Αν θεωρείς πως το Πάσχα μακριά από το χωριό, Ανάσταση στις 21:00 και χωρίς βραδινή έξοδο είναι κάτι το πρωτοφανές, τότε δεν έχεις περάσει Πάσχα στον στρατό. Διότι τα προαναφερθέντα είναι ο κανόνας όταν φοράς τα χακί. Στο δηλώνω εμπειρικά καθώς έχουν περάσει 12 χρόνια από τότε που πέρασα τις πασχαλιάτικες διακοπές σ’ ένα στρατόπεδο της Ρόδου.

Το Πάσχα στον στρατό είναι εφιαλτικό. Η Ανάσταση με βρήκε στην σκοπιά και αντί για λαμπάδα, άναψα τσιγάρο. Όχι εκείνο το τσιγάρο της απόλαυσης αλλά του καημού. Η περίφημη αλλαγή άργησε να έρθει, το «μπιφτέκι» ξεροψήθηκε και μόλις έφτασα στα μαγειρεία στις 22:15, το μόνο που βρήκα ήταν μία παγωμένη μαγειρίτσα και τη μοναξιά μου. Μόνος στο μαγειρείο, λες και βρέθηκα σε πατσατζίδικο λίγο πριν το κλείσιμο. Την ίδια ώρα που εσύ φορούσες τα καλά σου, πήγαινες στην εκκλησία, επέστρεφες για φαγητό, αλκοόλ και έπειτα για έξοδο, κάποια ψυχή ζούσε την απόλυτη απελπισία στο τσαμπικονήσι (ή το νησί των Ιπποτών τέλος πάντων).

Το Πάσχα στον στρατό είναι μίζερο. Είναι αυτό που δεν μπορείς να φανταστείς, αν δεν το ζεις. Τα πάντα εκεί μέσα είναι μία αέναη Μεγάλη Παρασκευή. Κλεισμένος σ’ ένα στρατόπεδο με δεκάδες άνδρες, λες και παίζεις στη γυναικεία εκδοχή του Bachelor, αλλά χωρίς γυναίκα. Μοναδικό έπαθλο το εξοδόχαρτο που ποτέ δεν πήρες. Γιατί οι τυχεροί ήταν οι ντόπιοι που πήραν διανυκτέρευση και εσύ έμεινες πίσω να κοιμάσαι αγκαλιά με την εξάρτηση.

Και όλα αυτά πριν την Κυριακή του Πάσχα. Γιατί τότε ξημερώνει μία ακόμη δραματική μέρα. Η λύτρωση της Ανάστασης βρίσκεται έξω από τα τείχη του στρατοπέδου. Εντός των τειχών γίνεται ένα πανηγύρι καραβανάδων με μπύρες και αρνιά. Οι αγγαρείες πολλαπλασιάζονται (μάντεψε ποιος ανάβει τα κάρβουνα, ποιος γυρνάει τη σούβλα και ποιος καθαρίζει στο τέλος) και περνάς τη μέρα σου με ΕΠΟΠ που ουρλιάζουν σαν τον Τράγκα. Ανάμεσα στο σούβλισμα, φοράς εξάρτηση, παίρνεις το όπλο αγκαλιά και ετοιμάζεσαι για σκοπέτο.

Οι γιορτές του Πάσχα στον στρατό είναι απείρως πιο μίζερες από εκείνες της καραντίνας. Αντί για μάσκα, φοράς εξάρτηση και κράνος, η αντίστοιχη βόλτα με freddo espresso στο χέρι γίνεται με όπλο στο χέρι και φορώντας άρβυλα, το κλείσιμο της εστίασης δε σε αγγίζει και κανένα εμβόλιο δεν μπορεί να σε προστατεύσει από τον ιό του στρατοπέδου.

Το Πάσχα στον στρατό είναι εφιαλτικό. Και όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, θα έχεις να το θυμάσαι για πάντα. Ώστε να εκτιμάς όλα τα υπόλοιπα με την οικογένειά σου.