Σε περίπτωση που με κάποιο μαγικό τρόπο έχεις αποφύγει να διαβάσεις οποιοδήποτε spoiler για τη πρεμιέρα του 7ου κύκλου και τον μεγάλο θάνατο που περιμέναμε μήνες, διάβασε το άρθρο μόνο με δική σου ευθύνη. Θα έχει spoilers και δεν έχω καμία όρεξη για κατάρες…
Το ξέραμε. Το περιμέναμε αρκετούς μήνες, κατά τη διάρκεια των οποίων οι προβλέψεις έδιναν κι έπαιρναν. Και σίγουρα κάποιες έπεσαν μέσα. Σ’ αυτό βοήθησε εννοείται και το γεγονός ότι ο θάνατος του Glenn υπάρχει και στο comic book. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, φαινόταν η μοίρα του από τη στιγμή που δεν πέθανε στο midseason finale, το οποίο ήταν κάτι ανάμεσα σε test των θεατών και προδιάθεση, για να προετοιμαστούν για τον θάνατο του.
Και που το ήξερα όμως, τίποτα δεν με είχε προετοιμάσει για το τι είδα. Και το χειρότερο όλων είναι που δεν έχω με ποιον να το συζητήσω. Μπαίνω στο γραφείο το πρωί, έξαλλη, έξαλλη, και δεν βλέπει κανείς TWD για να βρίσουμε μαζί. Έξαλλη… Και δεν είμαι καν τόσο μεγάλη fan της σειράς. Την βλέπω από την πρώτη στιγμή, περιμένω πως και πως τις πρεμιέρες, αλλά θα το παραδεχτώ… Έχω βαρεθεί κατά διαστήματα. Και είμαι απολύτως σίγουρη ότι το μόνο που μπορεί να με κάνει να σταματήσω να τη βλέπω, είναι ο θάνατος του Daryl.
Αλλά αυτό που είδα στο πρώτο επεισόδιο της 7ης σεζόν, δεν περιγράφεται. Μακράν το πιο ακραίο, σοκαριστικό και ανατριχιαστικό επεισόδιο της σειράς, μου θύμισε ότι κάποτε αγχωνόμουν όταν πλησιάζαν walkers. Μου θύμισε επίσης, ότι το μεγάλο κακό δεν είναι οι walkers, αλλά οι επιζήσαντες. Θα έλεγα το πιο δυνατό επεισόδιο στην ιστορία της σειράς. Και δεν μπορώ να καταλάβω όσους το έχουν κρίνει αρνητικά.
Από τη μια έχουμε εκείνους που θεωρούν ότι το να πεθάνει ο Glenn είναι “κλεψιά”, γιατί ήδη το είχαμε περάσει μια φορά και ποιος ο λόγος να το ξανακάνεις; Να θυμίσω όμως, ότι όταν το είχαμε δει, ήμασταν σίγουροι ότι δεν πεθαίνει στην πραγματικότητα ο Glenn. Κι εδώ, η σκηνή ήταν σοκαριστική και αγνά τρομακτική και δεν ήταν ο θάνατος του Glenn που σε τραυμάτισε, αλλά ο τρόπος, το splatter και η Maggie που δεν μπορούσε να το πιστέψει.
Από την άλλη έχουμε και εκείνους που θεωρούν ότι το να πεθάνει ο Glenn είναι “κλεψιά”, αλλά για έναν διαφορετικό λόγο από τους πρώτους… Επειδή δεν υπάρχει κανένας άλλος τρόπος να εντυπωσιάσεις και να κρατήσεις το ενδιαφέρον σε μια σειρά που στην πραγματικότητα δεν έχει πλοκή πια. Κατά την γνώμη μου βέβαια, ποτέ δεν είχε εξαιρετική πλοκή, σε αντίθεση με το counterpart του αν θέλετε, το Fear The Walking Dead που χτίζεται κυρίως πάνω στους χαρακτήρες. Και πάλι όμως, οι θεατές θέλουν να βιώνουν συνεχώς την έκπληξη, και τον φόβο, και την ανησυχία. Δεν βρίσκω κακό στο να το επιτυγχάνεις με αυτόν τον τρόπο. Ειδικά αν λέγεσαι The Walking Dead.
Το σημαντικότερο όλων κατά τη γνώμη μου; O Negan. Με τον Governor βιώσαμε μια εσάνς ανησυχίας. Με τον Negan και με τον τρόπο που μας συστήθηκε μπορούμε επιτέλους να είμαστε σίγουροι, ότι κανένας δεν είναι ασφαλής – εκτός του Rick φυσικά, γιατί ποιος τολμά να σκοτώσει τον Rick; Και αυτήν την ανατριχίλα που μου προκάλεσε ο Negan σ’ ένα επεισόδιο, θέλω, περιμένω και δεν ξέρω αν θα μπορέσω να την αντέξω για την υπόλοιπη σεζόν. Μιλάμε για τον άνθρωπο που σκότωσε τον Glenn για να τιμωρήσει τον Daryl, που έβαλε τον Rick να κόψει το χέρι του Carl, για να δεχτεί ότι του ανήκει. Τρέμω στην ιδέα του τι μπορεί να κάνει μετά. Και αυτό, φίλοι μου, μπορεί να είναι μια καταπληκτική σεζόν. Fear for The Walking Dead.
