Βρέθηκα στη θέση που έχεις ήδη βρεθεί ή θα βρεθείς στο μέλλον. Χρειαζόμουν νέο κινητό και έπειτα από αρκετό ψάξιμο, επέλεξα το realme 9. Ξέρω, η επιλογή ενός νέου κινητού δεν είναι εύκολη και φυσικά, ούτε για εμένα ήταν, αλλά με τις απαραίτητες συστάσεις και παροτρύνσεις αποφάσισα να δώσω μια ευκαιρία στον νέο μου «φίλο», αυτό το τεχνολογικό κατασκεύασμα το οποίο από εδώ και πέρα θα βρίσκεται μαζί μου. Δεν είναι εύκολοι οι «χωρισμοί» με τις παλιές συσκευές, το καταλαβαίνω, αλλά πιστέψτε με, ξέχασα από τη μία μέρα στην άλλη το παρελθόν κάνοντας ένα τεράστιο βήμα στο μέλλον. Πώς το έκανα αυτό; Με τον παραδοσιακό τρόπο. Κράτησα ένα μίνι ημερολόγιο για το πώς πέρασα τις πρώτες 7 μέρες με το realme 9 και από τότε, κοιτάζω μόνο μπροστά. Άλλωστε, γι’ αυτό δεν έχουμε τη νέα τεχνολογία;
Ημέρα 1η | Πήρα το κινητό στα χέρια μου
H αναμονή έφτασε στο τέλος της. Το realme 9 βρίσκεται στα χέρια μου αλλά δυστυχώς, όπως πολλοί άνθρωποι γύρω μας, εργάζομαι και έτσι δεν πρόλαβα να ασχοληθώ επιτόπου. Πριν επιστρέψω τη δουλειά, όμως, έκανα το «λάθος» να το ανοίξω. Δεν το συνιστώ όταν έχετε αφήσει διάφορα projects στη μέση, καλύτερα να έχετε τελειώσει με αυτά προτού εξερευνήσετε τις δυνατότητες του νέου σας κινητού. Αυτό που συνειδητοποίησα από την πρώτη στιγμή ήταν πως το δακτυλικό αποτύπωμα βρίσκεται στην οθόνη και ότι, εκτός από τις 2 κάρτες SIM (απαραίτητο για κάθε δημοσιογράφο και όχι μόνο) δέχεται και κάρτα SD. Ένα είναι σίγουρο: με αυτό το κινητό θα καταγράψω την καθημερινότητά μου χωρίς να με νοιάζει η χωρητικότητα της μνήμης.
Ημέρα 2η | Φαγητό&αποδείξεις
Δεν φημίζομαι για τις διατροφικές μου συνήθειες, αλλά κάποιες φορές ξεπερνώ τα όρια που έβαλα στα φοιτητικά μου χρόνια και τρώω ποιοτικά. Ή τουλάχιστον προσπαθώ. Την πρώτη μέρα λειτουργίας του realme 9 νομίζω τα κατάφερα και με το παραπάνω. Για να με πιστέψουν οι φίλοι μου και να πείσω γενικότερα τον περίγυρό μου ότι δεν έφαγα αυτό που αποκαλούμε «γρήγορο φαγητό», τράβηξα φωτογραφία το πιάτο μου. Food blogger μπορεί να μην είμαι, αλλά με την κάμερα 108MP το σκέφτομαι πολύ σοβαρά.
Ημέρα 3η | Μουσική χαλάρωση
Ο καθένας έχει τα κολλήματά του. Ένα από τα δικά μου είναι η μουσική και όταν λέω μουσική, εννοώ τα βινύλια. Περνάω πολλές ώρες δίπλα από το πικ απ μου ακούγοντας δίσκους διότι το να ακούς τους αγαπημένους σου καλλιτέχνες με τον παραδοσιακό τρόπο, είναι ένα είδος ιεροτελεστίας, είναι κάτι μαγικό. Το κόλλημά μου λοιπόν, έχει να κάνει με την υφή του βινυλίου, τα μικρά τοιχώματα, τις ραβδώσεις, όλες αυτές τις μικρές λεπτομέρειες και ένας από τους λόγους που εκτίμησα το realme 9 ήταν αυτός: η έμφαση στις λεπτομέρειες. Η υφή του είναι εμπνευσμένη από το φως της ερήμου και καθώς το ηλιακό φως πέφτει στο πίσω κάλυμμα, το χρώμα αλλάζει.
Ημέρα 4η | Η μονοήμερη
Υπάρχουν κάποιες μέρες που το μόνο που θέλεις, είναι να μπεις στο αυτοκίνητό σου (ή το αυτοκίνητο των φίλων σου) και να κάνεις ένα διάλειμμα. Αυτό έκανα και εγώ και αφού έπεισα την παρέα, πήγαμε όλοι μαζί στην Αρχαία Κόρινθο. Λίγες ώρες μακριά από την καθημερινότητα της Αθήνας για να γεμίσεις τις μπαταρίες σου είναι αναγκαίες. Και η γρήγορη φόρτιση του κινητού σου είναι αναγκαία, ειδικά όταν κάθεσαι στο πίσω κάθισμα και παίζεις παιχνίδια στο κινητό μέχρι να φτάσεις στον προορισμό σου. Σε 31 λεπτά, το 50% του realme 9 έχει φορτίσει και έτσι, αφού κατατρόπωσα τους αντιπάλους μου όσο ο κολλητός οδηγούσε, τράβηξα και τις απαραίτητες φωτογραφίες όταν μου είπε το μαγικό «φτάσαμε». Εκείνος βάζει την οδήγηση, εγώ βάζω τις καλλιτεχνικές πινελιές.
Ημέρα 5η | To roof party
Ποτέ δεν λέω όχι σε ένα καλό πάρτι, ειδικά όταν αυτό γίνεται σε ταράτσα με καλή μουσική και καλούς φίλους. Έτσι, το να αποδεχθώ την πρόταση που έφτασε με γραπτό μήνυμα στο κινητό μου, ήταν εύκολο. Το απόγευμα, λοιπόν, βρέθηκα στου Ζωγράφου, σε ένα υπέροχο ύψωμα που σου έδινε τη δυνατότητα να βλέπεις βουνό και θάλασσα. Eίναι αυτό που λέμε «ο τέλειος συνδυασμός». Τέλειος συνδυασμός μπορεί να θεωρηθεί και η αυτόματη εστίαση με το 3x ζουμ αισθητήρα του realme 9. Εντάξει, «φλέξαρα», το παραδέχομαι, αλλά είχα καλό σκοπό. Ήθελα να θυμάμαι αυτή τη μέρα καθώς, για μένα τουλάχιστον, ήταν η επισημοποίηση ότι η επιτρέψαμε στην «κανονικότητα». Έβγαλα αρκετές φωτογραφίες και γιατί δεν ήθελα να αφήσω κανέναν παραπονεμένο, έβγαλα και μερικές σέλφις. Θα ήταν κρίμα να μην χρησιμοποιήσω τα 16MP της μπροστινής κάμερας.
Ημέρα 6η | Βόλτα στις γειτονιές της Αθήνας
Η Αθήνα είναι μια πόλη κουραστική, θορυβώδης, με γρήγορους ρυθμούς και πολλές φορές ακατανόητες εκρήξεις στις συμπεριφορές των κατοίκων της. Αλλά όχι, η πρωτεύουσα έχει πολλές πτυχές, η παραπάνω περιγραφή δεν είναι ικανή για να τη χωρέσει. Όπως κάθε πόλη έχει τα καλά και τα κακά της. Εγώ προτιμώ να εστιάζω στα καλά και ένα από αυτά, είναι σίγουρα οι βόλτες στις γειτονιές της. Μία από τις αγαπημένες μου είναι το Μεταξουργείο και αυτό γιατί τα διάφορα μπαρ που βρίσκονται εκεί με κάνουν και αισθάνομαι οικεία. Αυτό που πραγματικά με εντυπωσιάζει, όμως, είναι η τέχνη του δρόμου, τα διάφορα γκράφιτι της περιοχής. Μαντέψτε, για ακόμη μια φορά χρησιμοποίησα το κινητό μου για να την καταγράψω. Η δυνατότητες που προσφέρει το street photography 2.0 είναι πραγματικά εντυπωσιακές.
Ημέρα 7η | Επιτέλους, καλοκαίρι
Λένε ότι αν δεν τραβήξεις φωτογραφία το βιβλίο που διαβάζεις στην παραλία, τότε είναι σαν να μην έχει πάει. Μπορεί αυτό να εμπεριέχει μεγάλες δόσεις υπερβολής, αλλά είναι η νέα πραγματικότητα των social media. Θέλοντας να γιορτάσω την έλευση του καλοκαιριού, λοιπόν, πήρα στην παραλία και το δικό μου βιβλίο. Τράβηξα τη φωτογραφία μου, διάβασα για περίπου μισή ώρα και μετά έκανα κάτι που ίσως εξοργίσει τους βιβλιόφιλους. Έπαιξα παιχνίδια στο κινητό. Ελάτε τώρα, ποιος δεν θα έκανε το ίδιο αν είχε έναν οκταπύρηνο επεξεργαστή Snapdragon 680;
