Η μαγεία του κλειστοφοβικού κινηματογράφου

Mικροί, κλειστοί χώροι. Ίσως όχι και τόσο μικροί. Χώροι που προκαλούν ένα άβολο αίσθημα που όλο και μεγαλώνει. Μια σταδιακή αίσθηση έλλειψης ελευθερίας. Μια ενόχληση που ξεκινάει απ’ το στομάχι και ανεβαίνει ως το λαιμό. Η ατμόσφαιρα γίνεται αποπνυκτική. Ο αέρας μοιάζει όλο και λιγότερος. Ασφυξία…

Για κάτι τύπους σαν και του λόγου μου, που κάθε τόσο παν και κλειδώνονται εθελουσίως στα πασίγνωστα πια escape rooms, αυτή η αίσθηση δεν έρχεται εύκολα. Συνηθισμένα τα βουνά απ’ τα χιόνια. Όμως υπάρχουν χιόνια που όσο ψηλό βουνό και να ‘σαι, δύσκολα τα σηκώνεις. Έτσι υπάρχουν και ταινίες, που θες – δε θες στον κόβουν τον αέρα! Μια τέτοια ταινία είναι το Room, μια ταινία που περιμένουμε στα κανάλια Novacinema. 

Πάμε όμως να δούμε μαζί τις ταινίες που καθιέρωσαν αυτό το ιδιόμορφο κινηματογραφικό αποτέλεσμα: 

.Buried
Αν μου ‘λεγε κάποιος πριν έξι χρόνια πως θα καταφέρει ο Ράιαν Ρέινολντς να “βγάλει” τέτοιο ρόλο, θα τον έλεγα άσχετο. Αν μου ‘λεγε πάλι, πως θα μπορέσει άνθρωπος να γυρίσει τέτοια ταινία, θα τον έλεγα τρελό! Ο “άσχετος” Ράιαν κι ο θεότρελος Ροντρίγκο Κορτές ωστόσο, τα κατάφεραν! Έφτιαξαν μια ταινία, σχεδόν εξολοκλήρου γυρισμένη μέσα σε φέρετρο. Καλό; Ενδιαφέρον;; Γαμάτο, διάολε!!! Όσο για κλειστοφοβία, κάποια στιγμή έπιασα τον εαυτό μου να λέει: “Μην ανάψεις τον αναπτήρα, βλάκα! Θα μας τελειώσει το οξυγόνο!”.

.Locke
Όλα αρχίζουν με ένα όνομα – λογοπαίγνιο. Η ενδιαφέρουσα ιδέα του Στήβεν Νάιτ βρίσκει τον Τομ Χάρντι στο ρόλο της καριέρας του -μέχρι στιγμής- να πληρώνει ακριβά το μοναδικό του λάθος. Κι ολόκληρη η ταινία δεν είναι μόνο one man αλλά και once car show. Γιατί; Γιατί ενώ ο Χάρντι ακούει τη ζωή του να καταστρέφεται μέσω τηλεφώνου, δεν μπορεί να χάσει τον έλεγχο, να τρέξει, να αντιμετωπίσει τους ανθρώπους κατά πρόσωπο. Είναι αναγκασμένος να οδηγεί το αμάξι του στην εθνική οδό! Και δεν φαντάζεσαι πόσο ασφυκτικό μπορεί να γίνει ένα αυτοκίνητο, όταν ο οδηγός του προσπαθεί να κρατήσει όρθια τα συντρίμια μιας ζωής.

   
.Saw
Ακόμα κι αν είσαι (σαν εμένα) απ’ αυτούς που βρίσκουν κομματάκι αποκρουστικό και απέραντα ανήθικο το όλο σκηνικό του, δεν μπορείς να διαφωνήσεις σε ένα πράγμα: Η ορίτζιναλ ιδέα ήταν πανέξυπνη και το στήσιμο αριστοτεχνικό. To μπάνιο – κελί λειτουργεί άψογα κι όσο περνάει η ώρα αρχίζει να τρελαίνει τα δύο θύματα που παίζουν το σαδιστικό παιχνίδι του Τζίγκσο. Κι οι θεατές; Λοιπόν, αυτοί ήδη νιώθουν τους τοίχους του δικού τους δωματίου να κλείνουν επικίνδυνα. Αχ και να ξερες άτιμο Saw πόσο στοίχιωσες τα παιδικά μας χρόνια. 

.The Shining
Γραφικός έχω γίνει, αλλά… Ε, είναι ξανά ο υπέροχος κύριος Κιούμπρικ! Αυτή τη φορά καταφέρνει να παλαβώσει τόσο τους θεατές, όσο και τον Νίκολσον (που δεν ήθελε και πολύ!) μέσα απ’ τη ζαλάδα και την ασφυξία ενός “κλειστού” χώρου. Όχι σε αμάξι. Όχι σε κελί. Όχι σε φέρετρο. Σ’ ένα ψυχρό, αχανές ξενοδοχείο στα χιόνια! Αμέτρητα τετραγωνικά, τεράστιες αίθουσες, μεγάλα παράθυρα κι ένα ανυπέρβλητο σκηνοθετικό ταλέντο. Και κάπως έτσι, ολόκληρο το Hotel “Θέα” αρχίζει να γίνεται ανυπόφορα ασφυκτικό, παρά το μπόλικο οξυγόνο και τον φρέσκο αέρα του.

.The Truman Show
Πιο μεγάλο από ξενοδοχείο έχει; Πώς δεν έχει! Ο Τρούμαν γεννήθηκε μέσα σ’ ένα στούντιο, μεγάλο όσο μια πόλη. Πόσο αποπνυκτική μπορεί να είναι μια ηλιόλουστη, χαρούμενη πόλη; Λοιπόν, όταν η αλήθεια έπεσε στο κεφάλι του Τρούμαν κι εκείνος αποφάσισε να το σκάσει απ’ την τεράστια φυλακή του, η απάντηση δόθηκε από μόνη της: Πολύ! Γιατί η φυλακή είναι φυλακή, και μερικές φορές όσο περισσότερος αέρας, τόσο δυσκολότερο να ανασάνεις. Να λέμε και την αλήθεια βέβαια, δεν ζούμε σε πολύ διαφορετικότερο κόσμο.

.Room
Πάμε και στα φετινά κουλούρια. Αν ήταν μια φορά δύσκολο να πειστεί ο Τρούμαν (που δεν πείστηκε τελικά) πως “Ο κόσμος σου, δεν είναι στούντιο”, σκέψου πόσο δυσκολότερο είναι για μια μάνα να πείσει τον μικρούλη της πως “Όλος ο κόσμος είναι ένα δωμάτιο”. Κι ακόμα δυσκολότερο να ζει μέσα σ’ αυτό το δωμάτιο, ξέροντας πως εκεί έξω υπάρχει ένας όμορφος κόσμος. Εν προκειμένω βέβαια, αυτή η μάνα ήταν η Μπρι Λάρσον, σ’ ένα Όσκαρ πρώτου γυναικείου απ’ αυτά που δεν χάνονται! “Έχτισε” το ρόλο της καταφέρνοντας να χωρέσει μέσα στο μικρό “δωμάτιο”, όχι μόνο στιγμές στεναχώριας και απόγνωσης, αλλά και μια χαρούμενη καθημερινότητα για το παιδί της. Το παιδί που στο πρόσωπο του μικρού Τζέικομπ Τρέμπλεϊ, βρήκε μια ερμηνεία αποστομοτιή, όσο και το Κρυφτό της Ντακότα Φάνινγκ ή η 6η Αίσθηση του Τζόελ Όσμεντ!