Δεν 
Όμορφα, πολιτισμένα και με προσμονή, περιμένουμε κι εμείς να έρθει η σειρά μας για να μπούμε στο πλοίο της γραμμής και να πουλέψουμε όμορφα κι ωραία σε κάποιο από τα νησιά που θα έχει την τιμή να μας φιλοξενήσει φέτο.
Πλοίο… Αυτός ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας! Ο τόσο περίπλοκος, ο κουνάμενος, με το ψωλόκρυο τα βράδια να ‘ναι πιο στανταράκι κι από τα πρωταθλήματα του Ολυμπιακού. Πότε, ρωτάμε πότε, θα ξεχυθούμε ξανά στα γκαράζια; Πότε θα αεριστούμε στα καταστρώματα και θα περιδιαβούμε τα σαλόνια; Πότε στα αμπάρια τα σκοτεινά θα χαθούμε;
Και στην τελική: Πότε θα σταματήσουμε τις ποιητικές μαλακίες;
Τον Πάτωμα τον συναντάς μόνιμα κοιμώμενο σε διαδρόμους, στο κατάστρωμα, σε καβατζωτικές γωνίες, κάτω από σκάλες, αλλά και στα πατώματα των αεροπορικών θέσεων. Τον αγαπάς και τον μισείς ταυτόχρονα. Τον αγαπάς γιατί σου δίνει την ευκαιρία να ξαναθυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια παίζοντας “Φιδάκι” καθώς προσπαθείς να περάσεις από το διάδρομο χωρίς να ακουμπήσεις αυτόν και τους ομοίους του. Και τον μισείς γιατί πολύ απλά βρωμάνε τα πόδια του και γενικότερα… ζέχνει σε ακτίνα 235 μέτρων από το μέρος όπου αποφάσισε να φιλοξενήσει τον ύπνο του. Φήμες λένε πως έχει βγει για ποτό φορώντας εσπαντρίγιες, τζιν και σλίπινγκ μπαγκ.
Εργάζεται ως ιδοκτήτης πάγκου με χαϊμαλιά.
Κάπου εκεί ανάμεσα Μυκόνου και Σαντορίνης, δεσπόζει μια μικρή νησίδα που ελάχιστος κόσμος γνωρίζει, το Γοπονήσι. Αυτό που κάνει το συγκεκριμένο νησί διαφορετικό από τα υπόλοιπα είναι πως η έκτασή του μεγαλώνει χρόνο με το χρόνο. Ας όψεται ο Γόπας, που καπνίζει λίγο περισσότερο από τη Λιάνα την Κανέλλη και πετάει τις γόπες μέσα στο αιγαιοπελαγίτικο γαλάζιο, γιατί “θάλασσα είναι αφού, θα πάει στον πάτο”. Πέρα από γόπες, δεν έχει κανένα πρόβλημα να ρίξει από το κατάστρωμα προς το μεγάλο κυματιστό τασάκι πολλά και διάφορα, όπως πλαστικά μπουκάλια, σακούλες, ζελατίνες και γενικότερα οτιδήποτε άλλο απαιτεί να κάνει τρία βήματα μέχρι τον κάδο.
Εργάζεται ως Οδοκαθαριστής.
Να ξεκαθαρίσουμε ευθύς εξαρχής: αν κάποτε επιχειρηθεί γενοκτονία εναντίον της Πατουλίδου και του συναφιού της, δεν θα χυθεί ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΔΑΚΡΥ. Μόνο χαμόγελα για το χαμό εκείνης που στο λιμάνι μπαίνει με κλωτσομπουνίδια στην ΠΡΩΤΗ σειρά της γραμμής αναμονής, για να προλάβει να μπει ΠΡΩΤΗ στο πλοίο με το που δώσει ο λιμενικός το σήμα και να καθήσει ΠΡΩΤΗ στο καλυτερότερο εξαθέσιο τραπέζι του σαλονιού μαζί με τον άντρα της και τις 4 τσάντες τους. Αν οι τσάντες είναι λιγότερες, δεν θα πεθάνει κιόλας, θα βολέψει στις θέσεις που περισσεύουν τις γυμνές πατουσάρες της. Ποτέ ΜΑ ΠΟΤΕ μην τολμήσεις να έρθεις σε οπτική επαφή με τη φτέρνα της.
Εργάζεται ως μαγείρισσα σε ταβέρνα.
Θα τον καταλάβεις από το i-watch και το i-phone στο χέρι. Οι φήμες που τον θέλουν να γεννήθηκε με bluetooth στο αυτί ελέγχονται ως ανακριβείς. Ο Πολύμπριζος είναι αυτός ο τύπος που το μόνο του μέλημα μέσα στο καράβι είναι να υπάρχει μπρίζα (ή πρίζα ή όπως θες, δεν θα τα χαλάσουμε σε αυτό) για να συνδέσει το Mac του. Κατουράει μόνο αν η εφαρμογή του πει ότι αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή για να το κάνει, ενώ φυσικά και είναι vegan. Ταξιδεύει με πλοίο γιατί στο αεροπλάνο δεν θα μπορούσε να τσεκάρει τα mail του κάθε 4 δευτερόλεπτα.
Εργάζεται στο Πλαίσιο όπου τεστάρει τις αντοχές των PC.
Ο άνθρωπος μας. Μέχρι τα 24 που μικρόδειχνε, έμπαινε στα καράβια με φοιτητικό εισιτήριο χωρίς να είναι φοιτητής. Σχεδόν πάντα τον έπιαναν αλλά σχεδόν πάντα έβρισκε τρόπο να τη βγάζει καθαρή. Τώρα που μεγάλωσε και δεν περνάει η μόντα με το φοιτητιλίκι, κάνει το εξής κόλπο. Παίρνει το πλοίο που πηγαίνει Σύρο-Τήνο-Μύκονο-Ρόδο-Μπαλί-Σιάτλ-Σελήνη και πληρώνει εισιτήριο για Σύρο (που είναι το πιο φθηνό) για να κατεβεί στη Σελήνη. Με αυτό τον τρόπο εξοικονόμησε χρήματα αρκετά για να καταφέρει να φτιάξει 6 μεζονέτες και να τις διαθέτει στο RBNB χωρίς να πληρώνει ΦΠΑ (φυσικά).
Εργάζεται ως υπάλληλος στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ.
Ψηλός, με αέρινο μαλλί, κάθεται σε μια γωνιά και αγναντεύει το απέραντο γαλάζιο σκεπτόμενος πόσο σημαντική ήταν η επιροή του Απολλιναίρ στο παγκόσμιο κίνημα του Ντανταϊσμού. Η αμέσως δεύτερη σκέψη που κάνει είναι “θέε μου πόσο μπλε ξοδεύεις για να μη σε βλέπουμε;” και κατηγορεί τον ακατονόμαστο που του έκλεψε το ποίημα που εκείνος είχε ποστάρει στο facebook πριν από μερικά χρόνια. Όταν το κεφάλι του αδειάσει εντελώς από σκέψεις, θα συνεχίσει να λύνει το σταυρόλεξο που είχε αφήσει αλλά θα κάνει τακτικές παύσεις για να σκαρφιστεί τον επόμενο του στίχο αγναντεύοντας θάλασσα και κανα τσουπωτό κωλαράκι.
Εργάζεται ως συγγραφέας τίτλων βιβλίων που κάποτε θα γράψει.
Θα ήταν γύπας, αλλά λόγω θάλασσας έγινε γλάρος. Ο Γλάρος είναι ο κλαρινογαμπρούλης της φάσης που δεν χάνει ευκαιρία να την πέσει σε ανυποψίαστα κοράσια. Όταν έχει κύμα και το καράβι πάει πέρα δώθε, κάνει ότι γλιστράει και πέφτει πάνω σε όμορφες γυναίκες με σκοπό να παίξει μπαλίτσα. Συνήθως παίρνει τον πούλο πόδι γρήγορα και τρέχει αμέσως στην επόμενη. Χρησιμοποιεί ατάκες Ψάλτη, δεν σταματάει να μιλάει και γενικά γίνεται τόσο αντιπαθητικός που ο Γόπας θα του σβήσει το τσιγάρο στο μάτι. ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΥ ΑΞΙΖΕΙ.
Εργάζεται ως PR στο #KatheTritiSpastaClub.
