Ο Τάσος Λέκκας μένει τα τελευταία επτά χρόνια στην Αθήνα. Μετακόμισε στα 20 του από την Πάτρα με ένα μόνο σκοπό. Να γίνει ηθοποιός. Ήθελε να περάσει στο Εθνικό, γιατί η σχολή του δεν έχει δίδακτρα. Δεν μεγάλωσε με ανέσεις ο Τάσος, αλλά, μεγάλωσε με πολύ αγάπη. Δεν σταματά να μιλά για τη μαμά του και τις μονογονεϊκές οικογένειες. Θεωρεί ότι πρέπει να τους δοθεί μεγαλύτερη προσοχή και σημασία. Κι έχει δίκιο.
Δεν έχει συνηθίσει ακόμη τους τόσο γρήγορους ρυθμούς της Αθήνας. “Όλοι τρέχουν” λέει. Γιατί ήρθε; “Για να γίνω ηθοποιός, από τριών ετών αυτό ήθελα να κάνω”. Κι ήρθε να βρει την τύχη του. Δηλώνει συνέχεια τυχερός. Κάποιος πρέπει να του πει ότι δεν είναι θέμα τύχης αλλά ταλέντου και σκληρής δουλειάς. Είναι ερωτευμένος με την υποκριτική. Ζει και αναπνέει για την τέχνη του. Μελετάει ώρες τους ρόλους του. “Θέλω να κάνω σωστά τη δουλειά μου. Να είμαι στην ώρα μου. Να ακούω. Να έχουν μόνο καλά πράγματα να πουν για μένα, οι τεχνικοί, οι συνάδελφοι μου, ο σκηνοθέτης”.
Στοχοπροσήλωση. Μια άλλη δουλειά έχει κάνει κι αυτή ήταν αποκλειστικά για να μαζέψει μερικά χρήματα πριν έρθει στην Αθήνα. Δούλεψε με τον θείο του σε οικοδομή. Μόλις αποφοίτησε βρέθηκε σε μια μεγάλη παράσταση. “Φοβερή εμπειρία, είχα και σχετικά μεγάλο ρόλο στο Θάνατο του Εμποράκου. Είναι τύχη να δουλεύεις μαζί με τον Δημήτρη Καταλειφό. Κι έτσι ξεκίνησε πολύ ομαλά το ταξίδι μου στην υποκριτική και μέχρι στιγμής δεν έμεινα χωρίς δουλειά. Ναι, είμαι τυχερός”.
Ξέρουμε ότι οι μισθοί των νέων ηθοποιών δεν είναι μεγάλοι. “Είναι κοντά στον βασικό. Δύσκολα τα φέρνουμε πέρα οι νέοι ηθοποιοί αλλά δεν μπορώ να χάσω το focus μου κάνοντας άλλες δουλειές για χρήματα. Θέλω να αφοσιωθώ στην υποκριτική”. Πώς χτίζει τους ρόλους του; “Αρχίζω από το έξω και προχωράω προς τα μέσα. Χτίζω το σώμα. Πώς στέκεται. Πώς περπατάει. Μου δίνουν το κείμενο και χτίζω το σώμα του χαρακτήρα μου. Δοκιμάζω πώς λειτουργεί. Παρατηρώ τα πάντα. Για το ρόλο στην παράσταση “Η νύχτα των μυστικών” παρατηρούσα τα ζώα για να χτίσω τη σωματικότητα. Με το εργαλείο της παρατήρησης”.
Ποιές στιγμές απολαυάνει στη δουλειά του. “Έχω το προνόμιο να βλέπω τους ηθοποιούς με εμπειρία από τα παρασκήνια και να δουλεύω μαζί τους στις πρόβες. Έτσι, επί παραδείγματι, συνέβη στο “Τρίτο Στεφάνι” που έβλεπα την Μαρία Καβογιάννη, είναι συγκλονιστική ηθοποιός και υπέροχος άνθρωπος. Φέτος, που δουλεύω στο “Αυτή η νύχτα μένει” βλέπω τον Γιάννη Τσορτέκη και μαθαίνω από το παίξιμο του. Και από τους υπόλοιπους ηθοποιούς, τον Στάνκογλου και τον Μπισμπίκη”.
Βρίσκει χρόνο για εκείνον; “Πέρασα μια περίοδο που έτρεχα σαν το Βέγγο. Πήγαινα σπίτι μόνο για να κοιμηθώ μετά τις πρόβες. Έχει ενδιαφέρον κι αυτό”. Πώς είναι να δουλεύει τα Χριστούγεννα; “Είναι πολύ ωραία. Το κοινό έρχεται με μεγαλύτερη όρεξη εκείνες τις μέρες. Είναι, πώς να το πω και να βγάλει νόημα, γιορτινό. Και να βλέπεις τα θέατρα γεμάτα είναι μεγάλη υπόθεση. Μπορεί κάποτε να με ρωτήσεις και να σου πω ότι θέλω κι εγώ να πάω διακοπές τα Χριστούγεννα. Τώρα, θέλω να δουλεύω. Έχω κάνει και τα γενέθλια μου πάνω στην σκηνή. Και ήταν πραγματικά φανταστικά. Άλλαξα ηλικία παίζοντας στον Θάνατο του Εμποράκου. Ήμουν ευτυχισμένος“.
Πάρα πολλά θέατρα φέτος και πάρα πολλά sold out, το κοινό στηρίζει το θέατρο, τι έχει αλλάξει; “Ο Covid τα άλλαξε όλα. Πιστεύω ότι τα χρόνια που το στερήθηκαν κάπως κατάλαβαν το ρόλο που παίζει στις ζωές του. Τους έλειψε”. Πάρα πολλές ελληνικές σειρές στην τηλεόραση, κι αυτές τις στηρίζει. “Επιτέλους. Η μυθοπλασία δίνει δουλειές σε τεχνικούς και ηθοποιούς. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να ζεις κάνοντας τη δουλειά σου. Και αρέσει πλέον στο κοινό να βλέπουν την αφήγηση μιας ιστορίας και όχι ένα ακόμη ριάλιτι. Και ξέρεις κάτι, ο ανταγωνισμός σε εξελίσσει. Φυσικά τσεκάρω κι άλλες σειρές. Είδα και το Maestro, είναι τόσο καλογυρισμένη σειρά και ο Γιάννης Τσορτέκης είναι συγκλονιστικός. Ηθοποιάρα. Είναι από τους ηθοποιούς που τον αφορά το σύνολο, το μαζί, νοιάζεται για τον παρτενέρ του”.
Μετά το MeToo αισθάνεται πιο ασφαλής στο χώρο του θεάτρου; “Ναι, έχω ακούσει από τους μεγαλύτερους τόσες ιστορίες λεκτικής κακοποίησης που πλέον δεν συναντά κανείς ηθοποιός. Ποιος θέλει να πάει στη δουλειά του και να ακούει βρίσιμο. Είχα άψογη συνεργασία με όλους τους σκηνοθέτες που συνεργάστηκα, τον Γιώργο Σκεύα, τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη, την Αικατερίνη Παπαγεωργίου, δημιουργούσαν πολύ όμορφο κλίμα”.
Τι θέλει να κάνει στο μέλλον; “Βασικά, θέλω να κάνω σωστά τη δουλειά μου. Να είμαι συγκεντρωμένος. Να μελετάω. Έχω σκεφτεί μερικούς ρόλους που θέλω να κάνω. Τον Πενθέα στις Βάκχες, τον Πουκ του Σαίξπηρ, τον Πέτια Τροφίμοφ στο Βυσσινόκηπο, τον Μπρικ από τη Λυσσασμένη Γάτα. Οι κακοί ρόλοι έχουν ένα ενδιαφέρον. Το κύριο μέλημά μου είναι οι άνθρωποι που συνεργάζομαι να έχουν κάτι καλό να πουν για μένα”.
Με την αναγνωρισιμότητα πώς νιώθει; “Είναι κάτι περίεργο. Η τηλεόραση είναι ένα παντοδύναμο μέσο. Μπαίνεις μέσα στο σπίτι του τηλεθεατή και σε νιώθει δικό του άνθρωπο. Δεν με ήξερε κανένας και τώρα με ξέρουν τρεις άνθρωποι. Με έχουν βρίσει στο δρόμο, μου είπαν ότι είμαι πολύ μαλάκας που φέρομαι έτσι στο κοριτσάκι, με μπέρδεψαν πραγματικά με τον Τάσο της σειράς”.
Μου λέει ότι θεωρεί μεγάλο παράσημο που προέρχεται από μονογονεϊκή οικογένεια. “Κάποιοι το φέρουν βαριά αλλά εγώ μεγάλωσα όμορφα. Ένιωσα την ανάγκη να μιλήσω για αυτό γιατί υπάρχουν εκεί έξω πολλοί άνθρωποι με κοινά βιώματα. Γελάει περιγράφοντας μου πώς έμαθε να βάφεταιστο θέατρο, να φτιάχνει μοϊκάνα, να μάθει να μιλάει με τραύλισμα ή με πρόβλημα άρθρωσης για ρόλο. Πριν κλείσουμε το τηλέφωνο τον ρωτάω αν του έχουν πει πόσο πολύ μοιάζει με τον Άντριαν Μπρόντι. “Όλη μου τη ζωή το ακούω. Πλέον, έχω αρχίσει να το πιστεύω”.
Info: «Η νύχτα των μυστικών» του Άκη Δήμου στο Θέατρο Μπέλλος. Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Παρασκευή στις 20:30, Σάββατο στις 18:30 και στις 21:00, Κυριακή στις 19:00. Εισιτήρια εδώ.
Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
