Μαθήματα ζωής: πώς έγινα καλύτερη βλέποντας UnReal

Αν μου έλεγες δυο χρόνια πριν, ότι μια από τις αγαπημένες μου σειρές θα ήταν ένα δράμα γύρω από την παραγωγή reality show, θα σ’ έφτυνα κατάμουτρα – ή θα έβρισκα τρόπο να σε καταστρέψω, ακριβώς όπως κάνει το 99% των χαρακτήρων στο UnReal.

Μπορεί εμείς εδώ στην Ελλάδα να έχουμε ξεπεράσει προ πολλού (ευτυχώς) το rush του reality, αλλά εκεί πέρα από τον Ατλαντικό, το Bachelor μετράει 14 σεζόν και αρκετά spin offs. Έχοντας πει τούτο, θα ήθελα την απόλυτη προσοχή σας για να να ξετυλίξουμε το μεγαλείο του UnReal.

Καταρχάς, ας δείξουμε τον σεβασμό που του πρέπει, απλά και μόνο επειδή με τον τίτλο της η σειρά αναδεικνύει ξεκάθαρα τι θα δούμε. Το UnReal κατάφερε να κάνει ό,τι καμία άλλη σειρά δεν πέτυχε. Εκεί που διάφοροι προσπάθησαν να δείξουν τον τρόπο με τον οποίο οι παραγωγοί “τσιγκλάνε” τις συμμετέχουσες επίδοξες νύφες, τις στρέφουν εναντίον των υπολοίπων, χρησιμοποιούν τις μεγαλύτερες τους αδυναμίες και με το κατάλληλο μοντάζ…φτιάχνουν τηλεόραση. Η βασική διαφορά είναι ότι ενώ προηγούμενες σειρές το έκαναν με δόση χιούμορ, το UnReal το κάνει ωμά και με δράμα.

Η μεγαλύτερη του όμως επιτυχία κρύβεται στις δυο κεντρικές του πρωταγωνίστριες. Την παραγωγό Rachel (Shiri Appleby) που με το φυσικό της ταλέντο και την -θα μπορούσες να πεις αναισθησία, αλλά το κορίτσι υποφέρει κατά βάθος – αναλγησία της είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να συμβεί στο reality show της σειράς, Everlasting. Και φυσικά την μια και μοναδική βασίλισσα του show, Quinn (καθόλου τυχαίο το όνομα θα έλεγα) την παραγωγό to rule them all, που στο πρόσωπο της Constance Zimmer βρήκε τον απόλυτο χαρακτήρα της: χωρίς όρια, χωρίς – προφανείς – τύψεις, χωρίς αναστολές, έτοιμη να διεκδικήσει ό,τι της ανήκει. Κι αν πρέπει να καταστρέψει μερικές ζωές στο μεταξύ, δεν εγίνε τίποτα. Αυτό δε που απογειώνει κάθε επεισόδιο, είναι οι μεταξύ τους σκηνές και η περίεργη σχέση τους, που επιτρέψτε μου να πω, είναι ένα περιέργο μητρικό-φιλικό-συναδελφικό-ερωτικό μείγμα…

Το περίεργο δε με τη σειρά, και έχω καταλήξει ότι οφείλεται στις ερμηνείες των δυο κυριών, είναι ότι δεν σ’ ενοχλούν καθόλου. Τουναντίον, αν σ’ ενδιαφέρει ως θεατής, να “κερδίσει” κάποιος, τότε πρώτα θέλεις να τους καταστρέψει όλους η Quinn, και ύστερα να είναι καλά η Rachel. Τι λέει άραγε για εμάς, το ότι υποστηρίζουμε τους “κακούς”;

Η 2η σεζόν, δεν είναι τόσο καλή όσο η πρώτη. Κυρίως επειδή αποφεύγει να σχολιάσει με την ωμότητα και ειλικρίνεια που θα περίμενες από αυτή τη σειρά θέματα όπως ο ρατσισμός, που προφανώς είναι στο επίκεντρο των επεισοδίων. Θέματα που “κλείνει” με ιδιαίτερα τηλεοπτικό και βιαστικό τρόπο. Ωστόσο, έχει ένα βασικό πλεονέκτημα. Αναγνωρίζοντας τη δύναμη των δυο ηθοποιών, επικεντρώνεται πολύ περισσότερο στους δυο χαρακτήρες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το κάνει πάντα επιτυχημένα. Η Quinn για παράδειγμα χάνει σε μεγάλο βαθμό τις ευφυείς και ειρωνικές με μια δόση χιούμορ ατάκες της και γίνεται απλά bitch!

Όπως και να ‘χει, το UnReal παραμένει επικά καλή τηλεόραση, που μπορείτε να απολαύστε από τις 26 Σεπτεμβρίου στο OTE TV.

Και για να είμαι απολύτως αληθής και σύμφωνη με τον τίτλο μου, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, όλα εκείνα τα μαθήματα που πήρα από την Quinn. Η γνώση πρέπει να μοιράζεται… Μάθημα 1ο: δε χρειάζεται να ντρέπεσαι αν είσαι σαν την Quinn. Τα υπόλοιπα:

Μην κάνεις ποτέ μισές δουλειές