Δυο μέρες πριν είχα γράψει τα καθέκαστα για το νέο βιβλίο του Θάνου Σαρρή: “30 Θεοί του Ελληνικού Ποδοσφαίρου“, που με βύθισε στη νοσταλγία μιας εποχής που το ποδόσφαιρο είχε μια μεγαλύτερη δόση ρομαντζάδας, από ότι τώρα. Στις σελίδες του, λοιπόν ο Θάνος έκανε μια αναφορά και σε έναν από τους σπουδαιότερους ποδοσφαιριστές, που πάτησαν το πόδι τους στα ελληνικά γήπεδα. Μιλάμε για τον Δημήτρη Σαραβάκο, τον παίχτη που αγάπησαν όλοι οι Παναθηναϊκοί της γης ετούτης και παραδέχθηκαν, βγάζοντας του το καπέλο, όλοι οι αντίπαλοι του, εντός κι εκτός γηπέδων!
Μιλάμε για ένα εξτρέμ, που όμοιο του, δεν είχαμε δει κι ούτε θα ξαναβλέπαμε στα ελληνικά γκαζόν. Ακολουθώντας τα χνάρια του πατρός του, Θανάση, ο Δημήτρης έδειξε λίγα μόνο από τα καντάρια του ταλέντου του, στον Πανιώνιο, όπου συνέδεσε το όνομα του με την κατάκτηση του Κυπέλλου του 1979, στάζοντας συνολικά 35 γκολάκια στα αντίπαλα τέρματα.
Το αρχοντικό του στυλ, με τις μνημειώδεις ντρίπλες και την ποδοσφαιρική ιδιοφυία, αλλά και η μοναδική αίσθηση του γκολ, τον έκανε διεθνή στην Εθνική Ελλάδος και μήλον της έριδος για τους μεγάλους του ελληνικού ποδοσφαίρου! Όμως ο Σαραβάκος ήθελε Παναθηναϊκό κι όπως ήθελε, έτσι έμελλε να γίνει, με τον δρόμο του να συναντιέται τελικά με το “Tριφύλλι”. Στα χρόνια που ακολούθησαν, ο Δημήτρης έγινε η πλέον εμβληματική Παναθηναϊκή φιγούρα, κατακτώντας τα πάντα στα 10 χρόνια που έμεινε εκεί.
Εκτός από την άρση κούπας με τρία πρωταθλήματα και 6 κυπελλάκια, κατάφερε να βάζει τη μπάλα στο μπακλαβωτό, με κάθε πιθανό τρόπο. Και να θέλεις κάπως να ξεχωρίσεις κάποιες από τις γκολάρες του Σαραβάκου. Δεν γίνεται ωστόσο, να αφήσεις εκτός εκείνο το μαραντονίσιο παστέλι απέναντι στη Γκέτεμποργκ, που πέρασε όλη τη σουηδική ομάδα σχεδόν. Ναι, μη βαράς και μην μας μπινελικώσεις στα σχόλια. Θα πούμε και για το θρυλικό πια γκολ, απέναντι στη Γιουβέντους το 1987, στο πρώτο μεταξύ τους παιχνίδι για το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Κάπως έτσι ξεκίνησε και το ιταλικό φλερτ γύρω από το όνομα του, που δεν ευοδώθηκε ποτέ.
Στα 33 του πια κι ενώ παραμένει σημαία του Τριφυλλιού δεν ανανεώνεται κι ευτυχώς για εμάς τους Αεκτζήδες παίρνει την απόφαση να φορέσει τα κιτρινόμαυρα! Μιας και βρισκόμαστε στην Ελλάδα, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που μιλήσαν για τελευταία ένσημα, συνταξιούχους κι άλλα τέτοια γραφικότερα των Μετεώρων! Ο Σαραβάκος οργίασε όμως, πετώντας 2 ιστορικά μπαλάκια απέναντι στους Ρέιντζερς, εξασφαλίζοντας την πρόκριση στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Σαν να μην έφτανε το γλέντι στους αντιπάλους του, τους κέρασε και 21 γκολ στο πρωτάθλημα, διασύροντας κάθε άμυνα που βρέθηκε μπρος του.
Μετά από ακόμη μια χρονιά, επέστρεψε στον αγαπημένο του Παναθηναϊκό ώστε να κλείσει την σπουδαία καριέρα του. Ο μεγαλύτερος “μικρός” του ελληνικού ποδοσφαίρου, ήταν μια μπαλαδόφατσα που ήξερε τόση μπάλα, που ούτε όλες οι αλάνες περιφερείας και περιχώρων δεν μπορούσαν να τον κάνουν καλά. Την μπάλα του την έπαιρνες μόνο με κατάρτιση σχεδίου “Ocean’s Eleven” και πάνω, ενώ τα τηλεκατευθυνόμενα πόδια του, χάρισαν κάποιες από τις πιο ωραίες ιστορίες, που έζησαν ποτέ όσοι τυχεροί πιτσιρικάδες τον παρακολούθησαν, επί χόρτου. Ένας από τους ελάχιστους μπαλαδόρους, που δεν χώραγε αλλά στην παραδοχή του ταλέντου τους. Ο ορισμός του “εδώ δεν χωράνε οπαδικά“, ο Σαραβάκος ήταν παιχτάρα!
