Μερικές εβδομάδες πριν, λαμβάνω ένα e-mail που περιλαβάνει το όνομα Sivert Høyem, τη λέξη “ΕP” και τη φράση “αυτό το φθινόπωρο μόλις έγινε λίγο καλύτερο”. Διαβάζοντας, τα μάτια μου πέφτουν στους στίχους “How I long to get away/ I felt so lost today/ I almost prayed/ The children needed someone to go out with/ But I was still a child and stayed inside/ And we all cried” και σκέφτομαι πως επιτέλους το 2020 με την πανδημία του και την καραντίνα του Μαρτίου, απέκτησε και ολόδικούς του στίχους.
Στις πρώτες μέρες του δεύτερου lockdown, στην οθόνη απέναντί μου έχω τον Sivert Høyem. ΟΚ, αυτή η καραντίνα ξεκινάει πιο ευοίωνα. Μιλάω με έναν από τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες, έχω ακούσει ήδη το EP του που θα κυκλοφορήσει στις 12 Φεβρουαρίου του 2021, κάνοντας τη νέα χρονιά να φαντάζει κάτι παραπάνω από ένα παραθυράκι για να βγούμε από τη δυστοπία και έχω το περιθώριο να τον ρωτήσω πράγματα που θα καλύψουν απορίες μου από όλα τα χρόνια που ερωτεύομαι, πληγώνομαι, ζω και θέλω να το σκάσω από αυτόν τον πλανήτη με τα τραγούδια του. Μέσα σε όλα μαθαίνω και πως το Run Away, το κομμάτι του οποίου τους στίχους ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή, δε γράφτηκε για την καραντίνα, απλώς κούμπωσε σε αυτή με διαβολικά ιδανικό τρόπο.
Συζητήσαμε για τα νέα του κομμάτια, τις αλλαγές στη ζωή του, τις τάσεις φυγής του, όσα πάνε στραβά με τον έρωτα, δίνοντάς του την πάσα για νέες κομματάρες και για τα μαθήματα που έδωσε το 2020 πρώτα στον Ντόναλντ Τραμπ και μετά σε εμάς. Όλους.
“Roses of Neurosis” και “Run Away”. Αυτοί οι τίτλοι μπορούν εύκολα να ενσωματωθούν σε concepts όπως μια πανδημία και ένα lockdown. Πρόκειται για μια απλή σύμπτωση;
Στην πραγματικότητα αυτά τα τραγούδια είναι παλιότερα. Οπότε υποθέτω πως είναι σύμπτωση. Έχουν γραφτεί δυο με τρία χρόνια πριν τα περισσότερα, είναι σύμπτωση που κυκλοφορούν τώρα, αλλά είχα την ανάγκη μετά από καιρό να κυκλοφορήσω μουσική. Έχει περάσει καιρός!
Οπότε μάλλον ένιωθες έτσι τότε.
Ναι ναι. Βασικά πάντα ένιωθα έτσι. (γέλια)
Από το “Industrial Silence” ως το “Roses of Neurosis”, τι έχει αλλάξει μέσα σου, σαν άνθρωπος, σαν μουσικός και καλλιτέχνης;
Αρχικά πρόκειται για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Έχουν περάσει είκοσι πέντε χρόνια από όταν αρχίσαμε να γράφουμε μουσική για το Industrial Silence. Είναι δύσκολο να εξηγήσω, γιατί περισσότερο είναι η ζωή, η ενήλικη ζωή μου που μεσολάβησε. Η μισή μου ζωή, βασικά. Είναι πολλά πράγματα. Πρώτα με τη μπάντα, μετά χωρίς τη μπάντα. Τον Ιανουάριο γίνομαι 44 ετών, έχω τρία παιδιά, μια φυσιολογική ζωή. Ξέρεις. Τα περισσότερα από αυτά τα τραγούδια προέρχονται από αυτή την τύπου φυσιολογική ζωή, την οποία έχω προσπαθήσει να ενσωματώσω και στην καλλιτεχνική μου ζωή με έναν τρόπο, χωρίς να φαίνεται υπερβολικά βαρετή και «νορμάλ». Με έναν τρόπο, ένιωσα την ανάγκη να γράψω για την ενήλικη ζωή, οπότε υποθέτω πως αυτό είναι που έχει αλλάξει με αυτά τα νέα τραγούδια.
Υποθέτω πως όλους τους ανθρώπους μας απασχολεί πού και πού αυτό το αίσθημα ότι δεν ανήκουμε παντελώς σε αυτόν τον κόσμο.
Έχεις πει πως τα τραγούδια σου περιγράφουν το πώς αισθανόσουν σε μια ορισμένη φάση της ζωής σου. Να υποθέσω πως τις περισσότερες φορές έχεις τάσεις φυγής;
Πολλά από τα τραγούδια μου μιλάνε για αυτή την ανάγκη για κάτι άλλο, διαφορετικό. Αυτό είναι και ένα από τα πράγματα για τα οποία συχνά μιλάνε τα τραγούδια, νομίζω. Οπότε, υποθέτω πως δεν είμαι ο μόνος, αλλά έχω αυτή την τάση και αυτό αφορούν τα τραγούδια μου εδώ και πολύ καιρό. Συνέβαινε με τους Madrugada και συμβαίνει και σε αυτά τα καινούργια κομμάτια. Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό, αλήθεια. Υποθέτω πως όλους τους ανθρώπους μας απασχολεί πού και πού αυτό το αίσθημα ότι δεν ανήκουμε παντελώς σε αυτόν τον κόσμο.
“Queen of My Heart”. Πρόκειται για ένα από τα τραγούδια του νέου EP σου. Κάθε καρδιά έχει μόνο μια βασίλισσα ή βασιλιά τελικά; Εσύ έχεις βρει τη δική σου;
Νομίζω πως μερικοί άνθρωποι έχουν την ικανότητα να αγαπούν πολλούς ανθρώπους ταυτόχρονα. Και κάποιοι άλλοι, δυστυχώς, δε γνωρίζουν ποτέ κάποιον. Είναι ένα υπέροχο προνόμιο να βρίσκεις κάποιον που να αγαπάς και να σε αγαπάει. Εγώ έχω γνωρίσει διάφορα άτομα με τα οποίο έχω υπάρξει πολύ ερωτευμένος στη ζωή μου. Τώρα είμαι παντρεμένος με ένα από αυτά. Αυτό το τραγούδι είναι για τη σύζυγό μου, χάρη στην οποία έχω βρει τη θέση μου στη ζωή.
Εδώ στην Ελλάδα, διανύουμε ένα δεύτερο lockdown. Εσύ πώς επιβίωσες στο πρώτο; Έχεις κάποια καλή συμβουλή για εμάς;
Πλησιάζουμε κι εμείς προς στο δεύτερο, εδώ στη Νορβηγία, πιστεύω. Το πρώτο ήταν λίγο χαωτικό. Αυτό ευελπιστώ πως θα είναι κάπως ευκολότερο, γιατί το έχουμε ξαναζήσει. Το πρώτο ήταν δύσκολο γιατί ήταν μεγάλο το σοκ και ήταν δύσκολο να βρεις αληθείς, αξιόπιστες πληροφορίες. Οι άνθρωποι δεν ήξεραν τίποτα, έτρεχαν να αγοράσουν χαρτιά υγείας, ήταν πάρα πάρα πολύ παράξενο. Εγώ είχα μόλις επιστρέψει από το εξωτερικό και μπήκα απευθείας σε καραντίνα. Η συμβουλή μου είναι να μείνετε ενεργοί. Αν είναι δυνατόν, να κάνετε γυμναστική καθημερινά, για την πνευματική και σωματική υγεία σας.
Δεν απέκτησες κάποια νέα συνήθεια στο lockdown; Σε κάθε περίπτωση, είχαμε άπλετο χρόνο να κάνουμε νέα πράγματα.
Καινούργια συνήθεια όχι, αλλά ξανάρχισα να διαβάζω βιβλία. Τώρα με τα smartphones, η συνήθεια του να διαβάζεις ένα βιβλίο έχει γίνει άγνωστη σε μένα. Και το χρειάζομαι αυτό το focus γιατί πρόκειται ακριβώς για την ίδια συγκέντρωση που χρειάζεσαι για να γράψεις μουσική, νομίζω. Μου είχε λείψει πολύ και τώρα επέστρεψα σε αυτό. Απόλαυσα το διάβασμα και πάλι.
Μιλώντας για την Ελλάδα, έχεις μια ιδιαίτερη σύνδεση με το κοινό σου εδώ. Υπάρχει κάποια ανάμνηση που έχεις από την Ελλάδα και δεν θα ξεχάσεις ποτέ;
Πολλές. Τα shows στην Ακρόπολη, στο Ηρώδειο, είναι πολύ ιδιαίτερα για εμένα, κυρίως γιατί δεν περιμέναμε όλο αυτό που έγινε. Οι συναυλίες έγιναν sold out η μία μετά την άλλη και οι άνθρωποι ήταν τόσο καλοί μαζί μου. Αυτή είναι μια ανάμνηση που θα κρατάω για πάντα.
Είναι μια μάχη για όλους μας, το να προσπαθούμε να μένουμε στον πραγματικό κόσμο.
Πανδημία, τρομοκρατικές επιθέσεις και αμερικανικές εκλογές. Τι ήρθε να μας διδάξει το 2020;
Μάλλον, πως θεωρούσαμε πολλά πράγματα δεδομένα για πολύ καιρό και τώρα μαθαίνουμε πως δε μπορούμε να τα παίρνουμε ως δεδομένα. Αυτό φαντάζομαι είναι κάτι που έμαθε και ο Ντόναλντ Τραμπ φέτος. Αλήθεια και δημοκρατία είναι πράγματα που θεωρούσαμε σίγουρα μεγαλώνοντας. Τώρα καλούμαστε να βρούμε ένα κοινό σημείο, μιας και ο καθένας έχει μια πολύ συγκεκριμένη ιδέα της πραγματικότητας στο μυαλό του, ειδικά με τα social media να παίζουν τόσο μεγάλο ρόλο στη συνειδητότητά μας.
Δεν αγαπάς πολύ τα social media, έτσι;
Για εμένα είναι ένα πολύτιμο εργαλείο για να κρατάω επαφή με το κοινό μου. Από αυτή την άποψη, είναι σημαντικά, αλλά ιδιωτικά, δεν τα χρησιμοποιώ. Δεν έχω χρόνο ούτως ή άλλως. Μου παίρνει τόση ώρα το να συντηρώ τα κανάλια μου, που κυριολεκτικά δεν έχω δει το feed μου στο Facebook. Πιστεύω πως πρέπει να αλλάξει ο τρόπος που επικοινωνούμε. Φαντάζομαι πως τώρα ξεκινάει αυτή η αλλαγή, αν σκεφτούμε πώς επηρέασαν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τις αμερικανικές εκλογές. Αρχίζει να γίνεται εμφανές πια στους ανθρώπους πως αυτά τα εργαλεία κρύβουν μεγάλη δύναμη.
Είσαι και πατέρας, οπότε φαντάζομαι πως είναι λίγο αγχωτικό το να βλέπεις πώς έχει αλλάξει η ζωή λόγω των social media, αλλά και προς τα πού οδεύει όλο αυτό.
Ναι. Το βλέπω στα παιδιά μου το πώς αυτή η μικρή οθόνη καταλαμβάνει τον χρόνο τους και είναι μια μάχη το να τα απομακρύνω από αυτή. Είναι μια μάχη για όλους μας, το να προσπαθούμε να μένουμε στον πραγματικό κόσμο.
Το EP σου κυκλοφορεί τον Φεβρουάριο του 2021. Τι ελπίζεις να είναι διαφορετικό ως τότε;
Ελπίζω να μπορούμε να λέμε πως βλέπουμε την αρχή του τέλους αυτής της πανδημίας. Μόλις πριν λίγο ακούσαμε για αυτό το εμβόλιο, οπότε ελπίζω ότι θα αρχίσουμε να μαθαίνουμε περισσότερα για αυτό. Θα ήταν καλό αν το 2021 ξεκινούσε λίγο πιο φωτεινά, από ό,τι τελειώνει αυτή η χρονιά.
Εμείς πάντως ελπίζουμε σε ένα live.
Οπωσδήποτε. Θα έρθω στην Ελλάδα, από την πρώτη στιγμή που κάτι τέτοιο θα είναι ασφαλές για όλους.
Η μουσική σου μας δημιουργεί μια επιθυμία να ερωτευτούμε έντονα, ξέρουμε πως όλα θα πάνε στραβά στο τέλος. Μια ανάγκη για μια γλυκιά αυτοκαταστροφή. Είναι αυτός ο σκοπός σου τελικά;
Στην τέχνη, στις ταινίες, μια χαρούμενη ιστορία αγάπης δεν είναι ποτέ δελεαστική. Χρειάζεσαι ένα τραγικό στοιχείο. Ίσως για αυτό εσείς οι Έλληνες συνδέεστε τόσο πολύ με αυτό το δραματικό στοιχείο του έρωτα. (γέλια). Είναι αστείο. Φαντάζομαι πως έτσι πρέπει να γίνεται. Τουλάχιστον στα τραγούδια. Κανείς δε θέλει πραγματικά ένα happy ending.
Κανείς δε θέλει ένα βαρετό love story μάλλον.
Ακριβώς!
Υπάρχει κάποιος στίχος σου, για τον οποίο να είσαι πραγματικά περήφανος;
Υπάρχουν κάποιοι, βασικά, ναι. Οι στίχοι του Hands Up – I Love You” με τους Madrugada βγήκαν τόσο φυσικά. Δεν έγραφα στίχους θεωρώντας συνειδητά τον εαυτό μου στιχουργό, μέχρι εκείνη ακριβώς τη στιγμή. Οι λέξεις άρχισαν να βγαίνουν τόσο αβίαστα, που έγραψα τη μελωδία παράλληλα με τις λέξεις, οι οποίες απλώς γέμιζαν τη σελίδα. Αυτός είναι ο τρόπος που θέλεις να γίνεται. Θέλεις να νιώθεις εμπνευσμένος όταν δουλεύεις. Έτσι η δουλειά έρχεται από μια αλήθεια, δεν την πιέζεις. Είμαι ακόμα και σήμερα πολύ περήφανος για αυτούς τους στίχους. Επίσης μου αρέσουν οι στίχοι του Run Away πολύ, υπάρχουν κάποιες ωραίες γραμμές εκεί. Οι πρώτοι στίχοι του Majesty είναι επίσης πολύ καλοί. Είναι σαν αυτό που λένε οι στιχουργοί των country τραγουδιών, ότι χρειάζεσαι ένα καλό opening line, οπότε το «so am I good or bad” είναι όσο καλύτερο γίνεται.
Υπενθυμίζω, κλείνοντας, πως περιμένουμε live σου σαν τρελοί εδώ.
Θα έρθω τρέχοντας!
