Το πρόσωπο του Νταφόε είναι το πιο μαγνητικό πρόσωπο που έχω δει. Σε αναγκάζει να το κοιτάξεις επίμονα. Δεν μεταφράζεται σε λέξεις αυτή η δυναμική του. Και δεν θα το πίστευα αν δεν στεκόμουν σε απόσταση αναπνοής από τον 67χρονο ηθοποιό που άφησε φαβορίτες και μουστάκι για την ταινία Nosferatu του Ρόμπερτ Έγκερς. Η ικανότητα του να μεταμορφωνέται για τους εκάστοτε ρόλους του είναι μυθική. Ο Νταφόε ξυπνάει χαράματα και κάνει γιόγκα. Το σώμα του έχει μια δυναμική στο χώρο. Το περπάτημα του είναι χορευτικό. Αυτά σκέφτεται κανείς όταν βλέπει για πρώτη φορά τον Γουίλεμ Νταφόε.Υπάρχουν άνθρωποι που τους θαυμάζεις κι όταν τους συναντήσεις σου καταστρέφουν την ψευδαίσθηση που είχες σχηματίσει στο μυαλό σου. Ο Γουίλεμ Νταφόε, ευτυχώς, δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία.
Είναι ο μόνος ηθοποιός της ταινίας του Έλληνα σκηνοθέτη Βασίλη Κατσούπη, σε παραγωγή του Γιώργου Καρναβά (Heretic). Το Inside είναι ένα έργο τέχνης. Δεν το λέμε εμείς (βασικά, το λέμε γιατί το είδαμε και μας έπεσε το σαγόνι), το είπαν οι κινηματογραφιστές και οι δημοσιογράφοι στο Φεστιβάλ Βερολίνου που απέσπασε διθυραμβικά σχόλια. Τι είναι το Inside; Μια αλληγορία. Ή και όχι. Εξαρτάται από τον θεατή. Εγώ είδα μια ταξική πάλη. Κάποιος άλλος μπορεί να δει ένα οικολογικό μήνυμα για την καταστροφή του πλανήτη. Ένας τρίτος μπορεί να το πει κλειστοφοβικό θρίλερ δωματίου. Κι άλλος να το δει ως φιλοσοφικό υπαρξιακό δράμα.
Ο Γουίλεμ Νταφόε είναι απόλυτα πειστικός στο ρόλο του ληστή έργων τέχνης που αφήνεται στην τύχη του, χωρίς καμία επαφή με τον έξω κόσμο, σε μια αγωνιώδη μάχη με ένα hi-tech νεοϋορκέζικο ρετιρέ που από όνειρο μετατρέπεται σε εφιάλτη. Αν σας αρέσει η σύγχρονη τέχνη, αυτή η ταινία αξίζει και για τη συλλογή έργων τέχνης που καταστρέφονται στη διάρκεια της. Ο επιμελητή έργων τέχνης Λεονάρντο Μπιγκάτσι βοήθησε τον παραγωγό να βρει τις αυθεντικές ρέπλικες από τα studio των καλλιτεχνών. Είχαν την τύχη να τους κάνει έργο αποκλειστικά για την ταινία ο Κλεμέντε και ο Στέφανος Ρόκος.
Πάμε τώρα στην συνέντευξη τύπου (που πραγματοποιήθηκε στο Ωδείο Αθηνών) για να σας εξηγήσουμε γιατί μας γοήτευσε η προσωπικότητα του Νταφόε. Δεν έχει τουπέ. Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αν κάποτε μεγαλοπιάστηκε και το έπαιζε σπουδαίος, ο καλλιτέχνης που μας μιλούσε έκανε σαφές ότι τον ενδιαφέρει η εργασιακή ηθική, θέλει να είναι ενταγμένος σε μια ομάδα δημιουργική και να υποτάσσεται στις βουλές του σκηνοθέτη του. Είναι ένας άνθρωπος που δεν πετάει φιλοσοφικά τσιτάτα για να εντυπωσιάσει το πλήθος. Τον αφορά να είναι πρακτικός και να λύνει τα προβλήματα που εμφανίζονται σε μια παραγωγή μιας ταινίας. Παραδέχτηκε ότι έχει μια αδυναμία στους Έλληνες σκηνοθέτες. Δεν είναι τυχαίο ότι θα παίξει στις επόμενες δυο δουλειές του Γιώργου Λάνθιμου (για τις ανάγκες μιας σκηνής του And έφαγε 20 χαστούκια από την Έμμα Στόουν χωρίς καν να είναι στο τελικό πλάνο). Στο Inside o ήρωας του ουσιαστικά αναγκάστηκε να αντιμετωπίσει τον εαυτό. Να κοιτάξει μέσα του.
Το μοναδικό πρόβλημα του Βασίλη Κατσούπη (πολλά υποσχόμενο ντεμπούτο) είναι ότι είχε από το πρώτο take την κάθε σκηνή. Ο Νταφόε με τους αυτοσχεδιασμούς του έδινε στον σκηνοθέτη αυτό που ούτε είχε φανταστεί ότι ήθελε. Τι άλλο μας είπε ο Νταφόε; Δεν είναι πάντα σημαντικό να έχεις μια καλογραμμένη ατάκα σε μια ταινία. Το πώς επιλέγεις να περπατήσεις σε ένα διάδρομο μερικές φορές είναι πιο σημαντικό από μια έντονα δραματική σκηνή. Κι εκεί καταλάβαμε γιατί είναι τόσο περιζήτητος που έχει κάνει πάνω από 130 ταινίες (οι περισσότερες επιτυχίες). Αρνείται να συμμετάσχει σε ταινία που θεωρεί ότι είναι κακή. Έχει αλλεργία στο κακό σινεμά. Αν έχετε δει το The Lighthouse, το The Northman, το The Florida Project και το Antichrist, δεν χρειαζόταν να σας το πούμε εμείς αυτό. Κι εμείς που αγαπάμε το Spider-Man: No Way Home το έχουμε καταλάβει. Θέλει να είναι κομμάτι της κινηματογραφικής ιστορίας, της αφήγησης. Όχι απλά ένα κοντινό πλάνο.
Το Inside μπορείτε να το δείτε και ως μια σύγχρονη εκδοχή του Ροβινσώνα Κρούσο. Ο Νέμο του Νταφόε είναι σε διάλογο με έναν απόντα ήρωα. Είναι ένας ηθοποιός που κουβαλά μόνος του όλο το οικοδόμημα της ταινίας. Κι ο σκηνοθέτης του Inside όταν ολοκλήρωσε την ταινία είχε ως ζητούμενο μόνο ένα πράγμα. Να αρέσει το αποτέλεσμα στον πρωταγωνιστή του. Η γνωριμία των Ελλήνων με τον Νταφόε ξεκίνησε όπως όλες οι γνωριμίες που μας αλλάζουν τη ζωή. Με ένα απλό «γειά σου, τι κάνεις». Το 2017 στη Νέα Υόρκη σε ένα κινηματογραφικό φεστιβάλ. Συναντήθηκαν ξανά σε ένα ακόμη φεστιβάλ στη Βενετία. Εκεί του έδωσαν το πρωτόλειο της ταινίας. Η σχέση τους επισημοποιήθηκε στο Λονδίνο το 2018.
“Ο πραγματικός φόβος που θα έπρεπε να έχει ένας ηθοποιός είναι η απόλυτη σιγουριά”
Γιατί είναι τυπάρα ο Νταφόε; Γιατί μας είπε ότι δεν αντέχει τους ξερόλες. Τους τύπους που είναι σίγουροι για τον εαυτό τους, που κουβαλούν μια κενή αυτοπεποίθηση. Η δική του στάση ζωής είναι να ξεκινά με την πεποίθηση ότι δεν τα ξέρει όλα και να έχει ανασφάλεια αν θα αποδώσει. Να είναι πάντα παρών στη στιγμή και κάθε φορά που κάνει μια ταινία να φοβάται για κάτι. “Γιατί αν ξεπερνάς τους φόβους, τότε είσαι άτρωτος”. Ωραία συμβουλή ζωής μας έδωσε. Τον ευχαριστούμε.
Info: To Inside κυκλοφορεί από σήμερα στους κινηματογράφους από την Tulip Entertainment.
