Πατάμε δύσκολες ηλικίες (μη γελάτε ρε!) και μας πιάσαν οι ανασφάλειες. Μικρός νόμιζες ότι οι “γέροι” είναι μεγάλοι. Είναι έμπειροι. Το ‘χουν! Και τώρα που πας σιγά σιγά στα χρόνια τους, αρχίζουν οι φοβίες. Πώς είναι ο “γέρος” ο σωστός, ρε διάολε; Όχι ότι καιγόμαστε κιόλας, αλλά έτσι, για μια ώρα ανάγκης. Τι πρέπει να ‘χει ένας “ντάντης” για να ‘ναι καλός, ξηγημένος και μόρτης; Αν με ρωτάς, ιδέα δεν έχω…
Ωστόσο, όλο και κάτι ξέρω (τι είμαι εγώ, Σωκράτης;). Ξέρω πως, όταν δεν έχεις εσύ απάντηση για κάτι, έχει το σινεμά. Ψάξε εκεί. Κι αυτό είναι δηλαδή που κάναμε, παρέα με τη μεγαλύτερη ελπίδα του προβοκατέρ για ένα όσκαρ σκηνοθεσίας. Αποτέλεσμα; Ο κινηματογράφος προσφέρει τη σοφία του, η Φιλένια Καρτσωνάκη σκηνοθετεί, μοντάρει, βάζει μουσική κι επιμελείται (τα πάντα όλα!). Α, ναι! Κι εγώ κλέβω τις εντυπώσεις χωρίς να κάνω τίποτα. Γιατί είμαι ομορφόπαιδο (δεν)! “Πώς είναι “γέρος” ο σωστός;” 5… 4… 3… 2… 1… Cinema Answers!
