Μια συναυλία που να είναι αναλαφρη και να μπορεί να μας ταξιδέψει. Αυτό λαχαταρά να κάνει ο Theodore αύριο στον Κήπο του Μεγάρου (μπορείς να βρεις εισιτήρια εδώ). Για τον ίδιο αυτό τo live μοιάζει σαν όνειρο, “μετά από τόσο καιρό συναυλιακής αδράνειας”. Ίσως για αυτό μαζί με τους συνεργάτες του έχουν ετοιμάσει μια ατμοσφαρική παράσταση που θα μας παρακινεί να κοιτάμε ψηλά στον ουράνο, στο άπειρο που εκτίνεται πάνω από το κεφάλι μας, και να ονειρευτούμε μακρινά πράγματα. Λίγες ώρες πριν ανέβει στη σκηνή, μίλησε στο Provocateur.
H συναυλία στον Κήπο του Μεγάρου είναι η 2η συναυλία σου μετά την καραντίνα. Φαντάζομαι θα είναι μεγάλη η λαχτάρα σου να παίξεις μπροστά σε κόσμο. Τι να περιμένουμε;
Μετά από τόσο καιρό συναυλιακής αδράνειας το να ανέβω στη σκηνή είναι σαν όνειρο. Έχουμε ετοιμάσει μια ατμοσφαιρική παράσταση με συνοδεία έγχορδων και πνευστών. Θα παίξω μετά από καιρό κάποια τραγούδια των πρώτων μου δίσκων που είχα καιρό να ακουμπήσω. Θα ακούσετε και καινούρια κομμάτια για πρώτη φορά. Επίσης, ο φωτισμός θα δημιουργήσει ένα υπέροχο κλίμα!
Το live έχει τίτλο Floating. Φαντάζομαι είναι εμπνευσμένο από το ομότιτλο κομμάτι σου. Για σένα ποια είναι η ιδανική κατάσταση/συνθήκη στην οποία θα ήθελες να αιωρείσαι;
Θα ήθελα να αιωρούμαι με την σκέψη μου. Να είναι ανάλαφρη για να μπορεί να ταξιδεύει. Αυτό ονειρεύομαι και για την συναυλία. Τόσο για μένα όσο και για το κοινό.
Είσαι ένας άνθρωπος που ταξίδευες πολύ, ζούσες στο εξωτερικό, τριγυρνούσες σε μικρές και μεγάλες πόλεις του κόσμου. Η επιβεβλημένη παύση της πανδημίας δεν σε έχει επηρεάσει μόνο επαγγελματικά, αλλά πιθανόν να έχει αγγίξει συνολικότερα και τον τρόπο ζωής σου. Είναι έτσι; Πώς έχεις διαχειριστεί όλους αυτούς τους μήνες της πανδημίας, αποτέλεσαν μια αφορμή για ενδοσκόπηση; Μήπως, από την άλλη, ξεκλείδωσαν κάποιες δημιουργικές πτυχές σου που δεν είχες ανακαλύψει;
Η πανδημία με βρήκε ήδη σε ένα μεταβατικό στάδιο οπού η ζωή μου άλλαζε ριζικά. Προσπάθησα να παραμείνω μέσα σε αυτήν την κοινωνική απομόνωση όσο πιο δημιουργικός μπορούσα. Ολοκλήρωσα τον επόμενο μου δίσκο, και ασχολήθηκα πολύ με την United We Fly προσπαθώντας η επομένη μέρα να μας βρει σε καλό σημείο!
Μάλλον μοιάζει προφανής η απάντηση, αλλά γιατί ένιωσες την ανάγκη να στήσεις μια δική σου δισκογραφική, τη United We Fly; Είναι τόσο χάλια η μουσική βιομηχανία στην Ελλάδα;
Την UWF την έφτιαξα καθαρά από προσωπική ανάγκη. Αρχικά, διότι δεν έβρισκα εταιρεία στην Ελλάδα να στηρίξει την δουλειά μου. Είτε δεν έπαιρνα απαντήσεις είτε δεν έπαιρνα σοβαρές απαντήσεις. Και όταν πήρα, κατάλαβα ότι κανείς δεν θα ασχοληθεί με την μουσική μου – για την οποία είχα κοπιάσει πολύ – με την αγάπη που θα ήθελα. Αφού δημιουργήθηκε λοιπόν η αρχική ομάδα, το επόμενο βήμα ήταν να προσπαθήσω να δώσω σε άλλους μουσικούς αυτό που και εγώ είχα και έχω ακόμα ανάγκη. Σκεφτόμουν ότι το να γκρινιάζεις για κάτι που δεν σου αρέσει είναι εύκολο. Το δύσκολο είναι να προσπαθήσεις να κάνεις κάτι για αυτό.
Ποιο είναι το όραμα πίσω από τη UWF;
Το όραμα της UWF είναι να αποτελεί ένα μουσικό σπίτι που με φροντίδα να αγκαλιάζει συνολικά το όραμα των καλλιτεχνών και να δημιουργεί τις συνθήκες μέσα από τις οποίες θα πετυχαίνουν τους στόχους τους. Φέτος συμπληρώνονται 5 χρόνια από τη δημιουργία της και μπορώ με σιγουριά να πω πως μέσα από πολλή δουλειά και προσπάθεια, έχουμε μια ομάδα δυνατή και έμπειρη με την οποία στηρίζουμε την κάθε καλλιτεχνική ανάγκη του διαρκώς αυξανόμενου roaster μας. Δίνουμε έτσι, χώρο και δυνατότητα έκφρασης τόσο σε φτασμένους καλλιτέχνες όσο και σε νέους ανερχόμενους.
Το διάστημα διαχρονικά ασκούσε μια γοητεία στους μουσικούς. Εσένα τι σε έλκει σε αυτό;
Το άγνωστο. Το άπειρο και η υπερβατικότητα του ανθρώπου όταν ασχολείται με αυτό.
Το άπειρο του διαστήματος είναι και μια διαρκής υπενθύμιση για το πόσο μικροί είμαστε αναλογικά εμείς, πόσο παροδική και απειροελάχιστη είναι η παρουσία μας. Μια υπενθύμιση με άλλα λόγια για να μην παίρνεις τον εαυτό σου, την καριέρα σου στα σοβαρά;
Αυτή είναι μια μηδενιστική προσέγγιση από την οποία έχω περάσει αλλά την αποφεύγω. Όσο μικροί και ασήμαντοι σε σχέση με το σύμπαν και τον χρόνο να είμαστε, το γεγονός ότι κοιτάμε ψηλά στον ουρανό και συνεχώς προσπαθούμε να αντιληφθούμε τους μηχανισμούς της φύσης, της ζωής της ίδιας, μας κάνει να αισθανόμαστε ότι μάλλον μπορούμε να κατακτήσουμε την γνώση και άρα το συμπάν το ίδιο. Μπορεί να μην είναι έτσι αλλά για εμένα δεν έχει μεγάλη σημασία. Σημασία έχει να ονειρευόμαστε μακρινά πράγματα και να προσπαθούμε να τα φτάσουμε. Αυτό θα ήλπιζα να κάνει και την καθημερινότητα μας καλύτερη.
Τα τελευταία χρόνια ζούμε μια αναβίωση της περίφημης κούρσας του διαστήματος, αλλά αυτή τη φορά όχι ως μια μάχη υπερδυνάμεων, αλλά ως μια ναρκισσιστική κόντρα εγωπαθών δισεκατομμυριούχων. Πριν λίγες μέρες μάλιστα ο Ρίτσαρντ Μπράνσον έγινε ο πρώτος δισεκατομμυριούχος που ταξίδεψε στο διάστημα. Πώς σου φαίνεται αυτό το νέο χόμπι του 1% του πλανήτη;
Και όμως τα ναρκισσιστικά συμπλέγματα των ανθρώπων αυτών μάλλον θα παίξουν ρόλο στην εξέλιξη μας. Η κόντρα μεταξύ Αμερικάνων και Ρώσων μας πήγε γρηγορότερα στη Σελήνη. Αυτό το χόμπι των εγωπαθών δισεκατομμυριούχων μπορεί να είναι η αρχή για να δούμε στο μέλλον σύντομα ταξίδια στο διάστημα κοινών θνητών, όπως εμείς.
Μήπως αυτή η εμμονή με το διάστημα είναι μια κρυφή παραδοχή ότι στη Γη τα έχουμε σκατώσει;
Στη γη τα έχουμε σκατώσει σίγουρα. Είμαστε πιο πολλοί από πότε, εξαπλωνόμαστε σαν ιός και καταναλώνουμε χωρίς να μας ενδιαφέρουν οι συνέπειες. Πιθανόν η φυγή μας να είναι μια λύση. Λύση βέβαια είναι και μια πιο συνειδητή ύπαρξη στην γη. Ο άνθρωπος όμως κοιτούσε τα αστέρια ανέκαθεν.
Αν σου έλεγαν ότι ο Έλον Μασκ ακούει τη μουσική σου, πώς θα σου φαινόταν;
Έχετε τέτοια πληροφόρηση;
