Σε πολλούς από εμάς έχει περάσει από το μυαλό η σκέψη. Ακόμα κι η επιθυμία, του να ζούσαμε σε κάποια άλλη εποχή. Την επιθυμία αυτή την είχε αποδώσει κι ο Γούντι Άλεν στο “Midnight in Paris“. Με μεγαλύτερη έμφαση στη δεκαετία του ’20 στο Παρίσι. Εκεί όπου ο πρωταγωνιστής γνώρισε τον Κόουλ Πόρτερ, τη Ζοζεφίν Μπέικερ, το ζεύγος Φιτζέραλντ και τον Έρνεστ Χέμινγουεϊ.

Μου δημιουργήθηκε κι εμένα αυτή η επιθυμία. Όταν πριν από λίγο καιρό έβαλα ένα φόρεμα 50s, second hand από το Λονδίνο, της φίλης μου της Ευρυδίκης. Έβαλα κι αυτή την κορδέλα στα μαλλιά. Αυτή με τον φιόγκο. Έβαψα και τα χείλη κόκκινα. Και για πρώτη φορά χόρεψα rock n roll. Κι ήμουν για λίγο η ντάμα του …Έλβις.

Υπάρχουν όμως και κάποιοι που η εποχή του ’40 και του ’50 είναι η «δική» τους εποχή. Όπως του Μάνου και της Ρόδης. Των ανθρώπων που γι’ αυτούς οι λέξεις “vintage” και “retro” δε χρησιμοποιούνται γιατί είναι στη μόδα. Των ανθρώπων που παραμένουν πιστοί στο Rock n’ Roll εδώ και πάνω από μια δεκαετία. Που έκαναν σπίτι “ροκαμπιλάδων” το Blue Fox στην Ασκληπιού.

Η “Μπλε Αλεπού” μετρά 9 χρόνια ζωής. Όταν το 2007 ο Μάνος αποφάσισε να δημιουργήσει έναν χώρο, στον οποίο θα αναβιώνει πραγματικά η εποχή της επανάστασης του Rock’n’Roll. Που θα γίνει γνωστό το Swing. To Βoogie Woogie. To Jive.

Ένας χώρος συνάντησης των νοσταλγών αυτής της εποχής η οποία χάνεται στο χρόνο. Χάνεται;

Το όνομα αυτού προέκυψε από την ταινία του Νίκου Νικολαϊδη «Τα Κουρέλια τραγουδάνε ακόμα». Εκεί όπου πέντε φίλοι – σαραντάρηδες σήμερα – εκπρόσωποι της γενιάς του ’50, ξανασυναντιούνται μετά από πολλά χρόνια σιωπής. Μιλούν για τα μαγαζιά που είχαν τότε επισκεφθεί. Μεταξύ άλλων κι η Μπλε Αλεπού. 

Το μαγαζί στην Ασκληπιού υπήρχε. Λειτουργούσε ως καφενείο. Ιδιοκτήτης του τότε -το 2007- ένας ηλικιωμένος κύριος γύρω στα 80. Ο οποίος το πρώτο του μαγαζί το άνοιξε όταν ήταν 27 χρονών, δηλαδή το 1952. Το μαγαζί λεγόταν «Μπλε Αλεπού» και στεγάζονταν στη Σταδίου. Ένα από τα καλύτερα κέντρα διασκέδασης της Αθήνας εκείνης της εποχής. Διάολε. Κι όμως ο άνθρωπος που θα νοίκιαζε το καφενείο στην Ασκληπιού, το οποίο θα γινόταν στο μέλλον το Blue Fox, ήταν ο ίδιος που είχε την Μπλε Αλεπού στη Σταδίου το 1952. Δεν μπορείς να την αποφύγεις τη μοίρα σου.

Όταν η πόρτα κλείνει απλώνεται μπροστά σου μια διαφορετική πραγματικότητα. Φώτα, καλαμωτές, κορνίζες, δίσκοι. Δεν είναι τόσο έντονη η παρουσία του Έλβις Πρίσλει, αλλά περισσότερο του Μπιλ Χάλεϊ. «Rock Around the Clock».

Άνδρες και γυναίκες με τα ρούχα και το χτένισμα που χαρακτηρίζουν την εποχή. Φαβορίτες, ψηλοκάβαλα παντελόνια με ζώνη, τατουάζ. Κλος φούστες, πλεκτά, κοτλέ και παπούτσια μπαλαρίνες.


Kορίτσια και αγόρια. Χωρίς ηλικία. Ο χρόνος εκεί γυρίζει πίσω. Και σταματά. Πολύχρωμα χαμόγελα, που κινούνται ασταμάτητα στον ρυθμό της Rock’n’Roll! Ιδρώτας ελευθερίας. Κι αυτός ο φωτισμός που κάνει τα μάτια να λάμπουν ακόμα περισσότερο. Όσοι έχουν ήδη παραδώσει «ψυχή και σώμα» στο ξύλινο πάτωμα, παίρνουν μερικές ανάσες και κρατούν τον ρυθμό στους υπόλοιπους με παλαμάκια ! Ναι, το νιώθεις. Έχεις ταξιδέψει σε κάποιο στέκι ροκαμπιλάδων της Αμερικής την δεκαετία του ’50.

Στο Blue Fox πρέπει να πας. «Για να ξεχαστείς. Για να χαμογελάσεις ειλικρινά», όπως λεει ο Μάνος. «Να χορέψεις. Κι όταν χορέψεις, όλα τα παραπάνω θα γίνουν».

Στο Blue Fox έχεις τη δυνατότητα να κάνεις μαθήματα με το Μάνο και τη Ρόδη από Τρίτη έως και Παρασκευή, 7 με 9 το βράδυ. Μετά τις 9 τα φώτα κλείνουν και το Rock “n” Roll αρχίζει. Κι επιτρέπει τα πάντα!

Από Τετάρτη έως και Σάββατο, καβαλιέροι και ντάμες είναι έτοιμοι για χορό μέχρι τελικής πτώσης.

O χορός εμπνέει. Κι έτσι ενέπνευσε και τον Άρη τον μπάρμαν, να δημιουργήσει τα δικά του κοκτεϊλ. Charleston, Lucile (η κιθάρα του B.B. King), Boogie Woogie, Peppermint Twist είναι μερικά από αυτά που θα πρέπει να δοκιμάσετε.

«Όλα εδώ μέσα είναι… ποιος ξέρει, μπορεί ξαφνικά ν’ ανάψει ένα φως εκεί πάνω… και ν’ αρχίσει το παραμύθι. Άσχημα θα ναι δηλαδή;» —«Τα Κουρέλια τραγουδάνε ακόμα».

Blue Fox
Διεύθυνση: Ασκληπιού 91, Αθήνα 114 72
Τηλέφωνο: 6942 487 225   
Facebook | Website