Η φράση τοξική αρρενωπότητα χρησιμοποιείται στις κοινωνικές επιστήμες για να περιγράψει παραδοσιακά μοτίβα συμπεριφοράς μεταξύ των ανδρών που σχετίζονται με αρνητικές κοινωνικές και ψυχολογικές επιπτώσεις. Τέτοια “τοξικά” αρρενωπά μοτίβα συμπεριφοράς περιλαμβάνουν την τάση για κυριαρχία, την υποτίμηση των γυναικών, την ακραία αυτοπεποίθηση και την καταστολή των συναισθημάτων.
Με αυτόν τον ορισμό μπορεί να ξεκινήσει ένα κείμενο για τον Θανάση Κουρλαμπά, ο οποίος στο μεταξύ δεν τον χρειάζεται, μιας και μας έκανε να τον διαγράψουμε για λίγο νοητά, χωρίς να το ξέρει και ενδεχομένως χωρίς να το θέλει, μέσα από μια απλή απάντηση που έδωσε σε συνέντευξή του στον Γρηγόρη Αρναούτογλου, μιλώντας για το αγαπημένο χόμπι του γιου του, το μπαλέτο.
Σε ερώτηση του παρουσιαστή για το αν τα παιδιά του ηθοποιού έχουν καλλιτεχνικές τάσεις, έχοντας κολλήσει το μικρόβιο του πατέρα τους, εκείνος αναφέρθηκε στην αγάπη της κόρης του για τη μουσική και εκείνη του γιου του για το μπαλέτο. Προφανώς, η συζήτηση για το δεύτερο διήρκεσε παραπάνω, μιας και δεν έχουμε και πολλές φορές πλήρους άρνησης και αποπομπής της τοξικής αρρενωπότητας στους δέκτες μας. Ένα αγόρι, ο γιος του Θανάση Κουρλαμπά, ασχολείται με το μπαλέτο και μάλιστα με τρόπο που δεν καλύπτει απλά την ανάγκη ενός παιδιού για άθληση, αλλά με τρόπο που θέλει να το κάνει τρόπο ζωής. Δήλωσε περήφανος, ο ίδιος, που έχει καταφέρει να παρακολουθήσει μαθήματα του γιου του και έχει ευλογηθεί με τη στιγμή που κάθε γονιός θέλει να ζήσει: αυτή της συνειδητοποίησης πως το παιδί του είναι ευτυχισμένο.
«Αυτό που με ενδιαφέρει περισσότερο και αυτό που βλέπω στο παιδί είναι πόσο το αγαπάει αυτό. Είναι σε μια σχολή που δεν κάνει παραστάσεις, αλλά είναι σε μια σχολή που κάνει χορό για να μπει πιο βαθιά στη ζωή τους. Τον έχω δει σε μάθημα και πραγματικά είμαι ευτυχισμένος. Είναι μικρός ακόμα, δεν κάνει παραστάσεις, αλλά είναι μια καταπληκτική καθηγήτρια που έχει δύο αγόρια μαθητές που τους κάνει εντατικά μάθημα, ώστε σε κάποια χρόνια να μπουν πιο σταθερά σε αυτό το πράγμα»
Ο Γρηγόρης Αρναούτογλου με τη σειρά του θέλησε σωστότατα να επισημάνει πόσο σημαντικό είναι αυτό που λέει ο συνεντευξιαζόμενος, μιας και δεν είναι μυστικό: όταν κάτι σπάει με τόσο γλυκιά βία τα στερεότυπα, καλό είναι να επισημαίνεται. Το γεγονός πως ο παρουσιαστής πάνω στον ενθουσιασμό του ανέφερε τη φράση «πόσο σπάνιο είναι να ακούς ότι ένα παιδί κάνει μπαλέτο», φέρνοντας στο μυαλό μας την προβληματική τάση κάποιων γονιών να χαρακτηρίζουν «παιδιά» μόνο τα αγόρια, δεν κατάφερε να μας στεναχωρήσει όσο θα έπρεπε, αφού είχαμε στρέψει όλη μας την προσοχή σε έναν άνθρωπο που λέει το αυτονόητο με τη συγκαλυμμένη συγκίνηση ενός πραγματικά περήφανου πατέρα.
«Τα αγοράκια καλό είναι να παίζουν και λίγο ποδόσφαιρο»
Ναι, προφανώς και ήρθε αντιμέτωπος με άτομα και «συμβουλάτορες» παλιάς τοξικής αρρενωπής κοπής που τον συμβούλευσαν να δώσει στον γιο του και καμία ποδοσφαιρική μπάλα να κλωτσάει, γιατί ένα αγόρι που κάνει μπαλέτο, που χορεύει, που αγαπά την τέχνη δεν είναι αρκετά αγόρι. Στο μεταξύ, σε αυτό στάθηκαν και οι δυο παρουσιαστές της εκπομπής «Αυτός κι ο Άλλος» της ΕΡΤ, χάρη στους οποίους ο ηθοποιός έδωσε ακόμα μια σωστή απάντηση, σε έναν κόσμο γεμάτο από προβληματικές απαντήσεις και πρότυπα. Δυο γονείς που βλέπουν την κλίση του παιδιού τους προς κάτι, οφείλουν να το σπρώξουν προς αυτό. Γιατί το αντίθετο θα ήταν καταστροφικό. Αυτό δεν το λέει ο κύριος Κουρλαμπάς. Αυτό το έχει δείξει η ιστορία.
Είναι παράδοξο να γιορτάζουμε μέσα μας κάθε φορά που τα αυτονόητα λέγονται στη μικρή, ελληνική οθόνη, αλλά δυστυχώς, δε γίνεται συχνά. Οπότε κάθε φορά είναι και μια μικρή νίκη.
