Οι περισσότεροι από εμάς, στην θεά μίας και μόνο κουτσουλιάς στο μπαλκόνι ή στη ταράτσα μας τρέχουμε να αρπάξουμε τη σφουγγαρίστρα για να εξαφανίσουμε τα «κακά μαντάτα» που άφησε (από) πίσω του το περιστέρι-επισκέπτης.
Υπάρχουν, όμως, και ορισμένοι που δεν χαμπαριάζουν, ακόμα και όταν δύσκολα βρίσκεις στις ταράτσες τους τετραγωνικό μέτρο που να μην έχει λερωθεί. Όπως συμβαίνει, για παράδειγμα, στην παρακάτω περίπτωση…
Και όχι. Δεν πρόκειται για άτομα που έχουν τσακωθεί με την καθαριότητα. Αλλά για αθηναίους που εξαιτίας της αφοσίωσής στο χόμπι τους, η θέα της πιτσιλημένης με περιττώματα ταράτσας φαντάζει ως ένα σουρεαλιστικό έργο τέχνης.
Ο λόγος για τους εκτροφείς περιστεριών, που για λόγους συντομίας θα αποκαλούμε στο εξής «περιστεράδες». Κι ας μην τον αποδέχονται οι ίδιοι. Πληρώνουν λεφτά και ξοδεύουν μπόλικο χρόνο για να βλέπουν τα περιστέρια που αγόρασαν να πετούν με ένα τους νεύμα στον ουρανό και να κατεβαίνουν ξανά όταν οι ίδιοι το προστάξουν.
«Μια συνήθεια-κατάλοιπο της τουρκοκρατίας. Με αυτό καταπιάνονταν οι πασάδες στην περιοχή του Βόλου και της Λάρισας», με ενημερώνει ο πρόεδρος του Συλλόγου Θεαματικών Περιστεριών Νέου Αιγάλεω, Ανδρέας Μαράτος. Εκεί βρίσκονταν και άλλοι τρεις περιστεράδες, μέλη του συλλόγου κι αυτοί, γείτονες άπαντες μεταξύ τους. Ο Σάββας Σιδηρόπουλος, ο Αντώνης Ρούσσος (στην ταράτσα του οποίου ανεβήκαμε για τις ανάγκες του θέματος) και ο Σάββας Αθανασιάδης. Σε αυτήν την αιγαλεώτικη γωνιά, λοιπόν, και σε έκταση δύο-τριών μόλις οικοδομικών τετραγώνων, υπάρχουν 11 εκτροφείς περιστεριών. 11 είναι και οι σύλλογοι σε όλη την Αττική, ενώ τα μέλη σε όλη την Ελλάδα ίσως και να ξεπερνούν τις 10.000. Περιστερομάνα, σήμερα, θεωρείται η Βέροια, ενώ διάφορες θεαματικές εκδηλώσεις λαμβάνουν χώρα σε κάθε μεγαλούπολη της χώρας.
Κι ενώ τα κοινά περιστέρια το μόνο που γνωρίζουν να κάνουν καλά είναι να μαζεύονται μπούγιο στο Σύνταγμα και στις επιμέρους πλατείες για να καταβροχθίσουν σπόρους και ψίχουλα, οι «βούτες» και οι «παπαγάλοι» -τα πιο δημοφιλή περιστέρια της πιάτσας των εκτροφέων- είναι περισσότερο… βιρτουόζικα. Οι πρώτες, με ενημερώνει η παρέα, κάνουν αυτό που λέει το όνομά τους: πετάνε κατακόρυφα κάνοντας βουτιές. Τα παπαγαλάκια, από την άλλη, πετούν κυκλικά.
Τρώνε σιτάρι, καλαμπόκι, φακές ρύζι. 15 ευρώ περίπου είναι το εξοδολόγιο των περιστεράδων για το φαγητό τους. Και άλλο ένα εικοσάρικο για τα φάρμακα και τα εμβόλιά τους. Μικρό το ποσό για ένα τόσο μεγάλο πάθος. Πραγματικά μεγάλη η λατρεία. Το βλέπεις στο πώς κοιτάζουν τα περιστέρια όταν τρώνε τους σπόρους που τους ρίχνουν κάθε λίγο και λιγάκι, όταν ανοίγουν τα φτερά για να πετάξουν, όταν τα καμαρώνουν στον αέρα και στην επιδεικτική τους προσγείωση. «Τα ξέρουμε ένα-ένα», μου λέει ο Αντώνης πετώντας τους μια χεριά καλαμπόκι. Και δεν υπερβάλλει…
«Όταν τα πετάς πρέπει να είναι νηστικά. Είναι σαν τους αθλητές. Με τις βιταμίνες και τα εμβόλιά τους». Παρ΄όλα αυτά και κατ΄εξαίρεση, ο Ανδρέας ανοίγει την πόρτα για να πάρω μια πρώτη γεύση. Με ένα ραβδί δείχνει το περιστέρι που θέλει να βγει έξω και αυτό υπακούει φτερουγίζοντας. Μαζεύονται έξω καμιά εικοσαριά. Εκείνα μόνο που δεν έχουν μαδήσει τα φτερά τους εξαιτίας του καλοκαιριού. Σφυρίζει. Πετάνε.
«Ίσως κάποια από αυτά να μην γυρίσουν», μου λένε. «Εκεί έξω υπάρχουν γεράκια που λατρεύουν τον συγκεκριμένο… μεζέ. Αλλά και να μην τα πιάσει στο στόμα τους κάποιο αρπακτικό, πολλά από αυτά ή και όλα μαζί μπορεί να ξεστρατίσουν και να φτάσουν ως τους Θρακομακεδόνες, για παράδειγμα». Και τι γίνεται σε αυτήν την περίπτωση; «Αν τα βρει κάποιος, μας παίρνει τηλέφωνο καθώς όλα τα περιστέρια έχουν περασμένη στο πόδι τους μια ταυτότητα στην οποία αναφέρεται το όνομα του ιδιοκτήτη. Τα πιο εκπαιδευμένα περιστέρια, βέβαια, μπορούν να γυρίσουν πίσω και μόνα τους.»
Υπάρχουν, όμως, και οι κλεφτοπεριστεράδες, μου λένε και μου περιγράφουν το είδος της μικροβεντέτας που ενυπάρχει στις τάξεις των εκτροφέων: «Αν κάποιος βρει στην ταράτσα του τα περιστέρια ενός εκτροφέα που δεν συμπαθεί, του τα αιχμαλωτίζει. Και με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο επιδιώκει να κάνει γνωστό στον ιδιοκτήτη τους ότι τα έχει αιχμαλωτίσει». Περιστεροπικαρίσματα…
Ο Ανδρέας βγάζει μερικά ακόμη περιστέρια έξω, είναι το σινιάλο που κάνει στα υπόλοιπα που βρίσκονται ακόμη στον αέρα για να κατέβουν. Οι βούτες, με το που βλέπουν τα φιλαράκια τους να δειπνούν στην ταράτσα, πιάνουν το νόημα και κατεβαίνουν κατακόρυφα μέχρι να προσγειωθούν και να το ρίξουν κι αυτά στο τσιμπούσι. Η βόλτα τους για σήμερα τελείωσε. Απώλειες μηδενικές, άπαντες παρόντες. Χαμογελαστοί οι περιστεράδες, μαζεύουν τα τσιγάρα τους και κατεβαίνουν τα σκαλιά. Η δικιά τους βούτα στην καθημερινότητα…
