“Ρε συ παίζει Rockwave το Σάββατο!”
Ήταν η κλασική ατάκα για όλους όσους ήθελαν να αφήσουν το ψευτο-δίλημμα και να ροκάρουν μέχρι κάθαρσης…
Και πήγαν αρκετοί. Περίπου 15.000 λένε τα ειδησεογραφικά, εγώ θα πω περισσότεροι. Κάτι η σουρεαλιστική ενέργεια των ημερών κάτι το φανατικό κοινό του συγκεκριμένου line up, η 3 επετειακή συναυλία του Rockwave, μετατράπηκε σε γεγονός μοναδικό.
H κατάσταση πλαισιώθηκε από δωρεάν διέλευση στα περίφημα διόδια Αφιδνών. Ναι, αυτά που κόβουν το “-σα” και κάνουν “Μαλάκα” το κράτος που έβαλε διόδια εκεί και μάλιστα στο ποσό προσφορά των 3,30€.
Εντάξει. Για να μη γκρινιάζουμε ας πούμε και για το φτηνό ποτό που λίγο ήθελε να κάνει το φεγγάρι Πανσέληνο.
Πριν πάμε να δούμε τι έγινε, ας ξεκαθαρίσω πρώτα.
Fan των Judas δεν είμαστε. Fan των Motorcycle ναι, αλλά αργήσαμε στο ραντεβού. Fan των Rotting Christ ναι, αλλά άργησαμε και εδώ (αμάν ρε παιδιά).
Ο σκοπός ήταν οι Prodigy και για να είμαστε ειλικρινής, γι’ αυτούς πήγαμε κι ας έρχονταν για πολλοστή φορά στο Ατίνα.
Μια παρανοϊκή βραδιά απ’ τους Βρετανούς που άλλαξαν τον ρου της ηλεκτρονικής μουσικής τη τελευταία 20ετια, έδωσαν στην techno κωδικές ονομασίες που μέχρι τότε δεν είχε γνωρίσει και δημιούργησαν ένα τρελό μίγμα jungle, break-beat, industrial, rave, hardcore techno κλπ κλπ
Σπουδαία μπάντα ακόμα και σήμερα. Τα παιδιά από το Έσσεξ συνεχίζουν να απολαμβάνουν το 1990 και το ξεκίνημα τους στο Λονδίνο, τότε που μεσουρανούσαν μπάντες όπως οι Blur και ηχούσαν δυνατά οι νότες των Clash και των Sex Pistols.
Το set list περιλάμβανε όλες τις μεγάλες επιτυχίες του “The Fat of The Land”, οπισθοδρομούσε στο μακρινό 1992 και το “Voodoo People” και τελείωνε με πιο σύγχρονες επιτυχίες των άλμπουμ “Invaders Must Die” και “The Day is My Enemy”.
Ας αφήσουμε τα λόγια όμως. Πάμε να δούμε τι έγινε μέσα από τον τρελό, κουνημένο και ξέφρενο φακό μας.
