Το πρώτο σοκ πέρασε. Τώρα είμαστε στο δύσκολο στάδιο της αποδοχής.
Της αποδοχής ότι ένας άπληστος και βαθιά ακαλλιέργητος άνθρωπος θα κάθεται στη θέση του Προέδρου της Αμερικής.
Στην άλλη μεριά του Ατλαντικού, σε μια αντίδραση στη νέα πραγματικότητα, έχουν αρχίσει και ακούγονται οι φωνές που λένε “δεν φοβόμαστε τον Trump”.
Έρχονται από εκείνους τους Αμερικανούς που το βράδυ των εκλογών δήλωσαν ότι δεν μπορούσαν να κοιμηθούν. Από εκείνους τους Αμερικανούς που τραυματίστηκαν ψυχολογικά, απ’ τα ρατσιστικά σχόλια τόσο του ίδιου, όσο και των ψηφοφόρων του.
Και που μέχρι χθες ήταν απλώς οι γείτονές τους.
Υπάρχουν πολλοί λόγοι που οι Αφροαμερικανοί, οι Λατίνοι, οι μειονότητες και οι δημοκρατικοί πολίτες έχουν αρχίσει να λένε “δεν σε φοβόμαστε”.
Μιλούν για αυτοοργάνωση, μιλούν για αλληλεγγύη, για μία καθημερινή μάχη τόσο σε προσωπικό επίπεδο, όσο και στο επίπεδο των πολιτικών δικαιωμάτων. Για μία διαρκή καμπάνια σοσιαλμιντιακής μάχης και ενημέρωσης.
Παίρνουν κουράγιο ακόμη και από εκεί που δεν το περιμένουν. Δες τι γίνεται πχ. με τους Ρεπουμπλικάνους. Μία μεγάλη πλειοψηφία είναι ανοιχτά εναντίον του Trump, κάτι που σημαίνει ότι και στο Κογκρέσο οι προτάσεις του δεν θα βρίσκουν μόνο τους Δημοκρατικούς αντίθετους, αλλά και ένα μεγάλο κομμάτι των “δικών του ανθρώπων”.
Υπάρχει όμως και ένας ακόμη λόγος για τον οποίο λένε ότι δεν τον φοβούνται (που όμως θα έπρεπε να προκαλεί μεγαλύτερο φόβο απ’ αυτόν που υποτίθεται ότι μετριάζει).
Ένας λόγος που ελαφρά τη καρδία ξεστομίζουμε κι εμείς συχνά, όποτε έρχεται η κουβέντα στην πολιτική.
Μιλάμε για το “έλα μωρέ, έτσι κι αλλιώς, κουμάντο κάνουν άλλοι”.
Σύμφωνα με αυτήν τη λογική, αφού ούτως ή άλλως δεν κυβερνούν οι Trump, οι Obama, οι Merkel αυτού του κόσμου, τι έχουμε να φοβηθούμε απ’ αυτούς;
Από τη στιγμή που κυβερνούν οι πολυεθνικές, οι πετρελαϊκές εταιρείες, τα λόμπι, οι CEOs της Silicon Valley, οι Τράπεζες, οι έμποροι όπλων, και γενικότερα αυτό που αποκαλούμε “σύστημα”, γιατί να φοβόμαστε τον Trump;
Δεν συνωμοσιολογούμε αυτή τη στιγμή.
Ο Obama το 2008 βγήκε με γερές δωρεές -που στην πραγματικότητα ήταν “επενδύσεις”- της Goldman Sachs, της JPMorgan Chase, της Citigroup, της IBM, της Morgan Stanley και της General Electric.
Είναι αστείο να πιστεύεις ότι κουμάντο κάνουν κάποιοι εκλεγμένοι τύποι στον Λευκό Οίκο και όχι η Apple, η Google ή η Goldman Sachs.
Ξέρουμε ποιοι κυβερνούν στο παρασκήνιο. Απλώς δεν ξέρουμε τι ακριβώς κάνουν.
Τσέκαρε όμως τι γίνεται και στο προσκήνιο.
Το 2015, μόλις δύο μέρες μετά την δολοφονία 9 ανθρώπων σε εκκλησία μαύρων στην Νότια Καρολίνα, ο Obama δήλωσε ότι δύσκολα θα γίνονταν αλλαγές στην νομοθεσία για τα όπλα.
“Δυστυχώς, ο έλεγχος που ασκεί η Εθνική Ένωση Όπλων στο Κογκρέσο είναι εξαιρετικά ισχυρός”, είχε δηλώσει, δείχνοντας ξεκάθαρα πως η NRA, το “λόμπι των όπλων”, είναι πιο δυνατή απ’ αυτόν.
Το σύστημα υπάρχει.
Πολυεθνικές και επενδυτικές Τράπεζες που διαχειρίζονται δισεκατομμύρια δεν περιμένουν τον λαό να αποφασίσει, αν θα χουν εξουσία την επόμενη μέρα. Το αποφασίζουν οι ίδιες από πριν. Η Goldman Sachs το 2008 έδωσε χρήματα και στους δύο υποψήφιους Προέδρους, για να είναι σίγουρη ότι θα έχει την εύνοια όποιου κι αν καθόταν στο οβάλ γραφείο.
Το σύστημα υπάρχει, αυτοί οι κολοσσοί δεν αγγίζονται και η εξουσία στην πραγματικότητα ΔΕΝ εναλλάσσεται. Και αυτό για κάποιο λόγο σε γεμίζει αισιοδοξία…
Ένας λόγος που δεν φοβόμαστε τόσο τον Trump είναι επειδή πιστεύουμε ότι πάντα κάποιοι άλλοι κάνουν κουμάντο και ότι δεν θα τον αφήσουν να πραγματοποιήσει όσα υποσχέθηκε.
Αλλά εδώ ξεκινάει και η παράνοια.
Γιατί όταν πιστεύεις ότι υπάρχει ένα σύστημα πιο δυνατό απ’ τους πολιτικούς και ελπίζεις ότι αυτό θα κρατήσει την ισορροπία, ε με συγχωρείς τότε φίλε μου, αλλά μιλάμε για μια εντελώς γαμημένη κατάσταση.
Όταν περιμένεις από άγνωστους γραβατωμένους τύπους, που δεν έχεις κανέναν έλεγχο πάνω τους, δεν τους εξέλεξες, που δεν ξέρεις καν τα ονόματά τους να σε προστατέψουν απ’ αυτόν τον γελοίο φασίστα, κάτι δεν πάει καλά.
Το Κεφάλαιο σε έχει γραμμένο και ο Trump είναι άλλη μια μαριονέτα του. Η σκέψη ότι το σύστημα είναι ίδιο και αφού δεν σου διέλυσε τη ζωή μέχρι σήμερα, δεν θα στη διαλύσει ούτε τώρα που άλλαξε τον αχυράνθρωπό του, δεν θα έπρεπε να σε κάνει να νιώθεις ασφαλής… Δεν θα έπρεπε να νομίζεις ότι η κατάσταση θα συνεχιζόταν πάνω κάτω ως έχει, είτε μ’ αυτόν, είτε με την Clinton, είτε με τον οποιονδήποτε.
Αυτή η υπερφίαλη φασιστική μαριονέτα διαφέρει πολύ από τις προηγούμενες.
Και δεν ξέρεις ακόμη πως θα την χειριστούν.
