Όπως παλιά το τσιγάρο στα δύο, όπως παλιά την κουβέρτα στα δύο. Όπως στην παλιά τη γειτονιά θύμισε μου πάλι τα όνειρα μας, Γιώργο. Με Καρρά την περνάμε στο σπίτι όπως κατάλαβες αυτές τις μέρες. Ένας απροσδιόριστος εκνευρισμός, σαν να σε παίρνει γκόμενος που σε κεράτωσε, να σου πει 2 χρόνια μετά ότι του λείπεις. Του κλείνεις το τηλέφωνο, τον σιχτιρίζεις και τρως τα λυσσακά σου μήπως τελικά όντως μετάνιωσε και λέει αλήθεια. Κάτι τέτοια τηλέφωνα σκαρώνει ο Γιώργος ο Παπανδρέου στον πατέρα μου και μας τον κάνει κουρέλι. ΟΧΙ ΜΠΑΜΠΑ, Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕ ΣΕ ΘΕΛΕΙ ΠΙΣΩ ΣΤΑ ΑΛΗΘΕΙΑ!
Σαστισμένοι με την ηλιθιότητα, αντιδρούμε μουδιασμένοι στο #GAP_is_back.
Δεν μας αρέσει απλά, σχεδόν καμαρώνουμε την αναισθησία και το θράσος μερικών. Σκάμε από ζήλια, το προβάρουμε βράδια ολόκληρα στους καθρέφτες μας και πάλι ούτε τη βάση δεν περνάμε. Ε, σκάει ο τεράστιος και σου λέει ΞΑΝΑΔΟΞΑΣΤΕ με! Πάντα καλοντυμένος και υποθέτουμε παρφουμαρισμένος, πόζαρε δίπλα στην προκλητικά αδιάφορη Φώφη, της διπλανής μας πόρτας. Μας αρέσεις Γιώργο! Σαν ροκφόρ τυρί μας αρέσεις!
Είναι αυτό που λέει η γιαγιά μου και με εκνευρίζει: “Δεν βγαίνουν πια τέτοιοι ηθοποιοί”. Τι ερμηνεία, τι πλοκή με ανατροπές, τι ωραία σκηνικά. Τέλεια παραγωγή και καλογυρισμένη. Καλοπαιγμένη δεν είναι, αλλά τι σε νοιάζει αφού κάποιοι θα την ψηφίσουν στις εκλογές των Όσκαρ; Χαμογελάτε μωρέ τι σας ζητάει άλλο αυτή η ψωροκώσταινα; Να χαμογελάτε, να χορεύεται αντρίκια ζεϊμπέκικα και να μη σέβεστε τα παντελόνια σας. Χειροκρότημα δυνατό.
Εντάξει πιο “χαχαχ” δεν γίνεται. Δημοκρατική Συμπαράταξη και ΚΙΔΗΣΟ, έδωσαν τα χέρια ξεχνώντας ότι μόνο στο σεξ επιτρέπεται να γλείφουμε εκεί που φτύνουμε. Σαν παιδιά δημοτικού που σε κάθε διάλλειμα αλλάζουν κολλητούς, κοροϊδεύουν τον ευτραφή στην ψυχή “φίλο” τους. Εκείνος τους κάνει μούτρα, που καθόλου δεν του πάνε και έτσι πάει η φάση, έτσι κυλάει το παιχνίδι. Γελάμε και κλαίμε. Δεν αλλάζει Κεμάλ…
“Η χώρα πρέπει επί τέλους να αποκτήσει προοπτική εξόδου από την κρίση. Χρειάζεται, γι’ αυτό, ένα καλά συγκροτημένο σχέδιο προοδευτικών αλλαγών στην παραγωγή, στο κράτος, στους θεσμούς, στο πολιτικό σύστημα”. Με αγάπη Φώφη και Γιώργος. Αλήθεια τώρα; ΣΟΒΑΡΑ; Δεν υπάρχουν προσχήματα μαντάμ. Τα πάτησε η οικογενειοκρατία. Και μετά σας φταίει το μπουρλότο και η φωτιά. Ας πάρουμε απόφαση ότι θα μας κυβερνά ο Τσίπρας, άλλα 100 χρόνια. Ας ελπίζουμε να μη κάνει πολλά παιδιά, γιατί όπως η ιστορία μας διδάσκει ακούραστα, τρώνε πολύ χωρίς να χορταίνουν.
Μόνο για εμένα. Άντε και για τον Σταύρο Θεοδωράκη. Ναυάγησε η συνεργασία του με το κόμμα ντροπής, όπως το χαρακτήριζε. Ο Σταύρος άλλωστε την ντροπή την έχει αποποιηθεί χρόνια τώρα. Όταν ας πούμε ξέπλενε τους ναζί στις εκπομπές που το έπαιζε μορφονιός. Ήθελε και αυτός να βάλει τους κανόνες του στο παιχνίδι, αλλά η Φώφη έβγαλε νύχια. Άσε μας αγόρι μου. Γύρισε ο ΓΑΠ Dab, που βγάζει και selfies με Καλομοίρα και Καινούργιου. Σκότωσαν τον πρωταγωνιστή των πρωταγωνιστών αδέρφια.
Είναι κρίμα που ποτέ δεν θα καταλάβουν το μέγεθος της καταστροφής τους κάποιοι άνθρωποι. Είναι άδικο να μην μάθεις ποτέ Γιώργο πόση αηδία μας πιάνει κάθε φορά που χαμογελάς μπροστά στα μούτρα μας. Όχι για το εξευτελιστικό βιοτικό μας επίπεδο. Ούτε για το γεγονός ότι εσύ μαζί με άλλους κηφήνες μετατρέψατε τη δουλειά μας σε δουλεία. Ούτε καν για το γεγονός οτι κάνατε τις Κυριακές μας να μοιάζουν με Δευτέρες. Είναι αυτό το χαμόγελο στα χείλη σου. Αυτή η περιφρόνηση στον πόνο του λαού που κυβέρνησες. Είναι η αγένεια, πίσω από την ευγένεια σου. Είναι όλα αυτά που είσαι και που μας θυμίζουν πόσο σάπιοι είμαστε εμείς.
