Γεια σου και χαρά σου! Με λένε Φαίδρα, αλλά αυτό φαντάζομαι θα το ξέρεις ήδη από τον τίτλο του άρθρου. Αυτό που δεν ξέρεις, όμως, είναι ότι το όνομα που μου έδωσαν δεν είναι τυχαίο. Είμαι και… φαιδρή όσο δεν πάει, με την αρχαιοελληνική σημασία του όρου. Πρόσχαρη, δηλαδή κι αστεία!
Τώρα εσύ, θα κοιτάζεις τη φωτογραφία και θα αναρωτιέσαι γιατί δεν δείχνω και τόσο χαρούμενη. Α ρε Παντελή… Βρήκες κι εσύ μέρα να έρθεις για φωτογράφιση…
Τέλος πάντων. Θα σου ξετυλίξω την ιστορία μου σε 5 σημεία και είμαι σίγουρη πως θα καταλάβεις τους λόγους της προσωρινής μου κακοκεφιάς. Το ίδιο σίγουρη είμαι πως θα καταφέρεις να δεις, όχι πίσω από τις λέξεις αλλά, στις λέξεις τις μαυρισμένες, τους λόγους που θα σε πείσουν ότι είμαστε πλασμένοι ο ένας για τον άλλο!
Έχουμε και λέμε:
1. Είμαι ένα ημίαιμο γερμανικό ποιμενικό που η ζωή μου κυλούσε σαν παραμύθι. Η οικογένεια με την οποία ζούσα, φαινόταν πως μου επέστρεφε στο πολλαπλάσιο την αγάπη που της έδινα.
Και να ξέρεις πως έχω ανεξάντλητη αγάπη μέσα μου.
2. Ώσπου μια μέρα, δεν είδα το αυτοκίνητο που ερχόταν κατά πάνω μου. Με χτύπησε και με άφησε αναίσθητη.
Και να ξέρεις πως όχι μόνο αναίσθητη δεν είμαι γενικά, αλλά διαθέτω αισθήματα που δεν διανοείσαι.
3. Όταν ξύπνησα, τα πάντα γύρω μου είχαν αλλάξει. Και δεν αναφέρομαι στο ποδαράκι μου που έχασα. Μπορεί να με πόνεσε, αλλά δεν με πλήγωσε.
Και να ξέρεις πως είμαι από τα σκυλιά εκείνα που ούτε καν διανοούνται ότι μπορούν να πληγώσουν.
4. Αυτό που με πλήγωσε, όμως, ήταν η εγκατάλειψη. Το πέταγμα στο δρόμο από την οικογένεια εκείνη που έδωσα ό,τι είχα και δεν είχα από την αγάπη και την ενέργεια μου.
Και να ξέρεις ότι η ενέργεια που διαθέτω μόνο με αυτήν ενός 5χρονου παιδιού μπορεί να συγκριθεί.
5. Περιπλανήθηκα στους δρόμους, στενοχωρήθηκα, έκλαψα. Σήκωσα όμως το κεφάλι και το ανάστημά μου και άρχισα να ελπίζω σε μέρες πιο όμορφες, μέρες πιο… φαιδρές!
Και να ξέρεις πως αυτές οι μέρες θα έρθουν. Ναι, αμέ! ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ!
Θα έρθουν με το που θα πατήσω το πόδι μου (τα τρία πόδια μου, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους) στο σπίτι σου! Σε περιμένω πώς και πώς, εδώ, στο Κέντρο της Ελληνικής Φιλοζωϊκής Εταιρείας, οι γιατροί και οι εθελοντές της οποίας μου φέρονται σα βασίλισσα και με βοήθησαν να ανανεώσω την εμπιστοσύνη μου προς τον άνθρωπο.
Δηλώνω πανέτοιμη για να κάνω το επόμενο βήμα στη ζωή μου. Τρία ποδαράκια δικά μου και μια ψυχή σαν τη δική σου, είναι υπεραρκετά 🙂
Φωτογραφίες: Παντελής Ζερβός
* Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το Πρόγραμμα Υιοθεσίας Σκύλων, μπορείτε να επικοινωνήσετε με την Ελληνική Φιλοζωική Εταιρεία.
