Στη χθεσινή δοκιμασία του GNTM που δεν έβγαζε και πολύ νόημα, μιας και έπρεπε να μπουν σε ρόλο σούπερ ήρωα οι παίκτες, χωρίς να μπουν κιόλας, αποχώρησε ο Δημοσθένης. Ναι, τα πράγματα δεν πήγαν και πολύ καλά για τον γύπα εκεί γύρω στα 30 μέτρα πάνω από τη γη και του πήρε η Μαριαγάπη τη φωτογραφία μέσα από τα χέρια. Το θέμα είναι πως τώρα βιώνουμε αυτό το κλισέ που εκτιμάς κάτι όταν το χάνεις. Σε άλλα νέα, θα μας λείψει ο γύπας διάολε. Το απόλυτο plot-twist του φετινού ριάλιτι μόδας.

Ο Δημοσθένης δεν είναι από εκείνους τους παίκτες που ξεχνάς την οντισιόν τους την επόμενη μέρα. Όχι, βέβαια. Την οντισιόν του Δημοσθένη τη θυμόμαστε όλοι, γιατί μπήκε δηλώνοντας γύπας. Γύπας σαν ιδιότητα; Σαν επάγγελμα; Σαν ταλέντο; Σε κάθε περίπτωση, τα νέα για τα κατώτερα ένστικτά μας ήταν καλά, γιατί είχαμε μόλις βρει τον τύπο που θα λατρεύαμε να μισούμε για όσο διαρκέσει το παιχνίδι. Είχε όλο το πακέτο του αντιπαθητικού παίκτη, του οποίου την ύπαρξη δεν πολυκαταλαβαίνεις στον διαγωνισμό, άρχισε τους τσαμπουκάδες με 19χρονα και έκανε και παρέα με την πιο αντιπαθητική τύπισσα του ριάλιτι. Ναι, καλησπέρα, η Ρασέλ είναι αυτή.

https://www.youtube.com/watch?v=B5Is1jul8hk

Τη στιγμή που το Δευτερότριτο συνδυάστηκε στο υποσυνείδητο με το GNTM και το ριάλιτι έγινε συνήθεια τις δυο χειρότερες καθημερινές της εβδομάδας, ο γύπας άρχισε να μεταμορφώνεται σε απρόσμενα συμπαθητικό τυπά στις συνειδήσεις μας. Οι αναφορές στον εαυτό του ως γύπα έγιναν το τέλειο μπρέικ στην άβολη πολλές φορές κορεκτίλα που προσπαθεί να προσφέρει το ριάλιτι, δεν ήταν ανταγωνιστικός, δεν ήταν βαρετός, μιλούσε σχεδόν με ρίμες και το κριντζ είναι απαραίτητο συστατικό ενός ριάλιτι που νιώθει ριάλιτι. Στο μεταξύ, κάποιες φορές τα έλεγε και ωραία, σωστά. Συμφωνούσες.

Και εκεί που αρχίσαμε να ανταλλάσσουμε λίγο πιο απενοχοποιημένα τα «εγώ τον Δήμο τον πάω» και τα «καλό παιδί είναι ο γύπας», κερδίζει η υψοφοβία, η Μαριαγάπη και όλες εκείνες οι δυνάμεις που μας προκαλούν νεύρα επιπέδου ακόμα-μια-αδικία-για-τον-Έντουαρντ. Και φεύγει ο γύπας και ξεμένουμε με βαρετούς παίκτες, χάνουμε και αυτή την καφρίλα σε σωστή δόση που έδινε στο ριάλιτι και δεν ξέρουμε πώς να το διαχειριστούμε. Φέρτε πίσω τον γύπα, βρε σατανάδες.