Το έχεις δει κι εσύ το έχω δει κι εγώ. Το έχεις κάνει κι εσύ όσες φορές το έχω κάνει κι εγώ. Για το αυτο-αποχαύνωμα μιλάω, στο οποίο υποβαλλόμαστε κάθε φορά που κάνουμε χρήση του κινητού μας χωρίς λόγο. Για τις φορές εκείνες, που είτε από αμηχανία είτε από συνήθεια επιλέγουμε να κολλήσουμε τις μούρες μας στις φωτεινές οθόνες αγνοώντας το τι συμβαίνει τριγύρω. Αν μη τι άλλο υπάρχει και η δικαιολογημένη χρήση του κινητού -στο “καλωδιωμένο” 2014 ζούμε, άλλωστε- ωστόσο το μεγαλύτερο μέρος της προσκόλλησής μας σε αυτό γίνεται για το απόλυτο τίποτα.
Πόσες φορές δεν σιχάθηκες τον εαυτό σου, όταν έπιασες την πάρτη σου και τους φίλους σου να έχετε βγει για να τα π(ι)είτε κι αντ’ αυτού να έχετε μείνει για ένα κάποιο διάστημα κολλημένοι στα κινητά σας;
Ή ακόμη χειρότερα, πόσες φορές δεν ένιωσες ενοχές που στην βραδινή σου αγκαλιά, το ένα σου χέρι έμεινε αδίκως απασχολημένο πατώντας πλήκτρα και ακουμπώντας οθόνες;
Πόσες φορές δεν βρέθηκες σε ένα κοινωνικό σύνολο και προέταξες την απασχόληση με το κινητό σου από το ενδεχόμενο να μιλήσεις και να κοινωνικοποιηθείς γενικότερα;
Το φαινόμενο-τάση της εποχής, που θέλει τους ανθρώπους να δολοφονούν ηθελημένα το επικοινωνείν, καταγράφει με την κάμερά του σε ένα πολύ ενδιαφέρον project ο φωτογράφος με το ψευδώνυμο “Babycakes Romero”.
Ας το απολαύσουμε κι ας κάνουμε ενδεχομένως και τους προσωπικούς μας παραλληλισμούς…
