Το Παιδί Τραύμα ζει στα μπαρ της πόλης, στα κομμάτια των Daft Punk (και όχι μόνο), στα πλάνα του Βίντερμπεργκ. Εικάζω ότι ίσως τον πετύχεις να στροβιλίζεται με το What a Life από το Last Round σε κάποιο μπαρ του κέντρου, αλλά  πιθανόν να μην τον αναγνωρίσεις καθώς συστηματικά αποφεύγει να δείχνει το πρόσωπό του αλλά αν για κάτι υπάρχει απόλυτη βεβαιότητα είναι πώς αυτή την Παρασκευή θα ανέβει στη σκηνή του Six d.o.g.s.  (βρες εισιτήρια εδώ) με την αφοπλιστική υπόσχεση: “Θα καταστρέψω στον κόσμο”, αυτός είναι και ο τίτλος του τελευταίου του album.

Μιλάει στο Provocateur για όσα θα συμβούν στο live, για το λόγο που σε αρκετά κομμάτια κρατάει τα μάτια του κλειστά όση ώρα τραγουδά, αλλά και για τις μυστικές χορευτικές του κινήσεις. Αν η βραδιά εξελιχθεί θριαμβευτικά και πέσουν κορμιά, ας έχουμε κατά νου ότι το Παιδί Τραύμα μετά τις 03:00 φέρεται σαν Ιχθύς.

Από όταν κυκλοφόρησες το album, το είχα απορία: Ποιες είναι οι μυστικές σου χορευτικές κινήσεις;

Αφού είναι μυστικές, πως θα στις πω; Για να μάθεις πρέπει να με ακολουθήσεις ένα Σάββατο βράδυ σ’ ένα μπαρ στο κέντρο της πόλης. Εκεί κι αφού πάει αργά, χορεύω κάποιες φορές σαν τρελός κι οι φίλοι μου με κοροϊδεύουν.

Περίμενες ποτέ ότι το Σαν Ιχθύς θα γινόταν κατά κάποιο τρόπο σουξέ;

Όχι, έχω μια παντελή άγνοια του ποιο κομμάτι μπορεί να γίνει σουξέ. Συνήθως αυτά που μου αρέσουν περισσότερο στους δίσκους, περνάν απαρατήρητα. Δεν μπορώ να το εξηγήσω, μάλλον κάποιο περίεργο είδος εσωτερικού ελιτισμού. Είναι πάντως πολύ ενδιαφέρον αυτό που συνέβη με το Σαν Ιχθύς. Δεν ξέρω αν ήταν η φόρμα της μελωδίας ή το μάταιο των στίχων, αλλά ακόμα και όταν του αλλάζουμε εντελώς ενορχήστρωση, όπως κάνουμε στα τελευταία live, ο κόσμος ταυτίζεται. Σα να το ήξερε πριν ακόμα γραφτεί.

Γράφεις στα ελληνικά, μια επιλογή που κάνουν όλο και περισσότεροι δημιουργοί της indie σκηνής που μπορεί μάλιστα να είχαν ξεκινήσει με αγγλόφωνο στίχο. Εσύ πώς το αποφάσισες;

Δεν υπήρχε καν θέμα απόφασης. Ήταν αυτονόητο. Σκέφτομαι στα ελληνικά. Δεν είχα επιλογή λοιπόν παρά να τραγουδήσω στα ελληνικά. Ο ελληνικός στίχος σε αφήνει εκτεθειμένο σ’ αυτούς που θες να επικοινωνήσεις. Δεν μπορείς να κρυφτείς ούτε από αυτούς ούτε από τον εαυτό σου.

Τα κομμάτια σου είναι σαν ταινίες μικρού μήκους. Καθώς τα ακούει κάποιος είναι εύκολο να τα οπτικοποιεί ταυτόχρονα λες και αναπτύσσεται μπροστά του ένα κολάζ ήχων, μελωδιών, στίχων και πρόζας. Το νιώθεις και εσύ έτσι;

Πολλές φορές στις συναυλίες λέω ολόκληρα τραγούδια χωρίς να ανοίγω τα μάτια μου. Είναι ένας εύσχημος τρόπος που έχω ανακαλύψει αφενός για να μην αγχώνομαι βλέποντας τον κόσμο από κάτω, αφετέρου για να παίζω αυτές τις ταινίες μέσα μου. Μεταφέρομαι στο χρόνο και ξαναζώ τις στιγμές που γράφτηκαν τα κομμάτια. Είναι σαν ένα περίεργο matrix αντιστοίχισης κάθε νότας και κάθε στίχου με μια εικόνα του παρελθόντος. Ακούγεται πολύ ψαγμένο αλλά στην πραγματικότητα είναι μια εγκεφαλική βλάβη που δεν σ αφήνει ποτέ να χαρείς το παρόν.

Αν ναι, ποιες είναι βασικές σου κινηματογραφικές επιρροές;

Μου αρέσει πολύ ο Βίντεμπεργκ, ο Κιαροστάμι, το ελληνικό weird wave και ο Μάικλ Χάνεκε.

Μπορείς να κωδικοποιήσεις το σύμπαν των αναφορών που συναντάμε στα κομμάτια σου; Ποιες είναι αυτές που σου ασκούν μεγαλύτερη γοητεία;

Νομίζω ότι όταν γεννιόμαστε μπαίνουμε σε μια δίνη. Χωρίς να το καταλαβαίνουμε στροβιλιζόμαστε σε ένα αέναο συνεχές ερεθισμάτων, εικόνων, σκέψεων και συναισθημάτων, που τα κρατάμε μέσα μας. Άλλα πολύ, άλλα λίγο. Και σίγουρα αυτά που κρατάμε μέσα μας πιο πολύ καιρό, είναι αυτά που αντικρύσαμε μικροί. Το σύμπαν των τραγουδιών ξεκινάει από εκεί. Απ’ όταν είμαστε μικροί. Και μεγαλώνοντας συνεχίζει να περιστρέφεται εμμονικά μέσα σ αυτή τη δίνη. Είναι σαν ο πρώτος άνθρωπος που ερωτευτήκαμε να μας κοιτάει δεκάδες χρόνια μετά, με το βλέμμα ενός περαστικού που μόλις συναντήσαμε τυχαία. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και στο Παιδί Τραύμα. Όλα στροβιλίζονται: φίλοι, έρωτας, οικογένεια. Όλα. Χωρίς να το ξέρουν ευτυχώς.

Τα περισσότερα από τα κομμάτια σου διηγούνται μια ιστορία έρωτα ή/και αγάπης. Είναι για εσένα τόσο παράδοξα συναισθήματα όσο τα περιγράφεις συνήθως στα κομμάτια σου.

Το πιο παράδοξο στην όλη ιστορία είναι το να αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου. Κάπως έτσι ξεκίνησε η φάση Παιδί Τραύμα. Όταν έρθεις αντιμέτωπος με το συναίσθημά σου ανοίγεται εμπρός σου ένας περίεργος κόσμος ενοχών και δαιμόνων που πρέπει να παλέψεις. Ή μάλλον δεν πρέπει. Αλλά αν θες να έρθεις σε πραγματική επαφή με τους άλλους, πολύ φοβάμαι ότι πρέπει να έρθεις πρώτα σε επαφή με το ίδιο σου το συναίσθημα.

Στο live στο six dogs φιλοδοξείς να καταστρέψεις τον κόσμο; Να έρθουμε προετοιμασμένοι για την απόλυτη συντέλεια;

Θα πέσουνε κορμιά. Θα χορέψουμε πολύ. Θα χαμογελάμε. Θα είναι ωραία. Ελάτε!

Για το τέλος θα θέλαμε να μας δώσεις ένα tip/συμβουλή που να περιλαμβάνει ένα κομμάτι των Daft Punk;

Υπάρχει ένα παλιό τραγούδι των Daft Punk, στις αρχές των zero’s, που λέγεται Veridis Quo. Δοκίμασε να το ακούσεις γυρνώντας ξημερώματα σπίτι μετά από μεθύσι. Τα βάζει όλα σε μια σειρά και την επόμενη μέρα δεν θα έχεις hangover. Εμπιστεύσου με.

INFO

Παιδί Τραύμα Live

Παρασκευή 15 Απριλίου
six d.o.g.s.
Πόρτες: 21.00

Είσοδος 10€