Τι είναι το “Πρόστιμο”; Μια απάντηση είναι η 2η μεγάλου μήκους ταινία του Φωκίωνα Μπόγρη. Μια άλλη είναι το καλύτερο βαλκανικό crime story που θα δεις φέτος το καλοκαίρι.

Είναι και η ιστορία του Βαγγέλη. Ποιος είναι ο Βαγγέλης ρωτάτε. Τον ξέρει καλύτερα από εμάς ο σκηνοθέτης της ταινίας. “Το 2014 γνώρισα τον πραγματικό ήρωα της ιστορίας μου, έναν ντίλερ κάνναβης που τύχαινε να είναι ξάδερφος ενός καλού φίλου μου. Ο «Βαγγέλης» δεν έχει να κάνει με αυτό που λέμε «υπόκοσμος» ή «περιθώριο», είναι ένας άκακος άνθρωπος της διπλανής πόρτας που περνάει απαρατήρητος. Συζητώντας μαζί του, εντυπωσιάστηκα από την ιστορία του και το μπλέξιμό του με τον αρραβωνιαστικό της αδελφής του, «Πέτρο»- έναν άνθρωπο της νύχτας. Η «οικογενειακή» τους επαφή εξελίχθηκε σε φιλία και στη συνέχεια συνεργασία σε παράνομες δραστηριότητες. Με βάση αυτή την ιδιαίτερη σχέση, το «Πρόστιμο» μελετάει τους συγκεκριμένους χαρακτήρες, τις αντιλήψεις τους και τις συγκρούσεις τους μέσα στη δουλειά και την οικογένεια. Η ιστορία έχει έντονα και βίαια στοιχεία αλλά και χιούμορ. Πολλές σκηνές που γράφαμε με τον Πάνο, τις αντιμετωπίζαμε ως κωμικές. Η προσέγγιση είναι ρεαλιστική, καθώς οι ηθοποιοί μιλούν τη γλώσσα και φοράνε τα ρούχα των πραγματικών ανθρώπων που υποδύονται“.

Πριν δείτε την ταινία κρατήστε σημειώσεις:  O Bαγγέλης, είναι απομεινάρι της rave γενιάς, ζει ντιλάροντας κάνναβη. Θα ήθελε μία σταθερή δουλειά, χωρίς ρίσκα. Ο Πέτρος, ένας μπράβος των νοτίων προαστίων. Θέλει σεβασμό και οικογένεια. Η Κατερίνα, άθελά της, θα τους φέρει στο ίδιο σπίτι. ΜΠΟΥΜ.

Λίγο πριν την αποψινή πρεμιέρα της ταινίας με Υποψηφιότητες για βραβεία Ίρις Καλύτερης Ταινίας και Β’ Ανδρικού Ρόλου (Στάθης Σταμουλακάτος) μιλήσαμε με τον πρωταγωνιστή της, τον Βαγγέλη Ευαγγελινό, πρωτοεμφανιζόμενο στον ομώνυμο ρόλο. Να το θυμάστε το όνομά του, θα το ακούτε μάλλον συχνά στο μέλλον.

Είναι η παρθενική σας εμφάνιση στον κινηματογράφο, πώς ακριβώς βρεθήκατε στην ταινία; Σας ήξερε προσωπικά ο σκηνοθέτης, περάσατε από casting;

Με τον Μπόγρη γνωριστήκαμε σε ένα σεμινάριο υποκριτικής του Γιάννη Οικονομίδη. Ξεκινήσαμε ψάχνοντας ιδέες για να κάνουμε μια μικρού μήκους μαζί, μέχρι που ξεκίνησε να γράφει μαζί με τον Πάνο Τράγο την ιστορία ενός ντίλερ που ήξερε, για να την κάνει μεγάλου μήκους και όλα κούμπωσαν.

Ποιες σκηνοθετικές οδηγίες σας έδωσε ο Φωκίων Μπόγρης για το ρόλο του Βαγγέλη;

Αυτές που έδωσε σε όλους. Να μη “χρωματίζω”, να μην τονίζω. Να μην “παίζω”, αλλά να είμαι.

Ποια ήταν η πιο αστεία σκηνή για εσάς στα γυρίσματα που εμείς ως θεατές δεν ξέρουμε πόσα takes χρειάστηκαν για το τελικό αποτέλεσμα;

Οι δύο σκηνές με τη Σίσσυ Τουμάση, μια “πελάτισσά” μου. Μία που της κάνω έναν μονόλογο – κήρυγμα για το πόσο έχει χαλάσει η νέα γενιά – εννοώντας τη δικιά της – που νομίζω ότι  δίνει απόλυτα το στίγμα του χαρακτήρα, και μία που στο χαρτί ήταν δυο γραμμές και όλη η υπόλοιπη προέκυψε από αυτοσχεδιασμούς με τη Σίσσυ. Βέβαια, το πολύ γέλιο έπεσε στις πρόβες, όταν γεννιούνταν οι ατάκες.  Στο γύρισμα, παραδόξως, ή μπορεί και εξ’ αιτίας των πολύ διασκεδαστικών προβών, ήταν οι σκηνές με τα λιγότερα takes.

Γιατί είναι τόσο συμπαθητικός ένας ντίλερ χόρτου;

Γιατί βλέπουμε τα βάσανά του. Στην πραγματικότητα είναι ένας φτωχοδιάβολος που προσπαθεί να επιβιώσει. Η φτώχεια και η χαμηλή μόρφωση τού αφήνουν περιορισμένες επιλογές. Δεν έχει πολλά μέρη όπου μπορεί να κινηθεί. Η παρανομία, ο κόσμος του περιθωρίου τού δίνουν μια αίσθηση ότι ανήκει κάπου.

Αυτό με τους αυτοσχεδιασμούς που βλέπουμε ως κανονικές σκηνές στην ταινία είναι τόσο εύκολο όσο ακούγεται; Ή το αντίθετο;

Αν είσαι μέσα στη στιγμή “βγαίνει” φυσικά,  αν όχι είναι σχεδόν ακατόρθωτο.

Μετά το Πρόστιμο τι; Βιβλία, ταινίες, σενάρια, όλα μαζί;

Ταινίες και σενάρια, ελπίζω. Ήδη έχουν γραφτεί δύο που έχουν πάρει έναν δρόμο όσον αφορά επαφές με παραγωγούς για να αρχίσουν καταθέσεις σε φορείς χρηματοδότησης και υπάρχει και ένα σενάριο μικρού μήκους που συμμετέχω που θα γυριστεί μες στο καλοκαίρι και θα παίζω κιόλας.

Εσείς την Αθήνα του λούμπεν πόσο καλά την γνωρίζετε;

​Είναι σχετικό τι σημαίνει λούμπεν. Για μένα δεν έχει τόσο σχέση με το περιθώριο και την παρανομία, όσο με την απαιδεψιά και την έλλειψη ενδιαφερόντων. Να μη σε νοιάζει τι γίνεται γύρω σου αν δεν σε αφορά άμεσα. Να μην ασχολείσαι με τίποτα πέρα απ’ την τηλεόραση και την πάρτη σου, αυτό είναι λούμπεν. Και κάτι τέτοιο το ‘χω γνωρίσει πολύ καλά.