Ένας νέος στέκεται στο παράθυρο του γραφείου του και σχεδόν υπνωτισμένος χαζεύει τους περαστικούς της Πειραιώς και τους θαμώνες της πλατείας Κουμουνδούρου. Βυθισμένος στις σκέψεις του, μετρά και ξαναμετρά για να δει αν βγαίνουν τα κουκιά: «Κάρολε, Κάρολε, Κάρολε», ξεστομίζει ψιθυριστά κάθε λίγο και λιγάκι…
Ξαφνικά η πόρτα του γραφείου ανοίγει κι ένα μπούγιο από μεσήλικες αλλά και τριαντα-κατι-άρηδες ξεχύνεται μπροστά του: «Να ζήσεις Αλέξη και χρόνια πολλά, μεγάλος να γίνεις, να φας το Σαμαρά! Παντού να σκορπίσεις του σοσιαλισμού το φως και όλοι να λένε “ο Τσε είσαι φτυστός!”».
Ο Αλέξης ξαφνιάζεται και γελάει σαν μικρό παιδί. Βλέπετε, αυτό με τον Τσε πολύ του άρεσε. Η Ζωή, ο Παναγιώτης, ο Γιώργος, ο Θεόδωρος… Όλοι είναι εκεί. Η Ρένα κρατάει την τεράστια τούρτα με τα 40 κεράκια και έναν τεράστιο ήλιο, πρασινωπό. Κανείς δεν κατάλαβε τι συμβόλιζε. Κανείς, εκτός από τον Παναγιώτη που την αγόρασε από ένα ζαχαροπλαστείο στην Ιπποκράτους. Χιχίριζε πονηρά πίσω από την πλάτη του Μανόλη ο οποίος κι αυτός με τη σειρά του κοίταζε με μια κάποια νοσταλγική διάθεση τον νεαρό εορταζόμενο.
Ο Αλέξης, που εν τω μεταξύ έχει ψυλλιαστεί τη μπηχτή του Παναγιώτη, δεν έχει όρεξη για έριδες. Σήμερα είναι η μέρα του. Σήμερα που πάτησε τα δεύτερα -άντα του, τα έχει σχεδόν όλα: την υγειά του, την οικογένειά του, το κόμμα του που πάει πρίμα, φίλους και συντρόφους στο πλάι του. Ένα μονάχα είναι το ερώτημα που τον βασανίζει: «Έχει παιδότοπο το Μαξίμου για να παίζει ο Ορφέας-Ερνέστο;»
Και κάπου εκεί, ακροβατώντας πάνω στα δυσδιάκριτα όρια πραγματικότητας και φαντασίας, κλείνουμε τη σουρεαλιστική (;) αυτή αφήγηση από τα τεκταινόμενα στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ και μεταφερόμαστε στα αδιαμφισβήτητα γεγονότα.
Σαν σήμερα, που λέτε, γεννήθηκε το 1974 στην Αθήνα ο Αλέξης ο Τσίπρας. Χρονιά με έντονη σημειολογία και συμβολισμούς. Κυριολεκτικά γνήσιο τέκνο της Μεταπολίτευσης ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, αρχηγός εδώ και μια διετία περίπου της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και ένας εκ των αντιπροέδρων του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς.
Με έντονη πολιτική δράση ως μαθητής στο Πολυκλαδικό Λύκειο Αμπελοκήπων αλλά και ως φοιτητής στο ΕΜΠ όπου σπούδασε Πολιτικός Μηχανικός, πρωτοσυγκέντρωσε τα φώτα της δημοσιότητας το 2006 όταν με την υποστήριξη Αλαβάνου κατέβηκε ως υποψήφιος για τη δημαρχία της Αθήνας, στη μάχη της οποίας απέσπασε διψήφιο ποσοστό.
Δύο χρόνια αργότερα αναδείχθηκε πρόεδρος του Συνασπισμού, ενώ το 2009 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής στην Α’ Αθήνας ως επικεφαλής του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ). Στη συνέχεια, ανέλαβε την προεδρία της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο οδήγησε στην δεύτερη θέση στις εκλογές του 2012. Με τη διάλυση του Συνασπισμού τον Ιούλιο του 2013, ο Αλέξης Τσίπρας ανέλαβε την προεδρία του κόμματος, ενώ στις Ευρωεκλογές του Μαΐου κατάφερε να αναδείξει τον ΣΥΡΙΖΑ σε πρώτο κόμμα.
Ο Αλέξης Τσίπρας συζεί με την Περιστέρα Μπαζιάνα, μαζί με την οποία έχει υπογράψει σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης και έχει αποκτήσει δύο γιους. Είναι Παναθηναϊκός κι ας έγινε persona non grata για πολλούς μέσα στο σύλλογο εξαιτίας της όλης ιστορίας με τους… κορμοράνους, σιχαίνεται τις κατσαρίδες και τον Θεόδωρο Πάγκαλο, ενώ του αρέσει η τζαζ και η έθνικ μουσική.
