Σίγουρα το έχεις νιώσει. Το feeling, το vibe που εισπράττεις όταν είσαι «μέσα» σε μια συναυλία είναι αισθητά πιο ισχυρό από το να ακούς μουσική «κονσέρβα». Και να ξέρεις, γι’ αυτό, υπάρχει μια πολύ καλή εξήγηση…
Νευροεπιστήμονες από τα Πανεπιστήμια της Ζυρίχης και του Όσλο τα έβαλαν κάτω, συνέδεσαν καλώδια με νευρώνες, έψαξαν πολύ και κατέληξαν στο εξής συμπέρασμα: Η ζωντανή μουσική ενεργοποιεί πολύ περισσότερο το συναισθηματικό μέρος του εγκεφάλου σε σύγκριση με την ηχογραφημένη.
Οι συναυλίες είναι μια εμπειρία. Άνθρωποι εντελώς άγνωστοι μεταξύ τους, γίνονται ένα σώμα, μια ψυχή. Παρασύρονται από αυτό που ακούν, ταυτίζονται, επικοινωνούν, ανατριχιάζουν, πλημμυρίζουν από συναίσθημα.
Οι πιο «μάγκες» μάλιστα on stage αντιλαμβάνονται τι θέλει το κοινό και προσαρμόζουν ανάλογα το τι παίζουν. Ήταν αυτό το κομβικό κομμάτι που απασχόλησε περισσότερο τους ερευνητές και μπήκαν στη διαδικασία να μελετήσουν τον εγκέφαλο ανθρώπων που παρακολουθούν ένα live.
Μουσική σημαίνει…
Μην σε ζαλίζουμε με τεχνικές λεπτομέρειες για το πώς έγινε το πείραμα, ουσία είναι πως η συναισθηματική σύνδεση της ζωντανής μουσικής με το άτομο είναι πολύ πιο έντονη από αυτή της ηχογραφημένης. Ήταν ξεκάθαρο στους ερευνητές, σαν σπίθα που σιγά σιγά γίνεται φωτιά.
Να λοιπόν γιατί στην εποχή του ένα «κλικ» μακριά από οποιοδήποτε τραγούδι σου έρθει στο μυαλό από τον καναπέ του σπιτιού σου, οι συναυλίες συνεχίζουν να ανθούν.
Να λοιπόν γιατί ο κόσμος ακόμα κάνει στην άκρη τις όποιες δυσκολίες (από το στριμωξίδι ως το ότι μπορείς να κάνεις 1 ώρα να πας τουαλέτα) προκειμένου να πάει να ακούσει live τους αγαπημένους του καλλιτέχνες.
Να λοιπόν γιατί σαν το real thing δεν έχει!
