Αν περάσεις τυχαία κάποιο βράδυ Τετάρτης έξω από το θέατρο Αλκμήνη στα Κάτω Πετράλωνα πιστεύεις ότι γίνεται ένα –μικρό- υπαίθριο πάρτι. Φασαίοι, Gen Z, κουήρ παιδιά, κουκλάκια ζωγραφιστά περιμένουν να τους ελέγξουν τα πιστοποιητικά και να παρακολουθήσουν μια stand up παράσταση που έγινε γνωστή στόμα με στόμα.Κι αν δεν σας αρέσει η παράσταση, έτερον εκάτερον.

Το «Αυτά από μένα» είναι σαν μια ομαδική ψυχοθεραπεία. Παρακολουθείς τον Κωνσταντίνο Μπούρα-Μπαϊμάκο να μιλάει για την ερωτική του ζωή, τις σχέσεις, την καθημερινότητα και –φυσικά- ταυτίζεσαι. Και με το γέλιο ξορκίζεις όλα όσα σε τρομάζουν. Και μετά από μια ώρα και κάτι, επιστρέφεις σπίτι σου και νιώθεις ωραία. Κι αυτό παιδιά μου, δεν είναι εύκολο στην καθημερινότητα μιας μεγαλούπολης. Σπάνια γυρνάς σπίτι σου για να πέσεις για ύπνο χαρούμενος (ξεμέθυστος). Άρα κάτι κάνει καλά ο Κωνσταντίνος Μπούρας-Μπαϊμάκος. Μας τα είπε όλα, σχεδόν.

Έχει αλλάξει η σκηνή του stand up από τότε που ξεκίνησες να παίζεις σε open mic μέχρι σήμερα; Πέρασε σχεδόν μια δεκαετία κάτι θα σου έμαθε.

Ναι, φυσικά και έχει αλλάξει, αν και η σχεδόν δεκαετής ενασχόληση δεν μου έμαθε τίποτα. Όταν ξεκίνησα είχαμε 1-2 όπεν μικ το μήνα και μία επαγγελματική παράσταση την εβδομάδα. Πλέον έχουμε 4-5 όπεν την εβδομάδα και παραστάσεις κάθε μέρα. Πες το και κλισέ, αλλά είναι ο ορισμός της άνθησης του είδους.

Πότε έκανες την πρώτη σου απόπειρα να κάνεις stand up και γιατί;

Από μικρό παιδί έβλεπα κωμωδία και με έτρωγε. Είχα την εντύπωση –τότε- πως δεν υπάρχει εγχώρια σκηνή. Πήγαμε σε μια παράσταση με τον -από τότε φίλο και πλέον και συνάδελφο- Πάρι Ρούπο και εντυπωσιαστήκαμε από το πόσο υψηλό ήταν το επίπεδο εδώ. Μετά την παράσταση σκέφτηκα «ωραία, αυτό μπορώ να το κάνω κι εγώ». Ο Πάρις με δήλωσε σε ένα όπεν μικ και πήγα κι έπαιξα. Ήταν Οκτώβρης του 2013 αν θυμάμαι καλά και έκτοτε σας ταλαιπωρώ.

Πότε αποφάσισες να αφήσεις τις πολλές προηγούμενες δουλειές σου και να ασχοληθείς αποκλειστικά με το stand up;

Όταν είδα ότι οικονομικά πιάνω βασικό μισθό. Είμαι το ίδιο φτωχός όσο θα ήμουν και αν δούλευα σε γραφείο, αλλά τουλάχιστον μου αρέσει η δουλειά μου.

Αυτό το «γοργόνος» που λένε όλοι όταν μιλούν για σένα τι είναι;

Ε όχι και όλοι. Υπερβάλλεις βρίσκω. Έχω γυρίσει αρκετές διαφημίσεις και για τις ανάγκες μιας καναδέζικης διαφήμισης είχα ντυθεί γοργόνος. Γελάς τώρα, αλλά οι Καναδοί μου πλήρωναν το νοίκι για 4 χρόνια.

Το opening act των παραστάσεων κωμικών –συνήθως- είναι άβολο για το κοινό. Τις περισσότερες φορές δεν καταφέρνει να περάσει το αστείο στο κοινό. Το επιλέγετε για να βοηθήσετε κάποιον συνάδελφό σας να αποκτήσει εμπειρία με κοινό ή για να φανείτε απευθείας πιο αστείοι;

Χαχ. Πολύ shade στα όπενινγκ ακτς αυτή η ερώτηση, γιατί; Ο στόχος του όπενινγκ είναι να ζεστάνει το κοινό πριν βγει ο βασικός κωμικός που έχεις πληρώσει να δεις. Το όπενινγκ είναι από τις πιο σκληρές δουλειές του σταντάπ και μεγάλο σχολείο. Άνοιγα ενάμιση χρόνο την παράσταση του Θωμά Ζάμπρα και το θεωρώ τεράστιο κωλοπέτσωμα, αν μου επιτρέπεις τη χρήση της λέξης. Μαθαίνεις να μη φοβάσαι τίποτα και δοκιμάζεσαι σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Εγώ για όπενινγκ επέλεξα κωμικούς που είναι είτε είναι ανερχόμενοι ή τους θεωρώ κάπως αδικημένους -με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο- από την σκηνή. Α, και που συμπαθώ. Κυρίως αυτό.

Πόσο δύσκολο είναι για ένα straight άνδρα να κάνει αστεία για gay στη ρουτίνα του στην εποχή της πολιτικής ορθότητας;

 Πανεύκολο είναι. Αρχικά, έχοντας μεγαλώσει τρώγοντας μπούλινγκ και με κόσμο να με φωνάζει “αδερφάρα” (μπλιάχ) στο δρόμο συχνά για πολλά χρόνια, έχω μια ευαισθησία πάνω στο συγκεκριμένο θέμα. Έχω πάρει θετικότατο feedback από queer άτομα για τα εν λόγω αστεία αλλά αν κάποι@ βρίσκει κάποιο αστείο μου προβληματικό, είμαι έτοιμος να ακούσω. Επίσης, μην μπλέκουμε τα πράγματα. Δεν κάνω αστεία εις βάρος queer ατόμων. Κάνω αστεία ΓΙΑ queer άτομα. Έχει τεράστια διαφορά. Στην κωμωδία υπάρχει το punching up και το punching down κι ένα καλό αστείο κάνει πάντα το πρώτο. Λέω καλά αστεία, άρα; Επίσης, βρε Ζωή, έχει υπογραφεί κάπου ότι αστεία για gay μπορεί να κάνει μόνο κάποιος gay; Ή αστεία για κοτόπουλα μόνο όποιος έχει κοτόπουλα; Δεν είμαι ο μάτσο στρέιτ άντρας και απεχθάνομαι την ματσίλα σε κάθε της μορφή και αυτό φαίνεται και στην παράστασή μου θαρρώ.

«Αυτά Από Μένα», μια φράση που εξηγείς στην παράστασή σου ότι είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να σου συμβεί μπροστά στο κοινό. Η αμήχανη στιγμή που κανείς δεν γελάει. Πόσες φορές σου έχει τύχει και πώς έμαθες να την παλεύεις;

– Το Αυτά Από Μένα, είναι ένα κακό κλείσιμο. Ένα κακό τέλος. Μου έχει τύχει πολλάκις και θα μου ξανατύχει σίγουρα άλλες τόσες, ίσως και περισσότερες. Κλισεδιά, το ξέρω, αλλά είχα πίστη ότι είμαι αστείος από την αρχή. Όποτε δεν πήγαινα καλά πείσμωνα περισσότερο.

Είναι τα αστεία για το σεξ και οι σχέσεις ο πιο εύκολος τρόπος να γελάσει το κοινό;

Ναι, είναι.

Είναι τα αστεία για την αυτοκτονία ο πιο δύσκολος τρόπος να γελάσει το κοινό;

Ναι, είναι.

Πιστεύεις ότι κάποτε θα γυρίσετε τα βίντεο του kanemeaddimeblock;

Πλέον, έχω χάσει κάθε ελπίδα. Δεν καταλαβαίνεις τι μας έχει βρει από τη μέρα που το ανακοινώσαμε. Αρρώστιες, κόβιντ, περιοδείες, ξαφνικές δουλειές, αναπάντεχα ταξίδια κι ένα σωρό άλλα. Μπορώ μόνο να ελπίζω.

Ποιο είναι το πιο αστείο μέρος που έχεις παίξει;

Πιο αστείο μέρος; Η παράσταση “Stand Up Γκόμενοι” με τον Πάρι Ρούπο, με όπενερ τον Οδυσσέα Ντενίζ Ουρέμ στον Βόλο. Παίζαμε για το ΚΕΘΕΑ εκεί, στο λιμάνι. Την προηγούμενη μέρα είχε προεκλογική ομιλία ο Αλέξης Τσίπρας, αλλά για κάποιον λόγο που δεν θυμάμαι τώρα αναβλήθηκε και κανονίστηκε να γίνει την ίδια μέρα με εμάς. Στο λιμάνι του Βόλου. Είχαν στήσει την πλατφόρμα τους ακριβώς πίσω από τη δική μας. Περιμέναμε να τελειώσει την ομιλία του ο Αλέξης και αρχίσαμε να παίζουμε ενώ περνούσε κόσμος με σημαίες ΣΥΡΙΖΑ και μας χάζευε. Σε μια πλατφόρμα. Στο λιμάνι. Του Βόλου. Για το ΚΕΘΕΑ. Σουρεάλ.

Ποια ήταν η πιο δύσκολη παράσταση που έχεις δώσει;

Πιο δύσκολη, μια παράσταση στα Γιάννενα. Ήταν το πρώτο μας τουρ «Δεν Είναι Όπως Στην Τηλεόραση» με τον Πάρι Ρούπο και τον Άγγελο Σπηλιόπουλο. Τα είχε κάνει μαντάρα ο μαν με την προώθηση και δεν είχε διαφημιστεί καθόλου, ήμασταν και στις αρχές και παντελώς άγνωστοι τότε. Ήρθαν 9 άτομα. Ο τύπος μου είχε το μαγαζί μας είπε την ατάκα «Τι περιμένατε; Δεν είστε και ο Μαθιουδάκης» ενώ όσο παίζαμε αν κάποιο αστείο δεν του άρεσε έκανε “τς”. Μας διέλυσε ο μαν. Έκτοτε έδωσα υπόσχεση στον εαυτό μου να μην ξαναπαίξω για λιγότερο από 10 άτομα.

Στην τηλεόραση υπάρχει χώρος για τους Έλληνες stand up κωμικούς; Ή μόνο για την κωμωδία του Σεφερλή;

Υπάρχει. Είναι ακόμα απειροελάχιστος, αλλά είναι εκεί. Στο εξωτερικό οι κωμικοί είναι γραφιάδες σε εκπομπές, σειρές, ταινίες ή αναλαμβάνουν ρόλο παρουσιαστών σε τηλεοράσεις και ραδιόφωνα. Νομίζω είναι χρέος όλων μας (των κωμικών) να δουλέψουμε προς αυτή την κατεύθυνση. Θέλει δουλειά και χρόνο, αλλά γίνεται. Έχω πίστη.

Info: Αυτά από μένα, Θέατρο Αλκμήνη, Αλκμήνης 12. Παραστάσεις κάθε Τετάρτη 13, 27 Απριλίου και 4,11,18,25 Μαΐου στις 21:30. Εισιτήρια εδώ.

Φωτιογραφίες: Studio Reskos Photography