Πάμε κάμποσα χρόνια πίσω, όταν ήμασταν κι εμείς μπόμπιρες και είχαμε την ανάγκη να μας διαβάσουν ένα παραμύθι για να ταυτιστούμε με τον ήρωα. Τον Πινόκιο, τον Πίτερ Παν, τον Μολυβένιο Στρατιώτη και κάθε ευφάνταστο δημιούργημα τον αγαπημένων μας παραμυθάδων.
Μέχρι που μεγαλώσαμε. Αλλάξανε τα πρότυπά μας, ξενερώσαμε και είπαμε “Τι σαπίλες διαβάζαμε τότε; Αφού δεν ισχύουν στην πραγματικότητα“. Πόσο, μα πόσο λάθος κάναμε, τελικά;
Τα κλασικά παραμύθια είναι βγαλμένα μέσα από την ζωή και πολλές φορές επαληθεύονται.
Γι’ αυτό κι εμείς, κάψαμε εγκεφαλικά κύτταρα με την διεξοδική μας έρευνα και στα παρουσιάζουμε.
“Μια φορά κι έναν καιρό, λοιπόν…“
