Το «Έθιμα Ταφής» (κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος) βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, σε μία ιστορία που ακόμα συζητείται στην παγωμένη γωνιά του κόσμου που ονομάζεται Ισλανδία. Η πρωτοεμφανιζόμενη Αυστραλή συγγραφέας, Χάνα Κεντ, κατόρθωσε μέσα από μία πειστική αφήγηση να αναβιώσει μία τραγική ιστορία, προσφέροντας μας μία άλλη εικόνα του περιθωρίου, μακρυά απ’ τα αστικά τοπία όπως την έχουμε συνηθίσει μέχρι σήμερα.
Στην απόκοσμη και παγωμένη Ισλανδία του 19ου αιώνα, η Άγκνες Μάγκνουσντότιρ καταδικάζεται σε θάνατο για τη δολοφονία δύο αντρών, από τους οποίους ο ένας μάλιστα υπήρξε και ο μεγάλος της έρωτας. Η Νομαρχιακή Επιτροπή αποφασίζει ότι η Άγκνες πρέπει να μείνει στο σπίτι ενός υπαλλήλου και της γυναίκας του μέχρι την ημέρα της εκτέλεσης και όχι σε κάποια φυλακή. Αυτό σημαίνει ότι θα μοιράζεται τον ίδιο χώρο και με τα δύο κορίτσια της οικογένειας, την Λάουγκα, που είναι ιδιαίτερα επικριτική απέναντι της και με τη μικρότερη Στέινα, η οποία την κοιτάζει με συμπάθεια. Μόνος συμπαραστάτης της ο εφημέριος Τότι στον οποίο σιγά σιγά θα ανοιχτεί και θα αρχίσει να εξιστορεί τα πραγματικά γεγονότα της δολοφονίας.
Η Άγκνες αντιμετωπίζεται καχύποπτα και ψυχρά απ’ την πρώτη στιγμή και η συμβίωση όλων τους αποδεικνύεται πολύ δύσκολη. Όμως ο χειμώνας που έρχεται και οι εργασίες που πρέπει να γίνουν θα τους φέρουν πιο κοντά, επανεξετάζοντας την άποψη που έχουν ο ένας για τον άλλον.
Κατά την εξέλιξη της ιστορίας παρακολουθούμε τον έντονο ετεροπροσδιορισμό της γυναίκας εκείνης της εποχής, την ανύπαρκτη αυτονομία της και την ανικανότητά της να ορθώσει πειστικό λόγο απέναντι στο λόγο του άντρα, αλλά και γενικότερα να σταθεί αλώβητη απέναντι στην εχθρική κοινή γνώμη.
Η Άγκνες έρχεται μονίμως αντίπαλη με τις προκαταλήψεις για τον ρόλο της γυναίκας, με την επικρατούσα ηθική, ενώ ταυτόχρονα βλέπουμε και την εσωτερική της προσπάθεια να μη μεταμορφωθεί σε αυτό που οι άλλοι ήδη βλέπουν επάνω της: σε μια «διαβολική» γυναίκα.
Η ψυχογραφία ενός μελλοθάνατου γίνεται μαεστρικά από την Αυστραλή συγγραφέα, χρησιμοποιώντας ως όχημα τις δύο διαφορετικές αφηγήσεις: μία αποστασιοποιημένη σε τρίτο πρόσωπο και μία από τη μεριά της κατηγορούμενης, κάτι που όπως αναμένεται, μας προκαλεί συμπάθεια προς το πρόσωπό της.
Η μυθοπλασία μπερδεύεται με την αληθινή ιστορία και η φαντασία της Χάνα Κεντ δείχνει να μην ασφικτυά κάτω απ’ την ακρίβεια των ιστορικών γεγονότων.
Την ίδια στιγμή οι πολικές θερμοκρασίες χρησιμοποιούνται όχι ως μπακγκράουντ, αλλά ως ένας επιπλέον χαρακτήρας του βιβλίου που επηρεάζει αποφασιστικά την εξέλιξη.
Το βιβλίο δεν είναι ένα δικαστικό δράμα, ούτε μία αστυνομική ιστορία. Είναι μία ανθρώπινη ιστορία όπου περιμένεις μέχρι το τέλος για να μάθεις αν η δικαιοσύνη και η ηθική θα βρεθούν στην ίδια πλευρά ή η Άγκνες θα πέσει θύμα του ότι γεννήθηκε έξυπνη και κυρίως γυναίκα.
Πάνω από όλα όμως, το βιβλίο προσφέρει μία συγκλονιστική ιστορία, με ανατροπές, αγωνία και αμφιβολίες, που θα σε κάνουν να ανυπομονείς να γυρίσεις την κάθε σελίδα. Αναμφισβήτητα, ένα απ’ τα καλύτερα βιβλία του 2014.
