Για τους μη μυημένους, θα ήταν χρήσιμο να αραδιάσουμε αρχικά έναν σύντομο ορισμό: «Η Φρικηπαίδεια αποτελεί μια Εγκυκλοπαίδεια γεμάτη λανθασμένες πληροφορίες και ψέματα. Κάτι σαν την πολιτική δηλαδή… Μόνο που η Φρικηπαίδεια διαθέτει και χιούμορ».

Με μια απλή κίνηση, μπαίνοντας στο site της Φρικηπαίδειας, ο κόσμος της παραπληροφόρησης και του σαρκασμού απλώνεται μονομιάς μπροστά σας. Κι αν για τον πρώτο μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και τα συμβατικά ΜΜΕ, ο σαρκασμός με τον οποίο οι εμπνευστές και οι διαχειριστές της αντι-εγκυκλοπαίδειας περιβάλλουν κυριολεκτικά τα πάντα, είναι μοναδικός. Εάν δεν έχετε προσβληθεί από τη σύγχρονη μάστιγα της σοβαροφάνειας, ρίξτε της μια ματιά.

Ανάμεσα στα πιο EPIC WIN λήμματα που συμπεριλαμβάνει, είναι και αυτό της Αθήνας. Η περιγραφή της πόλης που ζούμε και (προσπαθούμε να) αναπνέουμε, δεν γίνεται παρά να σε αιχμαλωτίσει με το αιχμηρό της χιούμορ. Η «ακτινογραφία» των κατοίκων της και του ξακουστού συγκοινωνιακού της δικτύου, παρουσιάζονται με τέτοιο τρόπο από τη Φρικηπαίδεια, που θα σας βοηθήσει να δείτε την Αθήνα με άλλο μάτι. Με το αριστερό.


Ας αφήσουμε, όμως, τις εισαγωγές κι ας πάμε στην ουσία.

«Ελληνίκιοι» κι άλλα… φρούτα!
Η Αθήνα σύμφωνα με τη Φρικηπαίδεια, δεν είναι τίποτε άλλο παρά «μια υποβαθμισμένη περιοχή του L.A (λεκανοπέδιο Αττικής) που τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιείται για την μη-υγειονομική ταφή των απορριμμάτων των Άνω Λιοσίων». Όσοι διαφωνείτε με την παραπάνω περιγραφή, μας κουνάνε το δάχτυλο οι συντάκτες της Φρικηπαίδειας, μάλλον δεν είσαστε και πολύ του «έξω». Ωστόσο, μην απελπίζεστε. Η Αθήνα δεν είναι μόνο σκουπίδια. «Ανάμεσα στους λόφους σκουπιδιών δραστηριοποιείται πλειάδα κρατικών, παρακρατικών, αναρχικών και θρησκευτικών οργανώσεων».

Όσο και να την αναθεματίζουμε, όμως, η πρωτεύουσα αποτελεί «το όνειρο κάθε Έλληνα. Ωστόσο, το έχουν πετύχει μόνο 4 εκατομμύρια από αυτούς καθώς και 2 εκατομμύρια Αλβανοί, Κινέζοι και Σλαβόφωνοι. Οι losers που δεν τα κατάφεραν κατέληξαν στην Θεσσαλονίκη όπου πίνουν και ντερλικώνουν όλη μέρα για να ξεχάσουν τον πόνο τους». Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η σύντομη ιστορική αναδρομή που συναντά κανείς στο λήμμα «Αθήνα» της Φρικηπαίδεια: «Οι λιγοστοί Έλληνες που ζουν στην Αθήνα, μετακινήθηκαν εκεί με γαϊδούρια και ταγάρια για ένα πιάτο φαΐ τη δεκαετία του ’60, από την Γαστούνη, τους Γαργαλιάνους, το Κουτσοπόδι και αλλού. Σήμερα όμως οι απόγονοι των πρώτων εποίκων χαρακτηρίζουν την υπόλοιπη Ελλάδα ως επαρχία». Πες το ψέματα…

Και πώς βγάζει τα προς το ζην μεγάλο μέρος των σύγχρονων αθηναίων; Η Φρικηπαίδεια φροντίζει μέσω μιας… ενδελεχούς έρευνας να μας παραθέσει τις κύριες επαγγελματικές τους δραστηριότητες. Έχουμε και λέμε, λοιπόν: «Υπάλληλοι υπουργείων, λαμόγια, υπάλληλοι οργανισμών, λαμόγια, υπάλληλοι ασφαλιστικών φορέων,  λαμόγια, υπάλληλοι υπαλλήλων γραμματέων – φαρισαίων, κλπ».

Wannabe «Συγκοινωνίες»
Μεγάλη είναι η έμφαση που αποδίδει η αντι-εγκυκλοπαίδεια και στο συγκοινωνιακό δίκτυο της πόλης. Αναφερόμενη στον ΗΣΑΠ (τον αναφέρει ως «Μουντζούρη»), μας ενημερώνει πως «αποτελεί έργο αρίστου κατασκευής» διότι παρά το γεγονός ότι «λειτουργεί εδώ και 135 χρόνια, ουδεμία εργασία έχει πραγματοποιηθεί στις τροχιές του και παρ’ όλα αυτά συνεχίζει να δουλεύει άψογα!». Από τα «δόντια» της δεν ξεφεύγει ούτε κι ο ΟΑΣΑ, για τον οποίο, μάλιστα,  κάνει αναφορά και στο… γενεαλογικό του δέντρο: «Πιθανότατα παιδί του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ο ΟΑΣΑ έφερε τα λεωφορεία στη χώρα μας κι έκτοτε αυτά κυκλοφορούν ανεξέλεγκτα. Το παράδοξο με τον ΟΑΣΑ είναι ότι οι επιβάτες πληρώνουν για την ταλαιπωρία τους». Η Φρικηπαίδεια, ωστόσο, δεν διακρίνεται μονάχα για τον σαρκαστικό της χαρακτήρα. Διαθέτει και φιλοσοφικές προεκτάσεις:

«Τα λεωφορεία δεν διαφέρουν πολύ από τις γκόμενες. Για κάποιο διάστημα δεν έρχεται κανένα και ύστερα έρχονται όλα μαζί»

Τέλος, δεν θα μπορούσε να λείπει η αναφορά στις λακκούβες, στο σήμα κατατεθέν του αθηναϊκού -και όχι μόνο- συγκοινωνιακού δικτύου. «Μειώνουν την ταχύτητα των αυτοκινήτων, οπότε ο εκάστοτε υπουργός μεταφορών τις έχει σε μεγάλη εκτίμηση και φροντίζει για την εξάπλωσή τους. Το υπουργείο Μεταφορών, επηρεαζόμενο από το Ολυμπιακό Πνεύμα του 2004,  φροντίζει έτσι ώστε οι λακκούβες να βρίσκονται πάντα σε πεντάδες (όπως οι ολυμπιακοί κύκλοι), και να είναι ολυμπιακών διαστάσεων (όπως οι πισίνες)».

Κλείνουμε με την ενότητα “Αξίζει να δεις στην Αθήνα”:
1. Οτιδήποτε εκτός Αθήνας
2. Τους drug dealers στην Ομόνοια
3. Tους αλβανόφωνους απογόνους του Περικλή
4. Τους κήπους που αναβλύζουν αρώματα και χρώματα (σε παλιές φωτογραφίες)
5. Τους «κλέφτες κι αστυνόμους» (παιχνίδι που παίζεται συχνά στο Κέντρο)

Δυσδιάκριτα, καμιά φορά, τα σύνορα ανάμεσα στη ρεαλιστική πραγματικότητα και τον (αυτό)σαρκαστικό υπερρεαλισμό. Δεν συμφωνείτε;