Αγάπες, ανθρωποομάδες υπάρχουν πολλές, όπως: οι αναχωρητές, οι αποσυνάγωγοι, οι αντισυμβατικοί, οι φίλοι του πατινάζ, οι ξανθιές, οι μποέμ, οι ρέμπελοι, οι ορθολογιστές, οι θρησκόληπτοι, οι συντηρητικοί, οι γλεντζέδες, οι σινεφίλ, οι παλαιοκομμουνιστές, οι ανένταχτοι, οι αντικαπνιστές, τα καμάκια (κάποτε), οι φλώροι, οι μάγκες (που δεν υπάρχουν πια), οι διανοούμενοι…

Το να ανήκεις σε μια ομάδα  ανθρώπων, έχει να κάνει με την ανάγκη απόκτησης ταυτότητας. Ταυτότητας που δηλώνεται με την εξωλεκτική επικοινωνία, καθώς τα άτομα αναγνωρίζουν τους ομοϊδεάτες τους από τα ρούχα που φοράνε, το στυλ μαλλιών, το αυτοκίνητο που οδηγούν ή δεν οδηγούν, τα παπούτσια τους, τον τρόπο ζωής τους, τη μουσική που ακούνε, τους χώρους που συχνάζουν…

Ο «μικροαστός», όμως, είναι νοοτροπία περισσότερο και όχι ειδική ομάδα, καθώς η μικροαστική νοοτροπία μπορεί να υιοθετείται από πολλά άτομα που νομίζουν ότι ανήκουν ακόμη και στους φιλελεύθερους.

Καταρχήν, να ξεκαθαρίσω ότι αστική τάξη στην Ελλάδα δεν υπήρξε, καθώς δεν έγινε ποτέ βιομηχανική επανάσταση στην χώρα μας. Αποτέλεσμα; Αυτός που θεωρούνταν «Έλληνας αστός», να είναι απλά… μεταπράτης. Ο «μικροαστός», όμως, θέριεψε και ως άνθρωπος και ως νοοτροπία τόσο στα συντηρητικά πολιτικά κόμματα, όσο και στο σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ.

Οι περισσότεροι που «ζούνε» την ζωή του μικροαστού, έχουν ως κύρια χαρακτηριστικά, την πίστη τους ότι θ’ απολαύσουν στην άλλη ζωή όσα δεν μπόρεσαν στην παρούσα, αγχώνονται και επενδύουν σ’ ένα μέλλον που θα τους εξασφαλίζει «ασφάλεια» χάνοντας το «τώρα», δημιουργούν προσδοκίες που δεν θα βιώσουν ποτέ γιατί θα τους προλάβει ο θάνατος, είχανε και πιθανόν να συνεχίζουν να έχουν το όνειρο του να «φωλιάσουν» τα όνειρά τους σε ντουβάρια διπλής χρήσης (ένα πιο μόνιμο και ένα καλοκαιρινό), αποφεύγουν τους έρωτες επιλέγοντας την σύμβαση…

Όταν κάνουν σχέση, πιστεύουν στο συμβόλαιο του «για πάντα», στην «ιδιοκτησία» του άλλου τους μισού, με το οποίο οπωσδήποτε πρέπει να κάνουν δύο παιδιά, για να «έχει παρέα το πρώτο». Που τιμούν το οικογενειακό τραπέζι, αλλά μεταξύ 3 και 5 διατηρούν κάποιες «πρόχειρες σχέσεις» για σεξ. Δεν χωρίζουν, γιατί «αγαπάνε», αδειάζουν το τασάκι από το αυτοκίνητο στο δρόμο και ωθούν τα παιδιά τους να κατουρήσουν στη θάλασσα.

Κάνουν παρέα με ζευγάρια ίδιας νοοτροπίας, μοιάζουν τίμιοι αλλά είναι ανοιχτοί σε προτάσεις που θα φέρουν χρήματα από την «πίσω πόρτα»  για ν’ αγοράσουν το φουσκωτό. Κάνουν τα «παλικάρια», αλλά θεωρούν τιποτένιο να κατεβάσουν τα σκουπίδια στον κάδο (εκτός κι αν τα πετάξουν από τον τέταρτο).

θεωρώ πως, όταν γεννιέται ο μικροαστός, πεθαίνει ο ελεύθερος άνθρωπος (όσο ελεύθερος μπορεί να είναι κάποιος ζώντας μέσα σε μια κοινωνία που καταστέλλει το αυθόρμητο και υπερθεματίζει τα κυρίαρχα στερεότυπα). Αυτή η ανθρωποομάδα, επιχειρεί να εξοντώσει όποιους πιστεύουν στο αυθόρμητο, όποιους διαφέρουν από το στερεοτυπικά ορθό. Όποιους πιστεύουν ότι υπάρχουν και εκείνοι που δεν συνθηκολογούν αυτοκτονώντας για ένα τριάρι με W.C…