Καταλαβαίνω ότι αυτή η περίοδος είναι η χειρότερη για έναν φοιτητή, λόγω διαβάσματος, άγχους κτλ, αλλά είναι και μια πολύ καλή ευκαιρία για όλους εμάς να παίξουμε με τον πόνο του.
Ωστόσο, επειδή κάποιοι πονέσαμε για το πτυχίο, κάποιοι ματώσαμε, είτε γιατί μπλέξαμε με καθυστερημένους καθηγητές, είτε γιατί πολύ απλά εμείς ήμασταν οι καθυστερημένοι, ΘΑ ΣΕΒΑΣΤΩ, και αντί να κοροϊδέψω, θα συμβουλεύσω… Αλλά όχι τους σημερινούς φοιτητές, τι ανάγκη με έχουν, αλλα τον παλιό 19χρονο ανώριμο εαυτό μου, όταν απ’ το 2001 έως το 2006 κατοικούσε σε μια μακρινή πόλη με το όνομα Θεσσαλονίκη και πασχιζε να σηκώσει το τιμημένο.
Και αυτές τις συμβουλές του τις έστειλα με sms.
Πώς να στο πω τώρα δηλαδή με απλά λόγια; Πήρα το κινητό μου και έστειλα μηνύματα στον Mini Me 19χρονο ανώριμο φοιτητικό μου εαυτό, συμβουλεύοντας τον πώς να την παλέψει με την εξεταστική του Ιουνίου…
Απλές καθημερινές καταστάσεις δηλαδή. Δες την κουβέντα που πιάσαμε.
