Έχουν γραφτεί όλα αυτά τα χρόνια, 1.000.000 άρθρα γνώμης για το αν πρέπει να γίνονται παρελάσεις ή όχι. Οι προβοκάτορες όμως αγαπητέ αναγνώστη δεν έκαναν ποτέ ό,τι κάνουν και οι υπόλοιποι. Γιατί όλοι είπαν αν θέλουν τις παρελάσεις, αλλά κανένας δεν ανέλυσε τους τύπους που συναντάς σε αυτές.

Αυτά όπως ξέρεις, είναι βούτυρο στο ψωμί μας. Γι’ αυτά ζούμε. Οπότε, αφού χτενίσαμε τις παρελάσεις από άκρη σε άκρη της χώρας και χωθήκαμε ανάμεσα σε κοινό και παρελαύνοντες, σου παρουσιάζουμε σε παγκόσμια αποκλειστικότητα τους 7 τύπους που συναντάς στις παρελάσεις των Ελληνικών εθνικών επετείων.

Ο Super Πατέρας είναι ο μπαμπάς του πιο γαμάτου παιδιού που γεννήθηκε ποτέ. Η κόρη Ο ΓΙΟΣ ΤΟΥ (σιγά μην έκανε κορίτσι) είναι ο καλύτερος στο μπάσκετ, στο ποδόσφαιρο, στο κρίκετ, στη “μακρινή χλεμπόνα”, σε οτιδήποτε μπορεί να υπάρξει σε φάση ανταγωνισμού και φυσικά την έχει μεγαλύτερη από όλους. Γι’ αυτό o Super Πατέρας σπρώχνει τους άλλους θνητούς γονείς των θνητών συμμαθητών του γιου του, τους πατάει, περνάει από πάνω τους, τους βρίζει και τελικά τους πετάει από την εξέδρα για να μπορέσει να δει ολόκληρη την παρέλαση του γιόκα του. 

Τη συγκεκριμένη κατηγορία ανθρώπων την έχουμε τόσο άχτι που αν επανέφερε η κυβέρνηση τη θανατική ποινή μόνο και μόνο για την περιπτωσάρα της, θα κάναμε τα στραβά μάτια και θα ξεχνούσαμε για όση στιγμή διαρκεί το ηλεκτροσόκ ότι είμαστε θερμοί υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δηλαδή, πόσο επιστήμονας πρέπει να είσαι για να καταλάβεις πως αν κάνεις παρέλαση σε στυλ “δεξί χέρι-δεξί πόδι-ταυτόχρονα”, είναι ξεκάθαρη καθυστερημενιά; Τον άρρυθμο θα τον ξεχωρίσεις -πέρα από τον προφανή τρόπο- κι από την μελανιασμένη φτέρνα του μπροστινού του στην παρέλαση.

O Μούτζας είναι γιος συνδικαλιστή που μπήκε με βύσμα στο δήμο. Νιώθει οργή που στα 16 του δεν έχει το Playstation 4 και βολεύεται με ένα απλό X-BOX 360 λόγω της άπονης μοίρας. Όταν περάσει στο πανεπιστήμιο θα ενταχθεί στα ΕΑΑΚ αφού θα πάει μιλημένος, αλλά θα επισκέπτεται τα πάρτυ της ΔΑΠ για βρει και καμια γκομενίτσα. Στην παρέλαση παίζουν δύο ενδεχόμενα: 1. Θα έχει το μεγάλο τύμπανο (αφού το μεγάλο τύμπανο το παίρνει ή ο χοντρός ή το αλάνι του σχολείου) και 2. Θα ρίχνει μούτζες στους επίσημους για να τους γλεντήσει μέσα στο σπιτάκι τους.

Θα την αναγνωρίσεις από τον ήχο τρεχούμενων νερών που παραπέμπουν στον Νιαγάρα. Μόνο που στην περίπτωση αυτή δεν μιλάμε για νερά καταρράκτη αλλά για τα ποτάμια δάκρυα που τρέχουν από τα μάτια της επειδή βλέπει το γιόκα της ΑΠΛΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΜΕ ΤΟ ΣΤ’ 1! Τα ντεσιμπέλ από τους λυγμούς της συγκρίνονται μονάχα με τα αντίστοιχα της ελληνίδας μάνας που έβλεπε το γιο της να μπαίνει παρελαύνοντας απελευθερωτής στη Σμύρνη το 1919. Δεν συζητάμε καν την πιθανότητα να είναι το καμάρι της σημαιοφόρος… Μάρθα Βούρτση Χ 100.000.000.

Ο Θηβαίος είναι η πιο ιδιάζουσα περίπτωση γιατί δε θέλουμε να ασχοληθούμε με εκείνους που δεν έχουν αρκετά χρήματα για να αγοράσουν τα απαραίτητα για την παρέλαση, γιατί πολύ απλά δεν κάνεις πλάκα με αυτά τα θέματα. Ο Θηβαίος είναι ο πιτσιρίκος που η μάνα του τον έχει πάνω στον καναπέ όρθιο για να κοντύνει το παντελόνι του πατέρα του έτσι ώστε να μην πάρει καινούργιο (αν και έχει λεφτά). Το πουκάμισο είναι του θείου και τα παπούτσια του μεγαλύτερου ξάδερφου που δεν τα φοράει πια. Γυρνώντας από την παρέλαση το μεσημεριανό είναι παξιμάδια με ελιές, για ευνόητους λόγους.

Όχι, αλήθεια τώρα… Πείτε μου έναν, ΕΝΑΝ μόνο λόγο που υπάρχουν αυτοί οι τρεις τύποι μπροστά από την εξέδρα των επισήμων και στέκονται εκεί σαν μπάστακες καθόλη τη διάρκεια της παρέλασης. Γνωρίζουμε ότι στέκονται εκεί για να ξέρουν οι παρελαύνοντες πότε να γυρίσουν το κεφάλι τους στην εξέδρα, αλλά γιατί, δηλαδή, να μην βάλουν στη θέση τους τρεις κώνους, τρεις γλάστρες με βασιλικό, τρεις βουλευτές από την εξέδρα των επισήμων βρε αδελφέ, να φανούν κι αυτοί χρήσιμοι μια φορά στη ζωή τους; Κι άντε πες ο τσολιάς είναι μαθημένος στην ορθοστασία. Ο πρόσκοπος ή το απλό το φανταράκι που ξεροσταλιάζουν ακούνητοι, δεν έχουν ψυχή;

Ο Φωτογράφος είναι ο πιο εξελιγμένος πατέρας της παρέλασης. Με κινητό, i-pad αλλα και φωτογραφική μηχανή μοντέλο του 2016, ο Φωτογράφος θα κάνει τα πάντα για να τραβήξει το καμάρι του όσες περισσότερες πόζες μπορεί. Μπαίνει μεσα από τις διαχωριστικές ταινίες της αστυνομίας, σκαρφαλώνει στα δέντρα και γενικά κάνει το παν για μια καλή λήψη. Την ώρα που το καμάρι του βρίσκεται στο πιο κοντινό σε αυτόν σημείο, φωνάζει, κλαίει και ουρλιάζει από χαρά με αποτέλεσμα ο γιος/ η κόρη του να χάνει το βήμα καθώς κοιτάζει στο πλάι σαν χάνος.