Ως Millennial, θυμάμαι το κύμα των emo της εποχής μου να έρχεται με όρους ηθικού πανικού. Το αγαπημένο αόρατο drug των boomers. Σήμερα αρχίζω σιγά σιγά να νιώθω boomer εγώ. Ειδικά όταν ψάχνοντας (σε Instagram και TikTok) και ακούγοντας τον 19χρονο καλλιτέχνη, Yungnsad, αρχίζω ασυνείδητα (μάλλον υποσυνείδητα) να ψάχνω «αναφορές» σε εμβληματικά rock n’roll icons, σε πρόσφατους νικητές της Eurovision και σε eyeliner tricks των 00s. Ναι, και το να βρίσκεις τόσο σημαντικές τις αναφορές σε προγενέστερα αισθητικά και lifestyle pools ετεροκαθορίζοντας Gen Z καλλιτέχνες είναι κάπως boomer-ish. Ας το αντιμετωπίσουμε.

Αφήνω τον Yungnsad, που δηλώνει emo trapper και φαίνεται κάτι παραπάνω από έτοιμος να κάνει το υπερβολικά απλό μα σχεδόν ουτοπικό συνάμα «ό,τι γουστάρει» στην ελληνική μουσική βιομηχανία, που ακόμα δεν έχει βαρεθεί να διαχωρίζει τη μουσική σε στρατόπεδα προτύπων, να συστηθεί. Άλλα πρώτα μια βασική ερώτηση. Yungnsad, τι στην ευχή είναι το emo trap;

Γεια σου, τι πρέπει να γνωρίζουμε για εσένα;

Είμαι ένας τυπάς που κάνει μουσική.

Πώς θα περιέγραφες τον ήχο σου; Δεν ξέρω αν είμαι μόνη σε αυτό, αλλά νομίζω ότι το concept “emo trap” δεν είναι ευρέως γνωστό στον πλανήτη Ελλάδα;

Όχι, έχεις δίκαιο, δεν είναι ευρέως διαδεδομένο. Πολύς κόσμος δεν γνωρίζει το είδος ούτε στην αμερικάνικη μορφή του. Ο κόσμος που το γνωρίζει στην ελληνική του μορφή είναι ακόμα λιγότερος.

Φαντάζομαι πως οι στίχοι σου αποτελούν σημείο ταύτισης για πάρα πολλά άτομα της Gen Z,  είτε ανοιχτά είτε ενοχικά. Ποιος θα έλεγες πως είναι ο πιο αντιπροσωπευτικός στίχος σου για τη γενιά σου;

Φαντάζομαι πως θα είναι το αλαζονικό line «Ντρόγκια, sex, rocknroll» στο Mall Starz. Οι έφηβοι είναι λίγο wild τελευταία.

Ποιο κομμάτι σου είναι πιο εσύ από κάθε άλλο;

Από πριν δύο χρόνια που ξεκίνησα τη μουσική έχω αλλάξει αρκετά σαν άνθρωπος, οπότε το τραγούδι που ήταν πιο εγώ άλλαξε πολλές φορές. Στην τωρινή μου μορφή είναι το Mall Starz λόγο του έντονου fun aspect, της επιρροής από την trap μουσική και την απομάκρυνση από τον τελείως καταθλιπτικό και πεσιμιστικό τόνο που έχουν τα άλλα κομμάτια.

Αλήθεια, τι άκουγες μεγαλώνοντας; Πώς διαμορφώθηκε η σχέση σου με τη μουσική;

Λοιπόν… Justin Βieber. Ήμουν τρελό fanboy και με έκραζαν για αυτό. Μετά ξεκίνησα να ακούω rock και metal μουσική και με έκραζαν και για αυτό. Η πρώτη φορά που έγραψα στίχους ήταν στην τρίτη δημοτικού, η δασκάλα μου τότε (shoutout στη κυρία Δήμητρα) είχε πει στη μάνα μου οτι δεν ξέρει αν θα σπουδάσω, αλλά σίγουρα θα γίνω ο επόμενος Νίνο. Γύρω στο γυμνάσιο ξεκίνησα να παίζω κιθάρα με την ίδια κιθάρα που μου αγοράσανε οι γονείς μου όταν ήμουν 9 και τα είχα παρατήσει. Έπαιζα με ξεκούρδιστη κιθάρα για περίπου τέσσερις μήνες. Λίγο καιρό μετά ξεκίνησα να τραγουδάω. Ήμουν παράφωνος, αλλά προσπαθούσα. Στα 13 μου κατέβασα audacity και προσπαθούσα να κάνω covers με το 20€ μικρόφωνο από το Ε-bay. Έπειτα ήμουν on and off με τη μουσική μέχρι που έβγαλα το πρώτο μου κλιπ, «Πες μου τι κάνουμε εδώ» πριν 2 χρόνια.

Πόσο έχεις βαρεθεί να κρίνεσαι ή να κατηγοριοποιείσαι λόγω της αισθητικής και του στυλ σου; Αλήθεια, πώς διαμόρφωσες τον τρόπο που εκφράζεσαι στυλιστικά;

Όποιος ξέρει, ξέρει. Άμα κάποιος με κρίνει για οτιδήποτε πρέπει να αναθεωρήσει πράγματα για τον εαυτό του. Εγώ ξέρω ότι σκάω γαμάτος, αυτο μου αρκεί. Η αισθητική μου είναι ενα mix της emo/punk αισθητικής με την trap αισθητική, ακριβώς όπως η μουσική μου.

Πήρες μια γενναία απόφαση λίγο πριν τα 18: να μη δώσεις πανελλαδικές για να αφιερωθείς στη μουσική και να τριφτείς με τη ζωή στην Αθήνα. Πώς έχει πάει αυτό; Φοβάσαι μην το μετανιώσεις; Οι γονείς σου το έχουν ξεπεράσει;

Είναι τρομακτικό. Καμία φορά θέλω απλά να ξαναείμαι στο σπίτι μου στην Θεσσαλονίκη, να είμαι στο PC και να μυρίζω οτιδήποτε μαγειρεύει η μάνα μου. Είναι δύσκολο να νιώσω οποιαδήποτε αίσθηση ασφάλειας. Αλλα it is what it is. Δεν το μετανιώνω. Από πάντα ήθελα να ρισκάρω και τώρα ζω το ρίσκο, i guess. Οι συνέπειες θα είναι δικές μου. Όλο το ταξίδι μου, μού σκάει αρκετά σαν ταινία, οπότε γαμάτο experience. Η μαμά και ο μπαμπάς με τον καιρό το χώνεψαν. Με στηρίζουν και τους αγαπάω. Τους χρωστάω πολλά.

​

Ποιο είναι το πιο κοινότυπο πράγμα που θα σε δει κανείς να κάνεις μέσα στη μέρα;

Θέλω απλά να περνάω γαμάτα κάθε μέρα και να μην βαριέμαι. Το τι θα κάνω μες την ημέρα είναι τελείως απρόβλεπτο. Μπορεί να ξυπνήσω με ένα σεντόνι στον δρόμο της Σαντορίνης, η να είμαι οπουδήποτε στην Αθήνα με τον Gxhan. Δεν θέλω να ζω στη ρουτίνα.

Πόσο εύκολη ή δύσκολη είναι η ζωή για έναν άντρα που αρνείται συνειδητά την αρρενωπότητα με τους όρους που την έχουμε μάθει (και βαρεθεί ενδεχομένως;)

Δεν θέλω να το δραματοποιήσω. Δεν αμφισβητώ ότι είναι σίγουρα επικίνδυνο και κουραστικό. Θα σε κοιτάξουν συχνά πολλοί αρρενωποί άντρες επικριτικά, το αστείο είναι πως θα σε κοιτάξουν οι κοπέλες τους και θα σου κάνουν κομπλιμέντα.. Απλά τους αγνοώ και κάνω τη φάση μου. Το έχω συνηθίσει εδώ και χρόνια.

Τι σχεδιάζεις για παρακάτω;

Θέλω να πάω την τέχνη μου πολλά επίπεδα παραπάνω. Να βγάλω μουσική που θα εκφράζει το πώς το ζω πλέον στο κοινό μου. Να σπρώξω την αισθητική μου σε ακόμα παραπάνω κόσμο μαζί με την ομάδα μου, AXS. Shoutout στην Stay Intependent που βλέπει πέρα από τα ελληνικά standards και είναι μαζί μας σε αυτό. People need to know.

_______

Φωτογραφίες ©️ Stay Independent