Ο Andy Sousa είναι ένας χορευτής από την Κούβα. Την κλίση του την άκουσε από τα πέντε του κιόλας χρόνια, όταν με το πάθος του ζωντανό και τη στήριξη του πατέρα του, αποφάσισε να ασχοληθεί με το μπαλέτο. Ναι, η Κούβα έχει μια ακαταμάχητη γοητεία στα μυαλά όλων μας, αλλά αυτή η γοητεία δε μπορεί να αφαιρέσει το ύφος και τα «πρέπει» μιας αρρενωπότητας που εκεί είναι πιο ζωντανή από ποτέ. Στην Κούβα ένας άντρας πρέπει να είναι «μάτσο», όσο μπανάλ κι αν ακούγεται και οπτικοποιείται αυτό σε πολλά μυαλά πια. Ο Sousa έχει βιώσει το bullying των συμμαθητών του και έχει ακούσει σχόλια αιχμηρά που στόχο είχαν να θίξουν την αρρενωπότητα και την ετεροφυλοφιλία του.

Τον Andy σκηνοθετεί η Gillian Zinser, η οποία, με έναν τρόπο θεωρεί τον καλλιτεχνικό της εαυτό ταγμένο στο να εξερευνά και να κοντράρει τα σττερεότυπα, δίνοντας φωνή σε όσους αντιστέκονται σε αυτά και έχουν μάθει να ζουν αυθεντικά, ως ελεύθερα πλάσματα στο δέρμα που κατοικούν. Ο Sousa έχει ιδρύσει το Bad Boy Ballet, μια online πρωτοβουλία που δίνει έναν κοινό χώρο για τους άντρες χορευτές μπαλέτου να ενώσουν τις φωνές τους. «Ελπίζω η φωνή του Andy να εμπνεύσει ένα κοινό, όχι μόνο για να διευρύνει την κατανόηση και τις ιδέες μας πάνω στο φύλο, αλλά για να καταδιώξει τις φωνές μας μέσα στον θόρυβο των κοινωνικών πιέσεων, των αρχαϊκών ορισμών και της λανθασμένης ηγεσίας», αναφέρει η Zinser στο Nowness.

Τραυματισμένος από το bullying της εφηβείας του, ο Sousa κατάφερε να εξασφαλίσει τη θέση του στην Cuban National Ballet Company στα 15 του χρόνια. Πλέον ζει και εργάζεται στη Φλόριντα κυνηγώντας με πάθος ευκαιρίες, αλλά και συναισθηματική ελευθερία. Η ιστορία του δεν είναι σπάνια για έναν άντρα χορευτή, ούτε στην Κούβα, ούτε στην Ελλάδα. Δυστυχώς μπορεί να αντανακλά βιώματα ενός άντρα χορευτή σε κάθε γωνιά του κόσμου. Για την Zinser που αποφάσισε να κάνει την ιστορία του Sousa γνωστή, η ιστορία συνεχίζει να επαναλαμβάνεται. Μάλιστα, ο Τραμπ έφερε ένα νέο κύμα τοξικής αρρενωπότητας, σε έναν κόσμο που νόμιζε πως είχε αρχίσει να τον αφήνει πίσω του.

«Τα τελευταία χρόνια με τον Τραμπ στην εξουσία, μας υπενθύμισαν πως υπάρχει μια απειλητική αλληλεπίδραση μεταξύ της εξέτασης της τοξικής αρρενωπότητας και της αμερικανικής πολιτικής κουλτούρας», λέει η Zinser. Για την ίδια, ο Τραμπ προσπαθώντας να είναι υπεραρρενωπός και κωμικά μάτσο, έδειχνε να απορρίπτει εντελώς οποιαδήποτε ένδειξη συμπόνιας και ευαισθησίας, ξεχνώντας πως πρόκειται για δυο στοιχεία άρρηκτα συνδεδεμένα με την καλή ηγεσία. Κάνει μάλιστα αναφορά στην τοξική αρρενωπότητα, υπενθυμίζοντάς μας κάτι πολύ σημαντικό: όλη αυτή την επιθετικότητα, την έλλειψη συναισθήματος και την προσπάθεια για επιβολή σε κάθε αλληλεπίδραση που προϋποθέτει αυτή η αρρενωπότητα, την πληρώνουν δυστυχώς οι ίδιοι οι άντρες, καθώς και όλοι οι άλλοι.

Αν κανείς δεν είναι πραγματικά ευχαριστημένος με αυτό το μπανάλ, καταπιεστικό «ματσιλίκι», τι δουλειά έχει ακόμα στην κοινωνία μας;