Η εβδομάδα τέλειωσε, το σαββατοκύριακο απλώνεται όμορφο-όμορφο μπροστά μας κι εμείς πιστοί στο ραντεβού μας, σας αραδιάζουμε την πιο προβοκατοτερότερη θεματολογία που θα μπορούσατε να ταΐσετε τα ματάκια και τη ψυχούλα σας!
Vamos!
Όταν ο Λεφθέρης ο Παπαδόπουλος αποφασίζει να δει μια ταινία, το πρώτο πράγμα που κάνει -προτού καν χωνέψει τα ποπ κορν- είναι να μας γράψει τις εντυπώσεις του. Αυτήν την εβδομάδα μας γράφει για το “νέο Ρόκυ” (aka “Creed”). Μπορεί να μην έχει βγει ακόμη στις αίθουσες, αλλά αυτός βρήκε τον τρόπο να μας βγάλει τις αμυγδαλές από τα γέλια.
“Πίσω κουφάλες Ιταλοί, η πίτσα είναι ΕΛΛΗΝΙΚΗ!”. Αυτό βροντοφωνάζει ο Θεόδωρος Καρασάββας στο παρθενικό του άρθρο στο Provocateur. Nα ξέρετε πάντως ότι δεν βλέπει Λιακόπουλο και πως οι αποδείξεις που παραθέτει για το πόσο μπροστά ήταν το αρχαιοελληνικό street food, είναι πολλές. Τσιέκαρε.
Aν είσαι εκεί κοντά στα 30, ποντάρουμε ότι έχουμε και δεν έχουμε πως θα ταυτιστείς όσο δεν πάει με το κείμενο του Κώστα Μανιάτη για τη χαμένη γενιά των 30άρηδων που όσο περνούν τα χρόνια φαίνεται να βαδίζει προς τα πρότυπα της αντίστοιχης των εικοσάρηδων. Μια γενιά που χτυπήθηκε από τα απόνερα της οικονομικής κρίσης και προσπαθεί να βρει τα βήματά της. Και θα τα βρει 
Το ψεκασμένο δίδυμο της στήλης “H Ζωή εν Κροτάφω” αυτήν την εβδομάδα είπε να πάει σινεμά. Τι το ήθελε; Δεν απόκαμε να δει ταινία… Ο λόγος; Μερικά διάσπαρτα μέσα στην αίθουσα ενοχλητικά τυπάκια που δεν τους άφησαν σε ησυχία. Αυτά τα τυπάκια, δηλαδή…
Πριν από μερικές ημέρες ο ΣΥΡΙΖΑ έκλεισε ένα χρόνο στην εξουσία. ΟΚ, αυτό είναι κάτι που το γνωρίζατε. Αυτό όμως που δεν γνωρίζατε είναι ότι 4-5 ηγέτες του εξωτερικού, έστειλαν συγχαρητήριες επιστολές στον Τσίπρα. Αμολήσαμε το λαγωνικό μας τον Νίκο τον Μπόβολο, ο οποίος τις σούφρωσε από το πρωθυπουργικό γραφείο και με περηφάνεια σας τις παρουσιάζουμε. Ναι, αλλά μην πείτε τίποτα στους τσοσμπά ε;
Κι αφού χορτάσετε, μπορείτε να αράξετε στην καναπεδάρα σας και να το ρίξετε στη φιλοσοφία προσπαθώντας να ορίστετε τις προτεραιότητες της ζωής σας. Όπως έκανε και Ντίνος Ρητινιώτης με το άρθρο του που προσπαθεί να φιξάρει αν είναι το Χρήμα ή Χρόνος το πιο σημαντικό στοιχείο που ορίζει την καθημερινότητά του. Εσείς τι λέτε;
Έχετε σκεφτεί ποτέ πώς θα περιγράψουν μετά από 20-30 χρόνια οι Σύροι πρόσφυγες όλα όσα βιώνουν σήμερα μέσα από τις ταινίες, τα βιβλία, την τέχνη τους γενικότερα; Ο Κώστας Μανιάτης το σκέφτηκε και μοιράζεται μαζί μας τους προβληματισμούς του για την Ευρώπη του σήμερα.
Εννοείται πως κάναμε και συνεργατικό θέμα. Αυτή τη φορά οι 5 Προβοκάτορες απαντούν στο εξής ερώτημα: “Ένιωσες ποτέ ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΞΕΦΤΙΛΑΣ με μια γυναίκα;” Η απάντησή από όλους μας ήταν ένα ντροπιαστικότατο “ΝΑΙ”. Σκύβουμε το κεφάλι μετανιωμένοι για τη σαπίλα μας και ζητούμε άφεση αμαρτιών μέσα από τη γραπτή μας εξομολόγηση.
Σταματήστε να κοιτάζετε την από πάνω φωτογραφία και ξεκινήστε να καταστρώνετε σχέδια για το επόμενο σας ταξίδι. Ένα όχι όποιο κι όποιο ταξίδι, αλλα εκείνο το ταξίδι που θα το απολαύσετε ΟΛΟΜΟΝΑΧΟΙ! ΝΕ ΤΙ? Μην το σκέφτεστε καν, δεν υπάρχει κανένα κώλυμα. Να, δείτε κι αυτό το κειμενάκι που συνηγορεί στην ομορφιά του να ταξιδεύεις μόνος σου ανά τον κόσμο και θα μας θυμηθείτε.
H δεκάδα κλείνει με ένα κείμενο που επικεντρώνει σε ένα ζήτημα που απασχόλησε την επικαιρότητα: Ο Νίκος Μπόβολος ρωτάει αν τελικά “Je Suis Ξηρός” και προβληματίζεται σχετικά με τα ψήγματα ανελευθερίας της έκφρασης που εμφανίζονται στη χώρα.
BONUS
Η στήλη “Always.Hungry” μας στέλνει για μία ακόμη εβδομάδα προς κουζίνα μεριά. Αυτή τη φορά για να φτιάξουμε τούρτα Ριγκατόνι με Κιμά στο φούρνο και για να γλύψουμε στα καπάκια τα δάχτυλά μας με το κατόρθωμά μας! Δείτε συνταγούλα όμορφη και μορφωμένη.
Και ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ με Ταραντίνο! Όχι, δεν θα σας ποστάρουμε βιντεάκι σχετικά με το “The Hateful Eight”, αλλά θα σας βάλουμε σε σκέψεις μέσα από μια ερώτηση: Πώς θα ήταν “Η Διάσωση του στρατιώτη Ράιαν” αν την είχε σκηνοθετήσει ο Κουεντίν; Τσιέκαρε βίντεο και καλό σουκού!
