Για να είμαι ειλικρινής, όταν έπιασα στα χέρια μου το μυθιστόρημα του Βαγγέλη Ευαγγελινού “Το Αίμα Πίσω”, δεν είχα ιδέα για το τι πρόκειται να διαβάσω. Ήταν η πρώτη του συγγραφική απόπειρα, αφού…
Ωστόσο, το μάτι μου πήγε αμέσως σε έναν στίχο του Βαμβακάρη (έχουμε και τις συμπάθειές μας), που είχε στον πρόλογο. Έτσι, έκανα για λίγο στην μπάντα την “Αναβίωση” του Στίβεν Κινγκ που διάβαζα (θα σας μιλήσω τον επόμενο μήνα γι’ αυτό το ΕΠΟΣ) και άρχισα να το ξεφυλλίζω με μανία.
Η ανάγνωση του βιβλίου, ούτε λίγο ούτε πολύ, έγινε με μία ανάσα!
Η πλοκή περιγράφει τη ζωή ενός 20χρονου ντίλερ, του Βαγγέλη, ο οποίος τριγυρνάει στα βρώμικα στενά της Αθήνας και σπρώχνει-παίρνει ό,τι ουσία βρει μπροστά του. Μπερδεύεται με νταβατζήδες, συνομιλεί με προμηθευτές και από τα χέρια του περνούν, όλων των ειδών τα ναρκωτικά. Είτε σκληρά, είτε τα πιο light. Οι μεγαλύτεροι στην πιάτσα τον σέβονται, αφού όπως θα καταλάβεις στο στόρι μιλάμε για έναν αρκετά ευφυή νεαρό. Ένα μετρημένο παιδί, που προσπαθεί να κρατήσει ίσες αποστάσεις και να μην δένεται εύκολα με ανθρώπους και καταστάσεις. Κάνει απλά την δουλειά του.
Το άγχος, η ανασφάλεια και η κατάθλιψη είναι το βασικό στοιχείο στη ζωή του Βάγγου, από την αρχή μέχρι το τέλος.
(Δεν σποϊλεριάζω λέμε, θα κάτσετε να το διαβάσετε)
“Η σκέψη του επόμενου τσιγάρου με κρατάει στη ζωή. Η δύναμη της συνήθειας μας κρατάει όλους ζωντανούς.”
Η γραφή του είναι άμεση, κυνική και μοιράζει ωμό “Mπουκοβσκικό” ρεαλισμό ενώ δεν χάνεις ούτε δευτερόλεπτο την προσοχή σου στο στόρι. Σε καθηλώνει, σε κάνει για λίγο διακινητή πρέζας και παρέα προσπαθείτε να ξεφύγετε απ’ αυτόν τον ματαιόδοξο κόσμο ενός ντίλερ.
Το μόνο που με χάλασε στο “Αίμα Πίσω”, ήταν που ήταν μικρό σε μέγεθος, αλλά κλάιν. Μιλάμε για ένα καλογραμμένο, κινηματογραφικό σενάριο.
Τώρα για πες μας αληθινέ Βαγγέλη, λίγα λόγια για το μυθιστόρημά σου…
Πώς σου έσκασε η ιδέα να γράψεις για έναν 20χρονο ντίλερ;
Νομίζω πως ο ήρωας ενός μυθιστορήματος, είναι ταυτισμένος στο μυαλό του συγγραφέα με τη γέννηση της ιδέας του ίδιου του μυθιστορήματος. Από τη στιγμή που είπα “θα γράψω αυτό”, δεν θα μπορούσε ο ήρωας να είναι κάποιος άλλος. Ο πρωταγωνιστής του βιβλίου, είναι μια σύνθεση από θραύσματα της μετεφηβικής ζωής μου.
Στο μυθιστόρημα περιγράφεις άψογα άγνωστες και underground πτυχές της Αθήνας. Τι σημαίνει αυτή η πόλη για σένα;
Και βουνό και θάλασσα, και πρωτεύουσα και χωριό μαζί. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Κυψέλη. Η λέξη Αθήνα μέσα μου, είναι σχεδόν συνυφασμένη με το κέντρο της πόλης. Όλες τις περιοχές σε ακτίνα λίγων χιλιομέτρων, από την Ομόνοια. Αισθάνομαι μεγάλη άνεση μέσα στο κακομούτσουνο αστικό τοπίο τους. Αποτελεί τη σκηνογραφία της ζωής μου. Τώρα μένω στο Ίλιον. Γουστάρω το πράσινο και την ησυχία σαν ντεκόρ της μόνιμης διαμονής μου, αλλά όταν βγαίνω όλο στο κέντρο θέλω να τριγυρνάω. Μπορώ να βγάλω εμένα από την Αθήνα, αλλά δεν μπορώ να βγάλω την Αθήνα από εμένα.
Βάλε μου 3 αγαπημένους σου συγγραφείς με αύξουσα σειρά
Χένρυ Μίλλερ, Φίλιπ Ροθ, Σελίν. Και μπαλαντέρ ο Μπουκόφσκι. Η σειρά διαβάζεται και ανάποδα ή ανάκατα, ανάλογα με τη διάθεσή μου.
Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Άπαρσις και το βρίσκεις εδώ.
