Ο Αντώνης είναι ένας μαθητής της B’ Γυμνασίου, του “Xenion High School”, στο Παραλίμνι της Κύπρου.

Η ζωή του μοιράζεται ανάμεσα σε σχολείο, μαθήματα, παιχνίδια με φίλους, ξεκούραση και πολλά όνειρα για το μέλλον, όπως για κάθε παιδί σε αυτή την τρυφερή ηλικία.

Ένας έφηβος που απολάμβανε ξέγνοιαστες και ανέμελες στιγμές μέχρι τη στιγμή που η ζωή του άλλαξε μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου, όταν διαγνώστηκε με την ασθένεια του καρκίνου κατά τη διάρκεια του φετινού καλοκαιριού.

Επόμενο στάδιο, οι χημειοθεραπείες, οι οποίες από την πρώτη εβδομάδα οδήγησαν στην απώλεια των μαλλιών του και έκαναν τον Αντώνη να μη θέλει να πάει στο σχολείο.

Κι όμως, οι συμμαθητές του του επεφύλασσαν μια έκπληξη που θα θυμάται με τα πιο όμορφα και ζωντανά χρώματα, όσα χρόνια κι αν περάσουν.

Μια πράξη που αποδεικνύει ότι ναι, υπάρχει ακόμη ανθρωπιά και πραγματική φιλία, η οποία νικάει όποια σκιά κι αν εμφανιστεί στο ξέφωτο της ζωής.

Σαν ένδειξη συμπαράστασης στον Αντώνη, οι μαθητές του σχολείου ξύρισαν τα κεφάλια τους με τη βοήθεια όλου του διδακτικού προσωπικού κάνοντάς τον να βρει ξανά το προσωρινά χαμένο του χαμόγελο.

Με αφορμή τη συγκινητική αυτή χειρονομία, επικοινωνήσαμε με το “Xenion High School” και το βοηθό Διευθυντή, κ.Γιώργο Φυλακτού, ο οποίος μοιράστηκε μαζί μας όλο το παρασκήνιο της παραπάνω εκδήλωσης:

“Μόλις οι συμμαθητές του Αντώνη έμαθαν ότι δεν ήθελε να έρθει στο σχολείο εξαιτίας της κατάστασής του και του γεγονότος ότι είχε πλέον χάσει τα μαλλιά του, ήρθαν στο γραφείο μου και μου ανακοίνωσαν την ιδέα τους. Ήθελαν να ξυρίσουν τα κεφάλια τους για να συμπαρασταθούν στο συμμαθητή και φίλο τους. Η θέση μου ήταν εξαιρετικά δύσκολη γιατί παρ’όλο που η ιδέα με άγγιξε πολύ, ερχόταν σε αντίθεση με τους κανονισμούς του σχολείου σύμφωνα με τους οποίους δεν επιτρέπεται οι μαθητές να φοιτούν στο σχολείο με ξυρισμένα κεφάλια. Ωστόσο, στο επόμενο διάλειμμα ήρθαν και άλλοι συμμαθητές του Αντώνη που εξέφρασαν την ίδια επιθυμία και έτσι δεν άργησε η στιγμή που δόθηκε η σχετική έγκριση. Όταν λοιπόν, ο Αντώνης επέστρεψε στο σχολείο, οι συμμαθητές του του επεφύλασσαν μια έκπληξη. Με τη βοήθεια όλων των καθηγητών τους ξύρισαν τα κεφάλια τους κι έτσι πλέον πάνω από εκατό μαθητές του σχολείου μας έχουν υιοθετήσει αυτό το στιλ. Αξίζει, δε να σκεφτούμε πόσο υπερίσχυσε γι’αυτά τα παιδιά η αξία της φιλίας τους με τον Αντώνη, σε μια ηλικία που γνωρίζουμε πόση σημασία έχει για τον κάθε έφηβο η εμφάνιση των μαλλιών τους”.

Δεν χρειάζονται παραπάνω λόγια, γιατί η πράξη αυτών των παιδιών “μιλάει” όσο χίλιες λέξεις μαζί. Και λέει πολλά.

Κυρίως ότι, αν ζούσε στην εποχή μας ο Διογένης, δε θα χρειαζόταν να ψάχνει με το φανάρι του να βρει έστω και έναν άνθρωπο.

…γιατί άνθρωποι υπάρχουν πολλοί ακόμη και σήμερα.

Και η υπενθύμιση της ύπαρξής τους ήρθε από την Κύπρο και τους μαθητές της Β’Γυμνασίου, στο Παραλίμνι, στο ελεύθερο τμήμα της επαρχίας Αμμοχώστου…