Όπως το σύμπαν «συνωμότησε» το καλοκαίρι του 2012 ώστε να προκύψει ο κινηματογραφικός θεσμός (πια) της διοργάνωσης του “ΞΑΦΝΙΚΑ ΦΕΤΟΣ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ” από το freecinema.gr, έτσι κι εφέτος, μια σειρά από συμπτώσεις δημιούργησαν τούτο το νέο πρόγραμμα θεματικών προβολών, το “THE DIRECTORS SERIES”. Τι λέει ο Ηλίας Φραγκούλης για το Director Series; 

“Τον περασμένο Ιούλιο, επρόκειτο να υπάρξει μια τιμητική βραδιά αφιερωμένη στις δύο αγαπημένες μου και «αδελφές» (όπως τις θεωρώ) ταινίες του Νίκου Νικολαΐδη, στο πλαίσιο του ΞΑΦΝΙΚΑ, παρουσία των πρωταγωνιστών τους. Το timing δεν προέκυψε καλό για πολλούς λόγους, πέραν του ξαφνικού χαμού του Κωνσταντίνου Τζούμα. Η 5η του Σεπτέμβρη, όμως, φάνηκε πιο ταιριαστή σαν ημερομηνία, ως η επέτειος των δεκαπέντε χρόνων από τον θάνατο αυτού του μοναδικού για το ελληνικό σινεμά σκηνοθέτη. Και μαζί, μου ήρθε η ιδέα του τι είδους ταινίες θα γούσταρε να δει ο Νίκος σ’ ένα θερινό σινεμά αν ζούσε σήμερα. Ζήτησα από τη Μαρί Λουίζ να μου δώσει όσο περισσότερους τίτλους μπορούσε, ταίριαξα με θεματικούς άξονες δύο αμερικάνικα φιλμ τα οποία περιλάμβαναν οι λίστες και… έτσι «ξαφνικά», ξανά, θα βρεθούμε στο εξαρχειώτικο σινέ ΡΙΒΙΕΡΑ, στις 5 και 6 Σεπτεμβρίου, να μιλήσουμε γι’ αυτές και να τις δούμε όπως τους αξίζει, στη μεγάλη οθόνη”.

ΔΕΥΤΕΡΑ 5 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

ΤΑ ΚΟΥΡΕΛΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΝΕ ΑΚΟΜΑ… (1979) 123′ (20:00)

του Νίκου Νικολαΐδη

«Πέντε φίλοι – σαραντάρηδες σήμερα – εκπρόσωποι της γενιάς του ’50, ξανασυναντιούνται μετά από πολλά χρόνια σιωπής. Μετέωροι όλοι, τυραννισμένοι από άγονους έρωτες, σημαδεμένοι απ’ το θάνατο αγαπημένων συνομηλίκων, προδομένοι από την πολιτική των καιρών τους, προσπαθούν – μάταια όμως – να ξαναστήσουν την παλιά συμμορία της εφηβείας τους. Η επανάσταση χάθηκε. Ο καθένας θα τραβήξει τώρα για το δικό του θάνατο, ανοίγοντας έτσι ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία της γενιάς του.

Η ταινία πρέπει να διαβαστεί σαν ένα κεφάλαιο απ’ το μυθιστόρημα μιας γενιάς που ακόμα δεν άρχισε να γράφεται. Μιας γενιάς που κάτω από ιδιαίτερες πολιτικές πιέσεις, καταδικάστηκε στη σιωπή γιατί αρνήθηκε να μαζικοποιηθεί, να καταναλώσει κουλτούρα, να περάσει από πολιτικά λούκια και διεκδίκησε το δικαίωμα να διαφωνεί ακόμα, ακόμα να φαντάζεται και να ερωτεύεται.» Ν.Ν.

ΜΙΚΡΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ / LITTLE MURDERS (1971) 108′ (23:00)

του Άλαν Άρκιν

Μηδενιστής φωτογράφος που απαθανατίζει απλές στιγμές της καθημερινότητας γνωρίζεται με νεαρή interior designer την οποία προστατεύει από ξυλοδαρμό στους δρόμους της Νέας Υόρκης, εκείνη γοητεύεται από την παράξενη προσωπικότητά του και η εντελώς… αντιρομαντική τους σχέση εξελίσσεται σε κάλεσμα στο πατρικό της για να γνωρίσει τους γονείς της. Η πρώτη σκηνοθετική απόπειρα του ηθοποιού Άλαν Άρκιν είναι μια κατάμαυρη και δυστοπική κωμωδία, εντελώς μπροστά από την εποχή της, βασισμένη στο θεατρικό τού βραβευμένου με Πούλιτζερ cartoonist Τζουλς Φάιφερ.

ΤΡΙΤΗ 6 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

ΓΛΥΚΙΑ ΣΥΜΜΟΡΙΑ (1983) 154′ (20:00)

του Νίκου Νικολαΐδη

«Το ημερολόγιο της ζωής και του θανάτου μια ομάδας ‘ανήθικων’ νέων, που έχουν φτάσει στο σημείο της ‘μη επιστροφής’ και αναζητούν κάτι να πιστέψουν και να πεθάνουν γι’ αυτό. Η συμπεριφορά τους τραβάει την προσοχή του Κράτους. Αρχίζει η διακριτική παρακολούθησή τους. Μια ομάδα μυστικών περικυκλώνει το σπίτι τους με επικεφαλής έναν άγνωστο ξανθό άνδρα… και περιμένει.

Η ταινία είναι μια μελέτη πάνω στο νέο πρόσωπο του παγκόσμιου φασισμού. Είναι μια ιστορία χαράς και τρυφερής αγάπης. Μια μουσική θανάτου, μια αποθέωση χρωμάτων, γλυκιάς βίας και ονείρου. Είναι η ιστορία τεσσάρων φίλων που επέλεξαν συνειδητά να πεθάνουν πίσω από τις κλεμμένες καραμπίνες τους, φτύνοντας ένα σαρκαστικό χαμόγελο πάνω στο πρόσωπό σας.» Ν.Ν.

ΟΙ ΔΥΟ ΛΗΣΤΕΣ / BUTCH CASSIDY AND THE SUNDANCE KID (1969) 110′ (23:00)

του Τζορτζ Ρόι Χιλ

Στο Γουαϊόμινγκ των αρχών του 1900, δύο παράνομοι επιχειρούν να ληστέψουν ένα τρένο, όμως τα πάντα πάνε στραβά και βρίσκονται καταδιωκόμενοι από ένα απόσπασμα χωροφυλακής που δεν θα σταματήσει να τους αναζητά πριν βεβαιωθεί ότι έχουν πεθάνει. Μοναδική λύση, η διαφυγή τους στη Βολιβία. Ένα από τα δύο (μαζί με την «Άγρια Συμμορία» του Σαμ Πέκινπα) θρυλικά και πλέον ελεγειακά για το είδος του γουέστερν έργα του αμερικανικού σινεμά, που έτυχε να διανεμηθούν την ίδια χρονιά. Ο Πολ Νιούμαν και ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ δημιουργούν ένα αξέχαστο δίδυμο, με το φιλμ να κερδίζει τέσσερα βραβεία Όσκαρ: καλύτερου διασκευασμένου σεναρίου, φωτογραφίας, μουσικής και τραγουδιού («Raindrops Keep Fallin’ on My Head»)

Περισσότερες πληροφορίες καθημερινά στο freecinema.gr