Πριν μερικά χρόνια ο Μαρκ Βαλέε δημιούργησε μια ειδική έκδοση, ένα zine για την ακρίβεια, στην οποία συμπεριέλαβε φωτογραφίες που απαθανατίζουν την καθημερινότητα ενός σεξεργάτη και ακτιβιστή, του Τιέρι Σαφάουσερ. Χρησιμοποιώντας ασπρόμαυρο φιλμ, κατάφερε να αποτυπώσει τις μικρές καθημερινές συνήθειες, όπως το ξύρισμά του ή τη διαδικασία του ντυσίματος. Ο χρόνος λήψης των φωτογραφιών εκτείνεται σε έναν ορίζοντα διετίας, από το 2010 έως το 2012, ενώ στην ειδική αυτή έκδοση συνοδεύονταν κα από ένα κείμενο του ίδιου του Σαφάουσερ στο οποίο καταθέτει τις απόψεις σχετικά με τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις στα δικαιώματα των σεξεργατών.
Ο Βαλέε θυμάται εκείνη την εποχή: «περνούσα πολύ χρόνο στο σπίτι του Τιέρι στο ανατολικό Λονδίνο. Πίναμε τσάι και συζητούσαμε για τη ζωή, την εργασία και την πολιτική. Εγώ προέρχομαι από το χώρο της αριστερά, εκείνος είναι αναρχικός. Παράλληλα, είχα την κάμερα και τον φωτογράφιζα. Όταν δουλεύεις με αυτόν τον τρόπο, αυτό που εύχεσαι είναι το υποκείμενό σου να ξεχάσει ότι υπάρχει η κάμερα».
Οι σπάνιες αυτές φωτογραφίες της εξαντληθείσας πλέον έκδοσης, φιλοξενούνται σε έκθεση στο Βερολίνο (Retrap Gallery) με τον τίτλο Documenting Thierry. Ο Βαλέε έφτιαξε ειδικά για την έκθεση 30 μεγάλες εκτυπώσεις σε φωτογραφικό χαρτί, ενώ δημιούργησε και ένα βίντεο installation όπου μιλά ο Σαφάουσερ για τη ζωή, τη δουλειά του και την πολιτική.
«Λοιπόν, το όνομά μου είναι Τιέρι Σαφάουσερ, είμαι σεξεργάτης, μια πόρνη αν θέλετε, είμαι κουίρ, είναι χρήστης ναρκωτικών, είναι μετανάστης και πρόσφατα διάβασα για τον εθισμό στο σεξ και ίσως να πάσχω από αυτό», γράφει σε ένα από τα κείμενα του zine.
Αν και αναλογίζεται τον αποκλεισμό και την εξάλειψη των σεξεργατών από το εργατικό κίνημα αλλά και από το φεμινιστικό κίνημα, δεν διστάζει να αμφισβητήσει την εγκυρότητα της ίδια της έννοιας της εργασίας. «Για ποιο λόγο βγαίνουμε στο δρόμο; Μα για την νομιμοποίηση όλης της βιομηχανίας του σεξ; άπό τους εργάτες μέχρι τους πελάτες και τα τρίτα μέρη, όπως οικογένειες, συντρόφους κτλ.. Βγαίνουμε στους δρόμους για όλα εκείνα που ενδυναμώνουν τις μειονότητες και την εργατική τάξη, διότι πιστεύω ότι πολλοί άνθρωποι δεν αγαπούν απαραίτητα τη δουλειά τους. Πιστεύω ότι η εργασία είναι μια μορφή εκμετάλλευσης, είτε αφορά την εργασία στην βιομηχανία του σεξ είτε οπουδήποτε αλλού. Ιδανικά, θα πρέπει να είμαστε ελεύθεροι να μην εργαζόμαστε. Πιστεύω ότι αναπτύσσω αυτού του είδους τις αναρχικές ιδέες προκειμένου να αμφισβητήσω κάθε μορφή εξουσίας. Μόνο ένα σύστημα χωρίς εξουσία θα ήταν καλό».
Η έκθεση «Documenting Thiery» διαπνέεται από θεματικές που εμφανίζονται και σε άλλες δουλειές του Βαλέε, όπως τους παρίες, τους εξεγερμένους, τους οριακούς/μεταιχμιακούς χώρους και την απόρριψη των προσδοκιών που υπακούν σε νόρμες. Πρόκειται για μια αφήγηση σχετικά με κοινωνικό και οικονομικό βάρος που φέρουν οι σεξεργαζόμενοι μέσα από την ιστορία ενός ατόμου το οποίο προσπαθεί να βρει τη θέση του σε μια κοινωνία που απορρίπτει ορισμένα σώματα και ποθεί άλλα, περισσότερο πολύτιμα.
«Για περισσότερα από 20 χρόνια, το ενδιαφέρον μου εστιάζεται στους ανθρώπους, κυρίως στους νέους ανθρώπους που διαταράσσουν το καπιταλιστικό σύστημα, ενώ παράλληλα αναζητούν τις δικές τους επιθυμίες και ταυτότητες», σημειώνει ο φωτογράφος.
Μπορείς να δεις περισσότερες φωτογραφίες παρακάτω:
