Μπορεί από το Καστελόριζο και μετά η οικονομία μας να ακολουθεί την πορεία της καριέρας του Ροναλντίνιο, η διασκέδασή μας ωστόσο γίνεται πλουσιότερη, “χλιδέστερη” και ποικιλόμορφη.
Ένα από τα τρεντς των τελευταίων χρόνων, δεν είναι άλλο από τα openings (κυρίως χιπστερό-κοκτειλάδικων) μπαρ σε όλα τα σημεία της χώρας.
Αλλάξαμε και μαζί άλλαξε και η διασκέδασή μας. Οι αχανείς, σκοτεινές αποθήκες, οι πίστες και τα τεράστια stages μεταμορφώνονται σήμερα σε κομψές (ή μη) μπάρες, που μόνο σκοπό έχουν να εκμεταλλευτούν το “αρωμα γειτονιάς” που εκπέμπουν πολλές από τις αθηναϊκές (και όχι μόνο) συνοικίες.
Κι αν εμείς φύγαμε από το “mass” για να καταλήξουμε στο “local” ώστε να απολαύσουμε τη μαγεία των μπαρ, στο εξωτερικό οι μπάρες συνεχίζουν να γράφουν ιστορία δεκαετιών σε τέτοιο σημείο που να χτίζουν διεθνή φήμη και ιεροτελεστική αντιμετώπιση.
Γιατί, το αγαπημένο σου Σκωτσέζικο από τη νήσο του Isle ή το μοδάτο Yamazaki θέλει το χώρο του, τη μπάρα του και το σέρβις που το σέβεται και το αγαπά. Είτε το σερβίρει σκέτο, είτε δημιουργεί συνταγές που αργότερα θα αντιγράψει ο υπόλοιπος πλανήτης.
Είναι όμορφο και υπερφυσικά γαμάτο να βλέπεις ανθρώπους με μεράκι και απερίγραπτη αγάπη για τα όνειρα τους. Αυτό σκέφτεσαι όταν απολαμβάνεις το αγαπημένο σου Bourbon σε ένα τέτοιο “βασίλειο”…
