναι ντροπή σας και θα λογοδοτήσετε για αυτά τα ξεφτιλίκια σε μια κάποια μοίρα που παραφυλά. Νταβατζίδες στη ζωή μας, δεν θα σας κάνουμε. Σας αρέσει δεν σας αρέσει, ο κόσμος γυρνά με όλους μας μέσα. Αν δεν μπορείτε να ισορροπήσετε, πηδήξτε.
Είμαστε η χώρα που λατρεύει να πέφτει από τα σύννεφα και αυτό βγαίνει προς τα έξω. Δεν αντέδρασαν οι αστυνομικές δυνάμεις όταν γονείς και δάσκαλοι έτρωγαν καρπαζιές από τους πολύ άντρες. WOW! Παρακολουθούσαν απαθείς τα γεγονότα να εκτυλίσσονται μπροστά τους. WOW! Εντάξει δεν βγήκαν και μαχαίρια ακόμα ρε παιδιά. Ωπα! Αυτή είναι ατάκα αστυνομικίνας από άλλο έργο. Για δες όμως πόσο μοιάζουν οι πρωταγωνιστές της μιας πλευράς. Την άλλη τη θάψαμε στο Κερατσίνι και αντέχει η τσίπα αυτών που κρατούσαν το στιλέτο, να τραμπουκίζουν μια μάνα πάνω από το παγωμένο μάρμαρο. Καταπνίγω διάφορα συνθήματα που ξερνάει το μυαλό μου και προχωράω…
Για τι να πρωτολυπηθείς, με τι να πρωτοαπογοητευτείς; Λυπάμαι για τα παιδιά όσων δεν θέλουν τα άλλα παιδιά. Η σκατίλα θα ποτίσει τη ψυχή τους, το μίσος θα κουρνιάσει από νωρίς στις ψυχές τους. Άνθρωποι μικροί και λίγοι. Η ιστορία τους ξεπερνά και εκείνοι σκαρφαλωμένοι στα δέντρα την χαζεύουν. “Να πάνε τα προσφυγόπουλα στο σχολείο που πάει ο Τσίπρας τα παιδιά του”, ουρλιάζει ο κάποιος βουλευτής. Δεν θέλουμε αγορίνα μου, τι δεν καταλαβαίνεις; Τα θέλουμε μαζί μας, αγκαλιά μας! Θέλουμε να τους λέμε καλημέρα, να ματώνουμε στις αλάνες μαζί τους, να μεγαλώσουμε παρέα, να ερωτευτούμε και να κάνουμε νέα παιδιά μαζί τους. Αν σας αρρωσταίνει αυτή η σκέψη, χαμογελάμε.
Τέσσερα χρόνια ακριβώς μετά τη δολοφονία του Σαχτζάτ Λουκμάν. Σφάχτηκε σαν σκυλί στα Πετράλωνα. Κάποιοι πολύ άντρες πάλι. Βράδυ, με μηχανάκι και μαχαίρι του πήραν τη ζωή γαμώ τη μούχλα της ψυχής τους. Παύλος Φύσσας. Με μηχανάκι και μαχαίρι κόπηκαν οι αντιφασιστικές ρίμες του, ξεψυχώντας στα χέρια της κοπέλας του. Δεκάδες ξυλοδαρμοί και νεκροί που χάθηκαν στα σκοτεινά της Αθήνας. ΑΥΤΟΙ ΕΙΣΤΕ! Είμαστε απέναντι σας. Σας αρέσει δεν σας αρέσει, τα παιδιά αυτά θα μεγαλώσουν και θα μορφωθούν σίγουρα περισσότερο από εσάς. Γράφουμε στο εσωτερικό των παντελονιών μας τα νταβατζιλίκια σας και ζούμε για να σας βλέπουμε να τρώτε τα σωθικά σας με τα γέλια μικρών παιδιών.
