Το μωβρόζ του ηλιοβασιλέματος είναι η χαρά του ρομαντικού. Για έναν άνθρωπο με αχρωματοψία, όμως, το μωβρόζ του ηλιοβασιλέματος δεν διαφέρει σε τίποτα από το χρώμα του συννεφιασμένου ουρανού…
Μόλις το 8% των αντρών και το 1% των γυναικών παγκοσμίως, πάσχουν από κάποια μορφή αχρωματοψίας, μία πάθηση που είναι κληρονομική.
Οι φήμες που λένε ότι το άλλο 92% ρωτάει συνεχώς: «τι χρώμα είναι αυτό;», «αυτό τι χρώμα είναι;» και «δηλαδή εσύ δε βλέπεις τα χρώματα;» είναι μάλλον κακεντρεχείς και σκοπό έχουν να βλάψουν τις διαπροσωπικές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων.
Ναι, δεν βλέπω τα χρώματα. Και ναι, όσες φορές κι αν με ρωτήσεις πάλι δεν θα τα δω. Και ναι, μπορεί να μη βλέπω τι χρώμα εμφάνισης φοράει ο Ολυμπιακός, αλλά ξέρω ότι φοράει κόκκινα. Μη σου πω ότι μπορώ και αναγνωρίζω και το φανάρι! Κι όμως!
Σε ένα σοβαρό κράτος όλοι εμείς που υποφέρουμε από αχρωματοψία θα δικαιούμασταν στυλίστα. Καλοπλήρωμενο από την πολιτεία. Το να είσαι ο περίγελος της γης λόγω των χρωμάτων που επιλέγεις όταν ντύνεσαι, μπορεί να σου προκαλέσει σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα. Και οικονομικά να το δεις, καλύτερα συμφέρει να μου πληρώνει στυλίστα το κράτος, παρά ψυχολόγο.
Το δωμάτιο μου έχει ένα έντονο πορτοκαλί χρώμα (απ’ότι μου έχουν πει). Ο μηχανικός μου έφερε το χρωματολόγιο για να διαλέξω. Διάλεξα στην τύχη κάτι που φανταζόμουν ότι μοιάζει με κόκκινο. Ωραίο είναι πάντως. Το γεγονός ότι δεν μπαίνει κανείς στο δωμάτιό μου θα το θεωρήσω απλά αποτέλεσμα ατυχών συγκυριών.
Ωστόσο, η πιο περίεργη στιγμή στη ζωή κάθε πάσχοντα είναι εκείνη κατά την οποία ανακαλύπτει την πάθησή του. Πρώτη γυμνασίου. Ζωγραφική. Ο γράφων, σκράπας σε οτιδήποτε γίνεται με τα χέρια, υποχρεώνεται να σχηματίσει τετραγωνάκια. Εικοσιπέντε στήλες. Πέντε επί πέντε. Τα πρώτα είχαν κόκκινο, πράσινο, κίτρινο, μπλε και μαύρο. Και για κάθε κουτάκι προς τα πάνω, έπρεπε να προσθέτει λίγο λευκό στην παλέτα με τις τέμπερες, έτσι ώστε το χρώμα να γίνεται όλο και πιο ανοιχτό. Τελείωσε το λευκό σωληνάριο κι ακόμα δεν είχα καταλάβει διαφορά… Βαθμός στα καλλιτεχνικά; Ένα μεγαλοπρεπές 8! (Τραγική φιγούρα η μάνα, δεν είχα δώσει ποτέ δικαίωμα στη γειτονιά). Τουλάχιστον ο οφθαλμίατρος μου έβαλε 20 στην αχρωματοψία. Αριστούχος!
Στην πρώτη μέρα δε του «σχολείου» που λέγεται στρατός, κι αφού οι μουστακαλήδες γιατροί μας έψαξαν για να δουν αν έχουμε δύο καλαμπαλίκια για να μπορούμε να πολεμήσουμε υπέρ της μαμάς πατρίδος, μας έδωσαν ένα χαρτί με το γνωστό κύκλο που περιέχει τα πολύχρωμα μπαλάκια.
-Τι βλεπς ιδώ;
-14
Επόμενος.
-Τι βλεπς ιδώ;
(Εγώ έβλεπα ένα εξάρι)
-14 φυσικά, τυφλός είμαι;
-Αλλάξαμε σελίδα ρε ζαγάρ! Πας να το παίξεις έξυπνος, κάντο σωστά τουλάχιστον!
Και εγένετο ένα περήφανο Ι2 (γιώτα δύο)…
Ιστορίες από την κωλοχώρα που δεν κατανοεί τους δαλτονικούς*…
*Δαλτονισμός είναι η επιστημονική ονομασία της αχρωματοψίας.
