Το Vanity Fair κάποτε ζήτησε από τον Johnny Cash να περιγράψει τη δική του εκδοχή του παραδείσου με μια πρόταση. Εκείνος έδωσε την πιο μεστή απάντηση, εκείνη που κατέληξε να περνάει ακόμα μπροστά μας μετά από ατελείωτα σκρολαρίσματα, κάνοντάς μας να σταματάμε για να τη διαβάσουμε κάθε φορά, ακόμα κι αν πλέον την ξέρουμε απ’έξω.
“This morning, with her, having coffee.”
Ο παράδεισος του Johnny Cash συνοψίζεται σε έξι λέξεις που με τη σειρά τους συνοψίζονται σε δυο βασικές: καφέ και έρωτα. Και σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα Καφέ. Και ο καφές είναι έρωτας.
Η πρώτη πραγματική επαφή με τον καφέ ίσως και να ορίζει το πέρασμα προς τη σοβαρή εφηβεία. Στους καφέδες με φίλους, ο χυμός σταματάει να είναι η μόνη επιλογή, τη στιγμή που το υποσυνείδητό μας φωνάζει ότι πλέον μπορούμε να επαναστατήσουμε. Και η καφεΐνη είναι η πρώτη τζούρα επαναστατικότητας στη ζωή που ξεκινάει μετά τα 15. Στο πανεπιστήμιο ο καφές σταματάει να είναι επανάσταση και παίρνει τον ρόλο του μέσου για fit-in. Οι πρώτες μεγάλοι έξοδοι από διαλέξεις που φαντάζουν περιττές και χάσιμο χρόνου, όταν είναι εμφανές ότι ένας ολόκληρος κύκλος επαφών με όλες τις φυλές της ανθρώπινης ύπαρξης είναι εκεί έξω και περιμένουν, έχει γεύση καφέ.
Κάπου εκεί είναι και που η ζωή μας συστήνει στις απολαύσεις που γίνονται εθισμοί. Ο καφές πια γίνεται κομμάτι της ζωής που περιλαμβάνει διάβασμα, συγκέντρωση και τρέξιμο της τελευταίας στιγμής. Αυτά τα δύσκολα φαίνονται κάπως πιο γλυκά, γιατί ο καφές είναι εκεί για να κρατήσει κάθε μυαλό που προσπαθεί να τελειώσει ολόκληρη ύλη εξαμήνου σε ένα βράδυ. Μετά ο καφές γίνεται έξη, σαν μια απόλαυση που αξίζει να μπει στη λίστα με τις συνήθειες, τις καθημερινές ιεροτελεστίες. Η μέρα ξεκινάει με τον ήχο της μηχανής του καφέ, με την καλημέρα της barista στο take-away. Συνεχίζεται με τον απογευματινό καφέ που σημαίνει πως σε λίγες ώρες η δουλειά τελειώνει και ξεκινάει η ζωή. Οι μικρές στιγμές παίρνουν την αξία του καφέ με φίλους, του ελληνικού με τη μαμά, του δυνατού εσπρέσο σε πλαστικό στο roadtrip.
Με επίγευση καφέ προχωράει η ζωή, γνωριζόμαστε, πειραματιζόμαστε, ερωτευόμαστε, τσακιζόμαστε και ξανασηκωνόμαστε με μια κούπα καφέ στο χέρι. Μέσα στα τσακίσματα συνειδητοποιούμε πως αυτός ο μοιρασμένος καφές ένα βιαστικό πρωινό με τον εραστή, την ερωμένη, τον σύντροφο, τον άνθρωπο που τα έφερε η ζωή να ξυπνήσουμε δίπλα του, είναι σημαντικότερη και από την ίδια την έλξη που μας έφερε κοντά εξαρχής. Ο καφές ξεγυμνώνει τις επαφές από άβολες στιγμές και ντροπές. Είναι μια απόλαυση μοιρασμένη, μια συνήθεια κοινή. Φέρνει κοντά. Πολλές φορές πιο κοντά κι από το σεξ.
Μπαίνοντας σήμερα στο γραφείο, μου είπαν πως ο Οκτώβριος αναμένεται να είναι ο πιο δύσκολος μήνας του 2020 σύμφωνα με τους αστρολόγους. Γελάσαμε. Μήνας κόλαση ο Οκτώβριος, λοιπόν. Ευτυχώς ο παράδεισος των έξι λέξεων του Cash χωράει σε κάθε μέρα του μήνα. Πρωί. Καφές μαζί της. (Ή μαζί του.) Καφές και έρωτας. Δε νικιέται αυτός ο παράδεισος από κανένα τρελαμένο πλανήτη και από κανέναν Οκτώβριο.
