Η 2η σεζόν του Mr. Robot κάνει πρεμιέρα στις 14 Ιουλίου στον ΟΤΕ TV και αποδεικνύει ότι καμιά φορά το δύσκολο γίνεται εφικτό: μπορεί το sequel να είναι καλύτερο από την 1η σεζόν.
Στα μάτια μου, η διπλή πρεμιέρα του Mr. Robot καταφέρνει κάτι σπάνιο. Να υποσχεθεί (γιατί ακόμα η σεζόν έχει δρόμο κι έχουμε δει μόνο δυο επεισόδια) ότι θα είναι καλύτερη από την πρώτη. Και δεν έχετε ιδέα πόσο ενθουσιάζομαι όταν συμβαίνει αυτό. Θυμηθείτε τι έγινε με την 2η σεζόν του True Detective και σκεφτείτε πόσο δύσκολο είναι μια σειρά με συγκεκριμένη αφηγηματική και τεχνικές να συνεχίσει να είναι καλή.
Θα τολμούσα λοιπόν άνετα να πω, πως το Mr. Robot πηγαίνει προς τα εκεί. Και είναι δύσκολο. Η 1η σεζόν μπορεί να μην έγινε τεράστια επιτυχία, ειδικά ως προς τα νούμερα τηλεθέασης, αλλά συζητήθηκε όσο καμία άλλη καλοκαιρινή σειρά και κέρδισε βραβεία και την συνολική αποδοχή των κριτικών. Και έθεσε τις βάσεις για μια σειρά σχεδόν ψυχεδελική, σε μεγάλο βαθμό λόγω της κινηματογράφισης και της μουσικής.
Το μυστικό όμως για να συνεχίσεις, είναι να ανατρέψεις σχεδόν όσα γνωρίζει το κοινό για τους χαρακτήρες σου. Και το Mr. Robot το έκανε στα τελευταία 2 επεισόδια της 1ης σεζόν, με το F Society να καταφέρνει να ρίξει τις τράπεζες, τον Elliot να αντιλαμβάνεται επιτέλους αυτό που λίγο πολύ σκεφτήκαμε όλοι κάποια στιγμή, ότι δηλαδή είναι ο Mr. Robot, ακόμα και να ξεχνάει ότι η Darlene είναι η αδερφή του. Μπορεί λοιπόν οι ανατροπές αυτές να αποτέλεσαν ένα εντυπωσιακό finale, αλλά κυρίως ήταν μια καταπληκτική σκηνοθετημένη εισαγωγή για το επόμενο κεφάλαιο.
Το οποίο ξεκινάει ιδανικά. Καταρχάς, το Mr. Robot είναι οι συζητήσεις του Elliot (Rami Malek) και του Mr. Robot (Christian Slater), που στην πραγματικότητα εκφράζουν άμεσα την εσωτερική πάλη του πρώτου. Οι οποίες συζητήσεις, τώρα που έχει αποκαλυφθεί ότι πρόκειται στην πραγματικότητα για το ίδιο πρόσωπο ή καλύτερα για τις παραισθήσεις του Elliot, έχουν γίνει πολύ πιο ειλικρινείς και σχεδόν εκρηκτικές. (Δεν θα σποϊλάρω, αλλά μια κάποιου είδους βία κρύβεται σ’ εκείνες τις στιγμές).
Κατά δεύτερον, το Mr. Robot είναι ο Rami Malek, και η έκφραση των συναισθημάτων και των σκέψεων του, μέσα από την σχεδόν νωχελική ερμηνεία του και την λίγο “βαριεστημένη” αφήγηση του, δεν θα σταματήσει ποτέ να μας ενθουσιάζει. Πόσο μάλλον που τώρα (και προς το παρόν) έχει τιμωρήσει τόσο πολύ τον εαυτό του, που έχει αποκοπεί από οτιδήποτε ψηφιακό…Προσέξτε όμως, πως η κινηματογράφηση έχει μειώσει την υπερβολή των κομμένων της κάδρων, σε συγκεκριμένες στιγμές. Για να μην σχολιάσουμε το πως η επιστροφή του Elliot στο πανέξυπνα μινιμαλιστικά διακοσμημένο σπίτι της προβληματικής μητέρας του θυμίζει λίγο από ψυχειατρική κλινική…
Και, ω η απίθανη έκπληξη, η 2η σεζόν είναι αφοπλιστικά ειλικρινής μέσα στην υπερβολή της και δείχνει ξεκάθαρα, ότι η επανάσταση των F Society δεν ήταν τόσο ιδανική όσο την περίμεναν τα μέλη του group. Αυτό που ήλπιζαν ότι θα φέρει την ισότητα και την ανατροπή, στην ουσία προκάλεσε το χάος. Και η Evil Corp ετοιμάζεται για τα αντίποινα, ενώ κατάφερε ακόμα και το χάος, να το στρέψει υπέρ της.
Τέλος, να σημειωθεί ότι οι νέοι χαρακτήρες γεμίζουν ένα κενό, που σωστά είχε δημιουργηθεί στην μικρότερης κλίμακας 1η σεζόν. Και ειδικά ο χαρακτήρας της Grace Gummer, που αξίζει αναφοράς όχι επειδή είναι κόρη της Meryl Streep, αλλά επειδή υποδύεται μια πράκτορα του FBI και ήρθε η ώρα να μπουν στο παιχνίδι και οι αρχές.
Με δυο λόγια, να τι πρέπει να περιμένετε από την -πολύ καλή μέχρι στιγμής και με περισσότερα επεισόδια – 2η σεζόν: Elliot vs Mr. Robot & Evil Corp vs F Society.
Και μερικές σημειώσεις:
– το clip του Obama, που μοιάζει τόσο αληθινό, είναι το αποτέλεσμα ενός πολύ καλού μοντάζ από λόγους του Προέδρου κι ενός καλού μίμου, ο οποίος ανέφερε το όνομα του Wellick
– μακράν η καλύτερη σκηνή στην πρεμιέρα είναι ο χαμός που προκαλείται στο smart home της δικηγόρου της Evil Corp, Susan Jacobs, όταν όλα τα συστήματα αρχίζουν να λειτουργούν παράλληλα.
