Από τη ζωή βγαλμένο. Ο Αργύρης Παπαδημητρόπουλος είναι ένας σκηνοθέτης που παίρνει τα καρέ της πραγματικής ζωής και τα κάνει ταινιάρες που υμνούν οι κριτικοί κινηματογράφου του Guardian και του Vulture. Η εναρκτήρια σκηνή της ταινίας βρίσκει –μετά από μια ξέφρενη καλοκαιρινή βραδιά γεμάτη αλκοόλ, καύλα και καλοκαίρι- δυο εντελώς άγνωστους γυμνούς σε μια παραλία γεμάτη ηλικιωμένους και παιδάκια. Πραγματική ιστορία, συνέβη μετά από πάρτι του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου στην Αντίπαρο. Είχε πει σε φίλους του ότι κάποτε θα κάνει αυτή την ιστορία ταινία. Επεβίωσε το πραγματικό ζευγάρι, είναι μαζί; “Δυστυχώς, όχι. Δεν ζήσανε ποτέ την αμήχανη στιγμή που τα εγγόνια τους ρώτησαν “πώς γνώρισες τη γιαγιά”.

Τον ρωτάω αν πιστεύει ότι το φετινό καλοκαίρι μας, το πρώτο μετά τον τραυματικό εγκλεισμό μας, θα είναι μια ξέφρενη Παρασκευή. Πολλά υποσχόμενη. “Νομίζω ότι όλοι μας θέλουμε να θυμηθούμε πώς είναι η ανθρώπινη επαφή”. Μιλάμε με αφορμή τη νέα του ταινία Monday. Η ταινία που μας δείχνει ότι οι σχέσεις μας κουβαλούν άπειρες ματαιώσεις, όσο ρομαντικά κι αν αρχίζουν.

Το Monday θα κάνει πρεμιέρα στα θερινά σινεμά στις 24 Ιουνίου – προβάλλεται ήδη στην Αμερική, συγκεντρώνοντας πολύ θετικές κριτικές από τους Los Angeles Times, το Hollywood Reporter και το Vulture. Ουσιαστικά “τρολάρει” τις αμερικανικές ερωτικές κομεντί. Η ενστικτώδης έλξη και ο αυθορμητισμός του φλερτ μιας υποσχόμενης Παρασκευής αναπόφευκτα θα συγκρουστούν με την πραγματικότητα και τους συμβιβασμούς της συμβίωσης τη Δευτέρα το πρωί.

Ο Αργύρης είναι ένας ευλογημένος άνθρωπος. Στην ερώτηση “πότε συνειδητοποίησες ότι η ζωή μας έχει άπειρες Δευτέρες”, απάντησε “ποτέ”. “Ξέρεις κάτι, δεν κάνω μια δουλειά με συγκεκριμένο ωράριο Δευτέρα με Παρασκευή. Δεν έχω συνειδητοποιήσει τι σημαίνει η ξενέρα της Δευτέρας. Ακόμη. Δεν έχω συνδέσει τις Δευτέρες μου με κάτι κακό”.

Κεφάλαιο γυμνές σκηνές

“Το γυμνό σώμα και οι σκηνές με σεξ είναι απολύτως φυσιολογικό. Φυσικά και είμαι υπέρ του sex positivity. Σε εμπιστεύονται οι γυναίκες ηθοποιοί όταν αντιληφθούν τη φυσικότητά της ματιάς σου και ότι δεν θέλεις να  τις αντικειμενοποιήσεις. Η Ντενίζ (η πρωταγωνίστρια) έχει μεγαλώσει με Ιρλανδές καθολικές καλόγριες και αρχικά μου είπε ότι δεν μπορούσε να γυρίσει τις γυμνές σκηνές. Είδε το Suntan και αποφάσισε ότι θέλει να το κάνει” .

Μια φράση που ακούμε και στο τρέιλερ της ταινίας είναι το “τι κάνω με τη ζωή μου ρε γαμώτο”, πόσες φορές την έχουμε πει; “Μωρέ αυτά είναι τα φορεμένα κοινωνικά στερεότυπα. Εννοείται διαφωνώ με όλα. Στην ταινία οι άνθρωποι είναι μπερδεμένοι και χωρίς σκοπό. Στη ζωή μας σίγουρα έχουμε υπάρξει όλοι έτσι κάποιες φορές. Και θεωρώ ότι πρέπει να είμαστε ελεύθεροι να αλλάζουμε γνώμη για τον τρόπο που ζούμε. Η ζωή δεν έχει συγκεκριμένο σκοπό. Εντάξει, θα πεθάνουμε όλοι. Δεν είναι ο σκοπός της ζωής μας να κάνουμε καριέρα και οικογένεια. Εννοείται υπάρχουν απογοητεύσεις αλλά ας φροντίσουμε να είναι ευχάριστη η παραμονή μας. Και δεν ηθικολογώ, δεν θέλω να κάνω τον δάσκαλο. Η δική μου επιλογή ήταν αυτή. Προσωπικά πιστεύω ότι δεν υπάρχει νόημα να κάθεσαι να κλαίγεσαι για τις δικές σου συνειδητές επιλογές. Και σίγουρα αν εσένα σε παθιάζει να κάνεις οικογένεια και καριέρα, θα κάνεις. Και κάτι θα στερηθείς σίγουρα και θα ιδρώσεις να το πετύχεις. Αλλά, τουλάχιστον, κάντο γιατί σε αφορά, όχι γιατί έτσι πρέπει. Και δεν είναι καθόλου privileged διδακτισμός. Αν ζεις με τα θέλω της μαμάς σου και των συντρόφων σου εσύ δεν κάνεις τα πράγματα που θέλεις”.

Μια γυναίκα που θέλει να κάνει ένα παιδί

“Για μένα η ταινία αυτή είναι βασισμένη πάνω στην Κλόι, τη γυναίκα σε μια σχέση, είναι σημαντικός ο ρόλος της. Περνάει πιο δύσκολα για να κάνει την σχέση να πετύχει. Εγκαταλείπει τα σχέδια της και αφήνει πίσω μια ζωή, επιτρέπει στον Μίκι να σχεδιάσει το μέλλον της. Αλλά με γοητεύει ο χαρακτήρας της, γιατί ακολουθεί το λάθος της. Θέλει να το πετύχει και κάνει συμβιβασμούς. Ξέρει ότι θα είναι μια ταλαιπωρία αν μείνει μαζί του”.

Τι γίνεται μετά τους τίτλους τέλους;

“Είναι μετέωρο το τέλος, χωρίς επικάλυψη ζάχαρης, αφήνω στο θεατή το δικαίωμα να κάνει τη δική του αντανάκλαση. Δεν του προβάλλω κάτι που είναι δική μου απόφαση. Και στην πραγματική ζωή έτσι λειτουργούμε. Δεν πιέζεις κάποιον για να σου πει πώς θα τελειώσει μια ιστορία σας. Το καλό με αυτή την ταινία μου είναι ότι το κοινό ταυτίζεται με διαφορετικό χαρακτήρα. Και το πιο εντυπωσιακό, οι γυναίκες δεν ταυτίζονται με την Κλόι, που μοιάζει πιο λογική. Και πολλές δικαιολογούν τη συμπεριφορά του Μίκι, που αρνείται να αναλάβει ευθύνες. Όλοι μας είμαστε λιγάκι Κλόι και έχουμε χαρακτηριστικά Μίκι. Σε τρομάζει πάντα να ενηλικιωθείς και να αντιμετωπίσεις την πραγματικότητα, κάπως όλοι μέσα μας ελπίζούμε να γλυτώσουμε τις υποχρεώσεις της ενήλικης ζωής”.

Πανδημία και σχέσεις

“Φυσικά και δοκιμάστηκαν οι σχέσεις μας. Περάσαμε 24 ώρες παρέα με τον σύντροφό μας για μεγάλο διάστημα. Όσοι δεν έκρυψαν τα σκουπιδάκια τους κάτω από το χαλάκι κι ασχολήθηκαν σοβαρά με τα θέματά τους, βγήκαν καλύτεροι. Να αποφασίσεις να ξεβρακωθείς, να πεις στον άλλο όλα σου τα κόμπλεξ, να τα συζητήσετε, να επικοινωνήσεις τις ανησυχίες σου θα έχεις μια σχέση βασισμένη στην ειλικρίνεια. Αν τα κρύψεις, δεν ξέρω πόσο θα αντέξετε το μαζί”.

Κριτικές

“Με ενδιαφέρει να κάνω ταινίες και να προχωράω ως σκηνοθέτης. Δεν είναι σκοπός μου να κάνω ταινίες για να ικανοποιώ ένα συγκεκριμένο κοινό. Υπάρχουν κριτικοί που λάτρεψαν το Suntan και δεν αγαπούν το Monday. Το ζητούμενο μου είναι να αλλάζω τις ταινίες μου, δεν μπορείς να κάνεις πάντα την ίδια ταινία. Ο καθένας κάνει τη δουλειά του, δεν με πειράζουν οι κακές κριτικές, αυτές που γράφονται με εμπάθεια με ενοχλούν. Δεν σου άρεσε η ταινία μου; Θεμιτό” .

Κεφάλαιο Κυψελάρα

“Είναι ο πιο ζωντανός κι αυτόνομος πυρήνας στην πόλη. Ένα κέντρο από μόνη της. Αλλάζει αλλά πάντα διατηρεί τον χαρακτήρα της, κράτα τον έντονο και μοναδικό χαρακτήρα που έχει. Έχει ιδιαίτερη αρχιτεκτονική, βλέπεις όλες τις πολυκατοικίες του Μεσοπολέμου, σχεδόν ανέγγιχτες. Έχει τα διάσημα αδιέξοδά της, τις διάσημες πλέον πλατείες της και πέντε γενιές Κυψελιώτες. Ναι, εκεί μεγάλωσα από τα έξι μου μέχρι την ενηλικίωσή μου”.

Τι σχέση έχει ο Σαββόπουλος με το σύμπαν της Marvel;

“Γιατί βάζω τους πρωταγωνιστές να τραγουδούν τη Συννεφούλα; Από τότε που πήγαινα εγώ νηπιαγωγείο και το τραγουδούσαμε, μέχρι σήμερα που η κόρη μου το μαθαίνει στο νηπιαγωγείο έχω καταλήξει ότι είναι ένα ερωτικό τραγούδι που το μαθαίνουμε στα παιδάκια. Το τραγούδι μιλά για την καψούρα. Κολλάει στην δική μου ταινία που η κεντρική ιστορία είναι μια ερωτική ιστορία με επιθυμία για ένα παιδί”.

Κεφάλαιο Ελληνικός Κινηματογράφος

“Το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου θέλει να πάρει ρίσκα και να βοηθήσει τις ταινίες των νέων δημιουργών να βρουν το δρόμο τους. Δημιουργείται ένα industry.  Πιστεύω στο καλό storytelling και στο γεγονός ότι  κόσμος θέλει να γυρίσει στις αίθουσες. Είμαι σίγουρος ότι θα γεννηθεί ένα νέο είδος με ταινίες της πανδημίας αλλά δεν με αφορά. Θέλω να αφήσω πίσω μου τις καραντίνες. Δεν πέρασα άσχημα. Απλά, θέλω να ξεχάσω αυτή την περίοδο της ζωής μας”.

Inside Jokes

«Είναι αδύνατον να φτιάχνεις ιστορίες και να μην έχεις κομμάτια δικά σου μέσα. Το party του Αργύρη είναι μια πραγματική ιστορία, εκεί γνωρίστηκαν οι ήρωες της ιστορίας αυτής, έχει πλάκα».

Κεφάλαιο Διαφημιστικά

“Δεν πληρώνουν τα διαφημιστικά απλά τους λογαριασμούς, είναι η προπόνησή μου. Αν κάνω μια ταινία κάθε τρία χρόνια δεν θέλω απλά να κάθομαι και να σκέφτομαι πώς θα βγει. Θα την κάψω. Τα διαφημιστικά είναι ο τρόπος να γνωρίζω νέους συνεργάτες και να μαθαίνω καινούργιες τεχνικές. Είναι ο τρόπος να εξελίσσομαι”.

Δικαίωμα στην αποτυχία

“Είμαι υπέρ, σου χαρίζει την απόλυτη ελευθερία. Ξέρω πολύ κόσμο που φοβάται να πετύχει. Όσο πιο νωρίς πεις «εγώ θα το κάνω κι ό,τι γίνει» τόσες περισσότερες πιθανότητες έχεις να κάνεις επιτυχία. Κι εμένα ίσως με ενδιαφέρει να κάνω σειρά στο HBO και στο Netflix. Εκεί θα τα δει το μεγαλύτερο κοινό. Δεν πάμε κι άσχημα για τις δυνατότητες της χώρας μας, έχουμε βγει από μια δεκαετή κρίση. Καλά είμαστε”.

Ταινία για τη φωτιά στο Μάτι;

“Δεν θέλω να κάνω μια ταινία για το Μάτι. Είναι μια ιστορία που με πληγώνει αφάνταστα. Δεν μπορώ να το αγγίξω. Δυο μέρες πριν τη φωτιά έκανα πάρτι κι ήμασταν όλοι τόσο ευτυχισμένοι. Και δεν είναι λίγες οι πραγματικά ηρωικές ιστορίες που μπορείς να πεις. Απλά δεν μπορώ να το κάνω”.

 Πρωταγωνιστούν Denise Gough, Sebastian Stan

Συμμετέχουν ακόμη Γιώργος Πυρπασόπουλος, Dominique Tipper, Έλλη Τρίγγου, Ανδρέας Κωνσταντίνου, Σοφία Κόκκαλη, Σύλλας Τζουμέρκας κ.α.

Σκηνοθεσία Αργύρης Παπαδημητρόπουλος

Σενάριο Rob Hayes & Αργύρης Παπαδημητρόπουλος

Παραγωγή Faliro House Productions, Automatik, DJ Films, Blonde, Cosmote TV, Oxymoron Films