10+1 πράγματα που έμαθα για τον Jim Morrison

Μη λέμε μαλακίες παιδιά, ούτε τον ήξερα ούτε τον ξέρω τον Jim Morrison. Επτά χρονών ήμουνα όταν πέθανε, δεν είχαν ιδέα ότι υπήρχε αυτός ο τύπος. Στα δεκατρία μου όμως άκουσα για πρώτη φορά τους Doors, άκουσα για πρώτη φορά τη φωνή του και ανακάλυψα ένα γκρουπ, ανακάλυψα έναν άνθρωπο για να πάμε παρέα ως το γκρεμό.

Έκτοτε δεν έχω σταματήσει να διαβάζω βιβλία και άρθρα και συνεντεύξεις για τον Jim και τους Doors. Αυτά που έγραψαν τα άλλα μέλη του συγκροτήματος, τις διάφορες βιογραφίες, το μπλα μπλα το δημοσιογραφικό και πάει λέγοντας.

Το πιο χρήσιμο βιβλίο απ’ όλα; Ένα που βγήκε πέρυσι από τον φωτογράφο και κινηματογραφιστή και παλιό κολλητό του Morrison, τον Frank Lisciandro. Τίτλος αυτού “Friends Gathered Together” και περιεχόμενο ό,τι λέει ο τίτλος. Κουβέντες μακροσκελείς του Lisciandro με φίλους και γνωστούς του εκλιπόντος. Όλοι εδώ είναι, από τη γραμματέα ως τον αλητάμπουρα και από τον roadie ως τον συμφοιτητή. Και μιλάνε όλοι για τον άνθρωπο πίσω από τον θρύλο. Από εκεί, από τις σελίδες του “Friends Gathered Together” αλίευσα μερικά πράγματα για τον Jim Morrison όπως τα είδανε και τα μάθανε και τα έζησαν όσοι και όσες έτυχε να περάσουν ώρες και μέρες και μήνες μαζί του.

Επ’ ευκαιρία της σημερινής επετείου για τα 44 χρόνια από το θάνατό του Lizard King.

Από λεφτά και περιουσίες δεν καταλάβαινε Χριστό. Όλα όσα κατείχε, μπορούσε να τα κουβαλήσει σε μια σακούλα του σούπερ μάρκετ.
Ήταν ο πιο ευγενής άνθρωπος του κόσμου. Ακόμη κι όταν έπινε, μπορεί να του άρεσε να προκαλεί αλλά δεν γινόταν ποτέ επιθετικός.
Για την οικογένειά του, για τους γονείς του και τα αδέρφια του, δεν μίλαγε ποτέ.
Το rock ‘n’ roll το γλέντησε το ’67 και το ’68. Από εκεί και πέρα αγωνιζόταν να ξεφύγει από τις δαγκάνες του.
Όταν έπινε πολύ, δεν του σηκωνότανε. Αλλά το άλλο πρωί, ω ρε μάνα μου το άλλο πρωί. Όπως είχε πει και ένα από τα κορίτσια της μίας βραδιάς: “Βoy, the next morning after he woke up, look out!”
Στις πρώτες μέρες των Doors, δεν τραγούδαγε μόνο, έπαιζε και φυσαρμόνικα. Του το κόψανε οι υπόλοιποι, με τρόπο σχετικώς ευγενικό.
Όσο βλαμμένοι και να ήταν οι fans που τον πλησίαζαν, πάντοτε καθόταν να τους πιάσει κουβέντα και να τους πει δυο-τρία ενθαρρυντικά λόγια.
Δεν πήγε στο Παρίσι για να πεθάνει, πήγε στο Παρίσι για να ζήσει. Δίχως τους φίλους του παρόντες, στράφηκε αποκλειστικά και μόνο στο αλκοόλ.
Δεν είχε αλισβερίσι με τα σκληρά ναρκωτικά. Κανά “τσιγάρο” που και που κι έξω απ’ την πόρτα. Όταν, όμως, του προσφέρανε χάπια, τα κατάπινε όλα χωρίς να ρωτήσει τι και πως.
Η σύντροφός του Pamela Curzon, έκανε τα πάντα για να τον χωρίσει από τους φίλους του.