Η Euroleague μπαίνει στον 21ο χρόνο από την ίδρυσή της και το πρώτο πράγμα που σκέφτεται κανείς από την πορεία της υποτιθέμενης σύγχρονης εποχής, είναι το πόσο ταυτισμένη παραμένει σαν διοργάνωση με τις παραδοσιακά πιο ισχυρές ομάδες του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Φυσικά, το στοίχημα στη Euroleague έχει πάει σε… άλλο επίπεδο, με αγορές ακόμη και για τους παίκτες στη Stoiximan
Επιστρέφουμε στο θέμα μας όμως! Στο πέρασμα των δύο δεκαετιών υπήρξαν πολλοί σύλλογοι που άγγιξαν, έστω για λίγο, το όνειρο της συμμετοχής στο κορυφαίο πρωτάθλημα. Πολλές από τις λεγόμενες μικρομεσαίες ομάδες δεν άντεξαν στο χρόνο και κάποιες από αυτές εξαφανίστηκαν το ίδιο εντυπωσιακά όπως είχαν εμφανιστεί. Πρόκειται για συλλόγους που είναι ξεκάθαρο ότι δεν είχαν τις οικονομικές δυνατότητες να ανταγωνιστούν τα θηρία της εποχής.
Ανατρέξαμε λοιπόν στο σχετικά πρόσφατο παρελθόν και ανακαλύψαμε 8 ομάδες που δεν υπάρχουν σήμερα πουθενά. Ποιές είναι αυτές;
Ουλκέρ
Η ομάδα που ιδρύθηκε από χορηγούς το 1993 κατάφερε να στεφθεί πρωταθλήτρια στην Τουρκία δύο χρόνια αργότερα. Με σταθερή παρουσία από το 2001, με πολλές μάχες κόντρα στις ελληνικές ομάδες, ούσα η πρώτη που έκανε μεταγραφή Έλληνα παίκτη αποκτώντας τον Ευθύμη Ρεντζιά το 2003. Το πρόβλημα ήταν ότι δεν απέκτησε ποτέ οπαδούς, με συνέπεια το 2006 να αφομοιωθεί από τη Φενέρμπαχτσε. Φορούσε πορτοκαλί – πράσινα και έφτασε μέχρι τα προημιτελικά της διοργάνωσης το 2005, όταν αποκλείστηκε από την ΤΣΣΚΑ. Με Εργκίν Αταμάν στον πάγκο και τον Ερσάν Ιλιασόβα στα 18.
Λόντον Τάουερς
Η ομάδα του Λονδίνου πήρε τη wild card με απώτερο σκοπό να λειτουργήσει ως βιτρίνα στη Μεγάλη Βρετανία. Βέβαια, το μπάσκετ δεν πρόκειται να αγαπηθεί ποτέ από τους Βρετανούς και αυτή ίσως να ήταν η τελευταία προσπάθεια για να ανοίξει η συγκεκριμένη αγορά και να μπει δυναμικά στο παιχνίδι. Ο Κώστας Ζομπανάκης είχε ασχοληθεί με τα διοικητικά πριν δημιουργήσει το δικό του Ρέθυμνο, ενώ ο σημερινός προπονητής των Ράπτορς, Νικ Νερς, έκανε τότε τα πρώτα του βήματα.
Νάπολι
Περισσότερο ταλαιπωρημένη η ομάδα μπάσκετ της Νάπολι συγκριτικά με εκείνη του ποδοσφαίρου στο πέρασμα των χρόνων. Τη σεζόν 2006-07 ήταν μία από τις 24 που μετείχαν στη διοργάνωση, έχοντας τερματίσει τέταρτη στο πρωτάθλημα Ιταλίας την προηγούμενη περίοδο και έχοντας κατακτήσει το κύπελλο. Εκανε μεγάλη προσπάθεια για να διατηρηθεί σε καλό επίπεδο αλλά στο τέλος ο Αρης τής έκοψε το δρόμο προς τη δεύτερη φάση, διότι υπερτερούσε στην ισοβαθμία. Τρία χρόνια αργότερα διαλύθηκε λόγω των πολλών οικονομικών προβλημάτων που συσσωρεύτηκαν.
Μπουντιβέλνικ
Το 2013 με τις οικονομικές δυνατότητες που διέθετε η ομάδα του Κιέβου πήρε την απαραίτητη wild card αλλά σε έναν όμιλο με Μπαρτσελόνα, Φενέρμπαχτσε και ΤΣΣΚΑ απογοήτευσε με την παρουσία της. Έκανε δύο νίκες με Παρτιζάν και Ναντέρ και στη συνέχεια χάθηκε από τον χάρτη. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2018 δεν πήρε άδεια συμμετοχής για το πρωτάθλημα από την ουκρανική ομοσπονδία, με συνέπεια να εξαφανιστεί από κάθε διοργάνωση. Η Μπουντιβέλνικ είχε αναδειχτεί πρωταθλήτρια Σοβιετικής Ένωσης το 1989.
ΚΚ Ζάγκρεμπ
Ο Νταμίρ Μουλαομέροβιτς τη σεζόν 2011-12 ήταν ο παίκτης σημείο αναφοράς για την ΚΚ Ζάγκρεμπ που βρισκόταν μονίμως στη σκιά της Τσιμπόνα. Σε 10 παιχνίδια, με αντίπαλό τότε και τον Παναθηναϊκό, έκανε οκτώ ήττες. Το 2018, όπως συνέβη και με την Μπουντιβέλνικ, διαλύθηκε και έκτοτε δεν βρέθηκε κανείς να την ξαναβγάλει στην επιφάνεια.
Λάιονς Αγίας Πετρούπολης
Ο γνωστός μάνατζερ στη δεκαετία του ‘90 Λουστιάνο Καπικιόνι ήταν ο ιδρυτής των λιονταριών. Ομάδα που δεν ανήκε στη ρωσική ομοσπονδία και εμφανίστηκε σαν φάντασμα για να συμπληρώσει τον χάρτη της πρώτης διοργάνωσης, όταν δημιουργήθηκε το πρώτο μεγάλο σχίσμα του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Οκτώ ήττες σε 10 αγώνες, σαν την ΚΚ Ζάγκρεμπ, ενώ το 2001 κατάφερε να διαλυθεί το ίδιο γρήγορα όπως είχε δημιουργηθεί.
Λουγκάνο Σνέικς
Αλλη μια ομάδα που εμφανίστηκε στην πρώτη διοργάνωση και εξαφανίστηκε το 2003. Με προπονητή τον Ζάρε Μαρκόφσκι έκανε τρεις νίκες σε 10 αγώνες. Στην πορεία μεταλλάχθηκε σε Τάιγκερς, όπως είναι το σημερινό όνομά της, αλλά εκείνη η εποχή δεν υπάρχει ούτε ιστορικά ως σημείο αναφοράς στην επίσημη ιστοσελίδα της.
Ουράλ Γκρέιτ
Από τις ομάδες που άντεξαν περισσότερο στο χρόνο και δεν ήταν φωτοβολίδα, όπως αρκετές από τις παραπάνω. Υπήρξε για 13 ολόκληρα χρόνια και διαλύθηκε το 2008. Κατέκτησε δύο πρωταθλήματα, ένα κύπελλο και ένα Γιούροκαπ το 2006, ενώ τη σεζόν 2001-02 με προπονητή τον Σεργκέι Μπέλοφ και τους Παναγιώτη Λιαδέλη, Βασίλι Καράσεφ στη σύνθεσή της έφτασε μέχρι το Top16 της Euroleague.
