Εκτός από το Άγιο Όρος, υπάρχει και ένα άλλο άβατο για τις γυναίκες. Ένα άβατο στην καρδιά της Αθήνας που κρατάει ερμητικά κλειστές τις πόρτες του στο ασθενές φύλλο, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, ώστε πολλοί να μιλάνε για έναν ακήρυχτο πόλεμο.
Η Αθηναϊκή Λέσχη, το πιο κλειστό club της χώρας, απαγορεύει εδώ και 131 χρόνια, την εγγραφή γυναικών στις τάξεις της, γεγονός που τα τελευταία χρόνια έχει πυροδοτήσει μια σύγκρουση ανάμεσα στα μέλη της, που έχουν χωριστεί σε δύο πλευρές. Τους ανανεωτικούς και τους συντηρητικούς, με τους πρώτους να θέλουν να σπάσουν αυτό το άβατο για τις γυναίκες και τους δεύτερους να επιμένουν αρνητικά στην είσοδο του ασθενούς φύλλου στο ιστορικό κτήριο που βρίσκεται στην συμβολή των οδών Αμερικής και Πανεπιστημίου.
Κόντρες και αγωγές
Άτυπος ηγέτης των πρώτων ο ισχυρός άντρας του Alpha, επιχειρηματίας Δημήτρης Κοντομηνάς που εκφράζει μαζί τους υποστηρικτές του το «ρεύμα» που ζητάει ριζική ανανέωση και αναδιοργάνωση της λέσχης. Να πάψει δηλαδή να είναι προσκολλημένη στο ένδοξο παρελθόν της και να προσαρμοστεί σε πιο σύγχρονα δεδομένα, διευρύνοντας τον κατάλογο των μελών της ακόμα και με γυναίκες.
Αυτή η τελευταία λέξη είναι που κάνει έξαλλους τους συντηρητικούς, ηγέτης των οποίων θεωρείται ο Γιάννης Κωστόπουλος, οι οποίοι αρνούνται κατηγορηματικά την ανανέωση. «Δεν θα μετατραπούμε σε κοσμικό κλαμπ σαν αυτά της Εκάλης, ούτε σε στέκι νεόπλουτων» λένε την ίδια στιγμή που οι αντίπαλοί τους αδυνατούν να πιστέψουν ότι «εν έτη 2006 υπάρχει λέσχη όπου απαγορεύονται οι γυναίκες και η είσοδος χωρίς κουστούμι». Είναι χαρακτηριστική η φράση μέλους που πιστεύει ότι τίποτα δεν πρέπει να αλλάξει στο πιο πριβέ κλαμπ της Ελλάδας: «Την ημέρα που μια γυναίκα θα περάσει για πρώτη φορά την είσοδο της Λέσχης σαν μέλος, η Λέσχη και όλα όσα αντιπροσωπεύει θα έχουν πεθάνει».
Ο Γιάννης Κωστόπουλος και ο Σπύρος Λάτσης δεν υπάρχει περίπτωση, λένε αυτοί που ξέρουν, να νοιώσουν άνετα με την παρουσία γυναικών, σε ένα ανδροκρατούμενο άντρο, το τελευταίο ίσως που τους απέμεινε μαζί με το Άγιο Όρος.
Ακόμα συζητιέται η μέρα που τα εσωτερικά ζητήματα της Λέσχης, παραλίγο να μεταφερθούν στις δικαστικές αίθουσες, γεγονός πρωτοφανές για τα μέλη της, όταν ο καθηγητής και μέλος της Λέσχης Δημοσθένης Κριμπάς κατέθεσε αγωγή με αφορμή τις εκλογές του 2005. Τα χειρότερα αποφεύχθηκαν στο παραπέντε και οι αποκαλύψεις δεν έγιναν, αφού απεσύρθη η αγωγή, αφήνοντας μια πικρία στον κ. Κριμπά, που τάσσεται με τους ανανεωτικούς, ο οποίος μιλώντας κάποια στιγμή σε εφημερίδα τόνισε ότι «είναι άδικο η χήρα ενός μέλους να μην μπορεί να περάσει την είσοδο της Λέσχης μετά τον θάνατό του».
Μικρό άνοιγμα
Τα τελευταία χρόνια το άβατο για τις γυναίκες έσπασε μόνο σε ότι έχει να κάνει με κοινωνικές εκδηλώσεις που φιλοξενούνται στον όγδοο όροφο του κτηρίου της οδού Αμερικής. Εκεί όπου βρίσκεται η μεγάλη τραπεζαρία κατάλληλη για δεξιώσεις και γεύματα, την οποία τιμούν δεόντως ισχυρά ονόματα της επιχειρηματικής, πολιτικής και κοινωνικής ζωής του τόπου.
Οι υπόλοιποι όροφοι παραμένουν κλειδωμένοι και αν αυτό ακούγεται υπερβολικό σε κάποιους, αυτό είναι που γοητεύει την παλιά φρουρά των πλούσιων και διάσημων μελών της. Αυτούς δηλαδή που υποκλίνονται στο κύρος και την γοητεία που ασκεί η Αθηναϊκή Λέσχη, από την πρώτη μέρα που ιδρύθηκε, το 1875, από μια ομάδα ανθρώπων του βασιλιά. Ήταν ουσιαστικά η πρώτη προσπάθεια να αποκτήσει η «καλή κοινωνία του νεοσύστατου ελληνικού κράτους ένα άλλο κανάλι επικοινωνίας από τους λαϊκούς ανθρώπους που σύχναζαν στους καφενέδες της Αθήνας. Οι ιδρυτές της, τρεις επιφανείς Αθηναίοι της εποχής, ο Παύλος Καλλιγάς, ο Γιάννης Σερπιέρης και ο Μιχάλης Μελάς, όλοι τους μέλη οικογενειών που τα ονόματα τους προφέρονται με σεβασμό ακόμα και σήμερα στους κύκλους της υψηλής κοινωνίας.
Για να γίνει κανείς μέλος της λέσχης θα πρέπει να διαθέτει σημαντική οικονομική και κοινωνική δραστηριότητα, ενώ ο τρίτος όρος απαιτεί ότι για να γίνει κάποιος μέλος της πρέπει να είναι κάτοικος Αθηνών για 20 τουλάχιστον συναπτά έτη. Από τη στιγμή που κάποιος πληροί τις προϋποθέσεις θα πρέπει να βρει 2 μέλη της λέσχης που θα στηρίξουν εγγράφως τη δραστηριότητα του. Γνωρίζοντας πολύ καλά ότι η αίτηση του θα περάσει από χίλια κύματα μέχρι να εγκριθεί. Το γνωρίζουν πολύ καλά μεταξύ άλλων ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Κώστας Λαλιώτης και ο Γιώργος Κοσκωτάς που απορρίφθηκαν στο παρελθόν.
Μνήμες άλλων εποχών
Ελάχιστοι είναι αυτοί που πιστεύουν ότι στο πέρασμα των δεκατιών η αθηναϊκή λέσχη έχασε την αίσθηση της αίγλης και της αρχοντιάς που ανέκαθεν κυριαρχούσε στους χώρους της. Η διακόσμηση, ο τρόπος που απευθύνεται στα μέλη το προσωπικό, το άρωμα των ακριβών πούρων και το dress code των μελών αποδεικνύει ακριβώς το αντίθετο, αφού όπως τονίζει ένας από τους τυχερούς που πέρασαν την είσοδο της λέσχης «νομίζεις ότι βρίσκεσαι ξαφνικά σε μια άλλη εποχή.»
Παρά τις πιέσεις αρκετών μελών που θεωρούν τους κανόνες ιδιαίτερα αυστηρούς το πρωτόκολλο εξακολουθεί να είναι αυστηρότατο και τηρείται με ευλάβεια. Έτσι, για να γευματίσει κανείς στη μεγάλη τραπεζαρία της λέσχης μια ανάσα από τον Βαρδή Βαρδινογιάννη ή τον Θεόδωρο Αγγελόπουλο θα πρέπει απαραίτητα να φοράει σακάκι και γραβάτα. Το ίδιο ντύσιμο ισχύει για την κεντρική αίθουσα του αναψυκτηρίου-η λέξη μπαρ απλά δεν υφίσταται-και την βιβλιοθήκη ενώ το σπορ ντύσιμο είναι επιτρεπτό μόνο στο γυμναστήριο και στην αίθουσα ξιφασκίας η οποία όμως δεν γνωρίζει πλέον τις δόξες του παρελθόντος.
Το τζιν παντελόνι απαγορεύεται σε όλους τους χώρους ενώ δεν ισχύει πλέον ο πληθυντικός στις συνομιλίες των μελών, τα οποία μπορούν να καλέσουν άρρενες φίλους τους στη λέσχη, μόνο εφόσον είναι και εκείνοι παρόντες. Εξαιρέσεις δεν γίνονται για κανέναν όσο ισχυρός κι αν είναι κάτι που αποδεικνύει ότι μερικά πράγματα δεν αλλάζουν, όσο βαρύ επίθετο κι αν κουβαλάει, ενώ εάν οι τοίχοι «μιλούσαν» οι αποκαλύψεις από τις κουβέντες των πιο ισχυρών προσωπικοτήτων της χώρας θα ήταν συγκλονιστικές.
Είναι ίσως, το μοναδικό μέρος όπου μπορείς να δεις μαζεμένα τα πιο δυνατά ονόματα από το χώρο των επιχειρήσεων της πολιτικής, της ναυτιλίας, αλλά και των τεχνών. Οι κ.κ. Σωκράτης Κόκκαλης, Βαρδής Βαρδινογιάννης, Γιώργος Αποστολόπουλος, Παναγιώτης Τσάκος και Δημήτρης Κοπελούζος συνομιλούν με προσωπικότητες σαν τον κ. Πέτρο Μολυβιάτη ανταλλάσσοντας απόψεις επί διαφόρων ζητημάτων.
Ούτως ή άλλως, ότι και αν πουν δεν υπάρχει περίπτωση να «φύγει» μέσα από τους τοίχους του πιο πριβέ κλαμπ της Αθήνας που αντιστέκεται ακόμα στις όποιες αλλαγές έστω και αν οι καιροί αλλάζουν.
