Στις 11 Σεπτεμβρίου 1965 γεννιέται ο Richard Melville Hall. Τρεις μέρες μετά τη γέννησή του ο πατέρας του τού δίνει το ψευδώνυμο Moby. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι και η μοναδική κληρονομιά που του άφησε, μιας και μετά από δύο χρόνια πέθανε. Ο Moby μεγαλώνει με τη μητέρα του, αλλάζει περιοχές, σπίτια, κακοποιείται σεξουαλικά, περνάει πολύ χρόνο με τους παππούδες του, όσο η μητέρα του προσπαθεί να βγάλει τα προς το ζην. Η αγάπη του Moby για τη μουσική αναπτύσσεται από την παιδική του ηλικία, αλλά είναι ήδη 1984 όταν αποφασίζει να τα αφήσει όλα και να ασχοληθεί με τη μουσική επαγγελματικά.
Ξεκινάει με το DJ-ing και καταλήγει να στέλνει demos του σε εταιρίες. Η επιτυχία έρχεται στα μέσα των 90s. Η μουσική του Moby, μετά το ‘Go’, βρίσκει τη θέση της σε ταινίες, διαφημιστικά σποτ και σειρές. Μέχρι το 2016 είναι πια γνωστός παγκοσμίως, με φανατικό κοινό και έχει κερδίσει χωρίς πολλά-πολλά τον τίτλο του poster boy της ηλεκτρονικής μουσικής.
Στο μεταξύ, η επιτυχία δεν είναι κάτι που διαχειρίστηκε με άνεση. Έχει δηλώσει πως η ζωή του μέχρι και το 1995 ήταν «καθαρή», καθαρή ακόμα και από σεξ. Αργότερα τα ναρκωτικά και το αλκοόλ μπήκαν στη ζωή του. Από το 2016 δηλώνει καθαρός και αυτή δεν είναι η μοναδική σημαντική στροφή που έχει κάνει στη ζωή του έκτοτε. Το 2016 ήταν και η χρονιά που αποφάσισε να βάλει το κοινό πιο μέσα στις εσωτερικές διεργασίες των νεανικών του χρόνων. Στον τρόπο που έβλεπε τον εαυτό του, τον κόσμο και κατά συνέπεια, τον εαυτό του μέσα στον κόσμο. “Ίσως αυτό να ήταν το νόημα της ζωής: να ζεις στο σκοτάδι του σπηλαίου του Πλάτωνα και να κοιτάζεις ασταμάτητα το κενό, αλλά να φτιάχνεις pancakes και να βλέπεις ταινίες του Woody Allen και να κοιτάζεις τον ήλιο να μπαίνει μέσα απο τους φεγγίτες. Αυτές ήταν οι ανέσεις του να μην έχεις πραγματική γνώση του κόσμου, αλλά να είσαι μέρος του και να συναρπάζεσαι απο αυτόν”, έγραψε στο Porcelain: A Memoir, μια αυτοβιογραφία που ακολουθεί τη ζωή του από 1970 μέχρι και τα τέλη των ’90s και την κυκλοφορία του ‘Play’.
Τα τελευταία χρόνια, ο Moby ασχολείται με τη φιλανθρωπία με τρόπο πιο ενεργό από το να δίνει απλά ένα μερίδιο των κερδών του από τις μουσικές του. Οι κινήσεις του προς αυτή την κατεύθυνση είναι πολλές. Από τη συμμετοχή του στο Institute for Music and Neurologic Function, που ασχολείται -προφανώς- με το εφέ της μουσικής στις εγκεφαλικές λειτουργίες, μέχρι την προσπάθειά του να εμπνεύσει κόσμο να βάλει στη ζωή του τον διαλογισμό, μέσα από τις δράσεις του David Lynch Foundation.
Βάζοντας την πορεία ζωής του Moby στο τραπέζι, μπορείς να δεις την κυκλική πορεία ενός success story που ήρθε δύσκολα και ακριβώς επειδή ήρθε δύσκολα -από έναν άνθρωπο που πέρασε δύσκολα- μετατρέπεται σε προσφορά, βοήθεια, αφύπνιση, υπεράσπιση, εξέλιξη.
Όχι, ο Moby δεν ήταν πάντα αυτός ο τύπος που ζει μια clean ζωή, κάνει hiking, διαλογισμό και πίνει smoothies, όπως δήλωσε σε πρόσφατη συνέντευξή του. Έχει προσπαθήσει σκληρά να γίνει ένας τυπικός rock star. «Είχα προσωπικό βοηθό του οποίου η δουλειά ήταν να διοργανώνει parties”, δήλωσε αναφέροντας πως για ένα διάστημα της ζωής του μόνο ο υλικός κόσμος είχε σημασία, με βαθύτερο στόχο να εντυπωσιάζει τους άλλους. «Δεν ήμουν καλός σε αυτό, και με έκανε δυστυχισμένο. Με οδήγησε στο να σκεφτώ «το να είμαι υλιστής δε με κάνει ευτυχισμένο, ποιες είναι οι εναλλακτικές;».
Η εναλλακτική για τον Moby βρέθηκε: μια σχετικά απλή ζωή, το να απολαμβάνει πραγματικά τη δουλειά του και να χρησιμοποιεί τα χρήματά του για να λύνει προβλήματα. Και η ζωή ενός παιδιού που μεγάλωσε δύσκολα, γίνεται απλή, χωρίς να είναι δύσκολη, και τα προβλήματα που δεν έλυσε κανείς για εκείνον, τα λύνει μόνος για άλλους.
